Om magische spreuken te leren, gingen Egyptenaren vaak in de leer bij ervaren magiërs of priesters, die hun kennis en vaardigheden zouden doorgeven. Ze bestudeerden oude teksten en manuscripten die spreuken, rituelen en instructies voor het uitvoeren van magie bevatten.
De Egyptenaren geloofden ook dat bepaalde voorwerpen, zoals amuletten en talismannen, magische eigenschappen hadden, en zij gebruikten deze voorwerpen in hun spreuken. Ze schreven vaak spreuken op papyrus of graveerden ze in amuletten, die ze vervolgens droegen of bij zich droegen om zichzelf tegen kwaad te beschermen of geluk te verwerven.
Er was ook een sterk geloof in de kracht van woorden, en men dacht dat bepaalde combinaties van woorden magische effecten hadden. Egyptische magiërs gebruikten deze woorden in hun spreuken, en ze gebruikten ook symbolen en gebaren om de kracht van hun magie te vergroten.
De beoefening van magie in het oude Egypte was nauw verbonden met religie, en veel van de spreuken en rituelen werden geassocieerd met specifieke goden. De Egyptenaren geloofden dat de goden door magie konden worden beïnvloed, en gebruikten vaak spreuken en rituelen om de goden aan te roepen en om hun hulp of bescherming te vragen.
De studie van magie in het oude Egypte was een zeer gespecialiseerd vakgebied, en slechts een select aantal individuen werden als echte meesters van de kunst beschouwd. Deze individuen stonden hoog aangeschreven en werden vaak geraadpleegd door heersers en rijke individuen voor advies en hulp op het gebied van gezondheid, bescherming en spirituele begeleiding.