Het idee van duivels en hun voedingsgewoonten is eerder geworteld in religieuze en mythologische concepten dan in wetenschappelijke concepten. In de folklore en literatuur variëren afbeeldingen van duivels die voedsel consumeren en zijn ze vaak symbolisch van aard in plaats van dat ze daadwerkelijke voedingsbehoeften hebben. Sommige duivelse figuren zouden bijvoorbeeld kunnen worden omschreven als zich tegoed doen aan de zielen van de verdoemden als een vorm van spirituele voeding. Anderen hebben misschien een voorliefde voor het verleiden van mensen met aardse verlangens en toegeeflijkheid. Daarom heeft wat duivels ‘eten’ de neiging allegorieën, metaforen of narratieve middelen te weerspiegelen binnen hun respectievelijke vertelcontext.