De gevleugelde leeuw met mensenhoofd heeft een lange geschiedenis die teruggaat tot het oude Egypte, waar hij vaak werd geassocieerd met de god Amon. In het oude Mesopotamië stond het wezen bekend als de lamassu en werd het vaak afgebeeld als een beschermfiguur bij de ingangen van tempels en paleizen. In het oude Griekenland stond het wezen bekend als de sfinx en werd het vaak geassocieerd met wijsheid en mysterie.
In de middeleeuwse en renaissancekunst werd de gevleugelde leeuw met mensenkop vaak gebruikt als symbool van Sint Marcus de Evangelist, en werd hij vaak afgebeeld in de Venetiaanse kunst. Het wezen wordt ook vaak gezien in de heraldiek, waar het vaak wordt geassocieerd met de adellijke families van Europa.
Tegenwoordig blijft de gevleugelde leeuw met mensenkop een populair wezen in de kunst en mythologie, en is hij te zien in een verscheidenheid aan kunstwerken en literatuur. Het is een krachtig symbool van kracht, moed en wijsheid, en herinnert aan de lange en rijke geschiedenis van dit mythische wezen.