Oude Nabije Oosten:
In de oude Mesopotamische mythologie wordt de griffioen geassocieerd met de god Ningishzida, die vaak wordt afgebeeld als een griffioen met een mensenhoofd. De griffioen wordt gezien als een symbool van macht en kracht, die schatten en heilige tempels bewaakt.
Griekse en Romeinse mythologie:
Griffioenen komen vaak voor in de Griekse mythologie en dienen als bewakers van goud en andere schatten. In het beroemde verhaal van de Argonauten beschermen de griffioenen fel het gouden vlies. Bovendien noemt de Griekse dichter Hesiodus griffioenen als beschermers van de goden.
Scythische mythologie:
De Scythen, een oud volk uit Centraal-Azië, vereerden griffioenen enorm. Ze beschouwden de griffioen als een heilig wezen, dat de zon, macht en koningschap vertegenwoordigde. Scythische kunst toont vaak griffioenen in verschillende vormen en rollen.
Europese middeleeuwse literatuur:
In de middeleeuwse Europese folklore werden griffioenen nog steeds afgeschilderd als bewakers, maar werden ze ook geassocieerd met ridderlijkheid, moed en adel. Ze kwamen vaak voor in wapenschilden en heraldische symbolen.
Perzische mythologie:
In de Perzische cultuur en folklore staat de griffioen bekend als de 'Simurgh'. Het neemt een belangrijke plaats in in de Perzische literatuur, met name in het epische gedicht 'Shahnameh'. De Simurgh wordt gezien als een wijs, welwillend wezen en een gids voor helden en spirituele zoekers.
Deze legendes van de griffioen laten zien hoe dit prachtige wezen de menselijke verbeelding in verschillende culturen en tijdsperioden heeft geboeid en symbool staat voor kracht, bescherming en mystieke wijsheid.