Associatie met dood en verlies: Hades werd gezien als een sombere, donkere plaats waar alle vreugde ophield te bestaan. Het vooruitzicht dierbaren achter te laten en in het hiernamaals een onbekend lot te wachten stond, was voor velen een bron van bezorgdheid.
Culturele overtuigingen en mythen: De Griekse mythologie schilderde Hades af als een formidabele en gezaghebbende figuur, die met ijzeren vuist over de doden regeerde. Verhalen over straffen en kwellingen in de onderwereld, zoals het eeuwige lijden van Sisyphus of Tantalus, droegen bij aan de angst van mensen voor Hades.
Gebrek aan controle: Zodra iemand Hades binnenging, lag hun lot buiten hun macht. Dit gebrek aan autonomie over het eigen bestaan na de dood was een grote angst voor de oude Grieken, die de nadruk legden op persoonlijke keuzevrijheid en onafhankelijkheid tijdens het leven.
Associatie met verlies en rouw: Toen een geliefde overleed, rouwden de oude Grieken niet alleen om het verlies, maar koesterden ze ook zorgen over hun lot in de onderwereld. De onbekende omstandigheden waarmee ze in Hades te maken zouden kunnen krijgen, vergrootten de emotionele pijn van het rouwproces.
Deze factoren zorgden samen voor een algemene angst voor Hades in de oude Griekse samenleving, en beïnvloedden hun culturele opvattingen, religieuze praktijken en persoonlijke opvattingen over het hiernamaals.