Omdat de Mercurius/Jupiter-conjunctie hier een paar eenvoudige ideeën perfectioneert om in gedachten te houden:
* Lao Tzu schreef ooit:"De grote Tao stroomt overal. Het vult alles links en rechts. Alle dingen hebben er hun bestaan aan te danken en het kan geen van hen ontkennen.”
Is het niet verleidelijk om soms naar de toestand van de wereld te kijken en je af te vragen waarom corrupte mensen slagen of waarom kwaad of duisternis mag bloeien? Meer dan wat dan ook met Mercurius en Jupiter in Weegschaal voelen we ons misschien beledigd door onrecht om ons heen, en toch is gerechtigheid vaak afgebeeld als een blinde vrouw die de weegschaal vasthoudt.
* Lao Tzu schreef ook:"Tao is eeuwig. Het bevoordeelt de een niet boven de ander. Het brengt alle dingen tot voltooiing zonder dat ze het zelfs maar weten.”
Is het niet verleidelijk om onszelf de schuld te geven als we down en out zijn? We denken:"Ik heb hier gekregen wat ik verdien", of "Ik heb mezelf dit aangedaan", of zelfs:"Ik was me niet bewust van xyz en nu ik dat ben, zullen de dingen veranderen." Aan de andere kant, is het niet gemakkelijk om iemand of iets anders de schuld te geven als we down en out zijn? Er gaat iets niet naar onze zin en we hebben het gevoel dat er ergens op de een of andere manier onrecht is aangedaan. En toch, nogmaals, gerechtigheid is blind. Hoewel het verleidelijk is om die blindheid te zien als een soort rationalistische objectiviteit (een eerlijke afweging van het bewijs aan beide kanten van een kwestie), moeten we ook rekening houden met het idee dat WIJ blind zijn voor de manier waarop de Tao alle processen voltooit en alle veranderingen zonder ooit vriendjespolitiek te tonen.
* Lao Tzu schreef:"Tao voedt en beschermt alle wezens, maar claimt geen heerschappij over hen. Dus we classificeren het met de meest nederige. Tao is het huis waar alle dingen naar terugkeren, maar het wil er niets voor terug, dus we noemen het 'het beste'. De wijze is op dezelfde manier - hij claimt nergens grootheid over. Hij is zich niet eens bewust van zijn eigen grootsheid. Vertel eens, wat is er groter dan dit?”
Het is merkwaardig te bedenken dat Weegschaal, het teken van de weegschaal van gerechtigheid, wordt geregeerd door Venus en toch de verheffing van Saturnus en de val van de zon is. Welke diepere lessen kunnen er in deze benamingen aan het werk zijn? Laten we eerst eens kijken naar het idee dat de weegschaal meestal alleen naar buiten komt om een wedstrijd te beslechten waarbij er tegengestelde gewenste resultaten of krachten aan het werk zijn. Een traditionele betekenis van de planeet Venus heeft te maken met de objecten van ons verlangen. Welke reden kunnen we mogelijk geven voor een groot deel van onze aantrekking en afstoting in het leven? Maar er is een merkwaardige zin waarin ons gevoel voor rede, gezond verstand, eerlijkheid, ethiek en zelfs rechtvaardigheid verwikkeld zijn in wat we verlangen. Saturnus in overweging nemend, is er misschien geen planeet die meer bereid is om de eer op zich te nemen of de schuld te krijgen, om zowel lof als straffen uit te delen, voor resultaten. Tegelijkertijd, wanneer de Saturnus-mysticus de beperkingen van de rede en rationaliteit zelf overweegt, is er misschien geen planeet die bereid is om de diepere blindheid van de weegschaal en de absurditeit van hoe verlangen de rede vormt te begrijpen. De verheffing van Saturnus in Weegschaal is dus een kwestie van de grootste ijdelheid of mogelijk het toppunt van ware wijsheid. Evenzo heeft de zon, een bron van wijsheid, leven en helderheid, het moeilijk om de onzichtbare kennis van de schalen te begrijpen. Het herfstseizoen dat Weegschaal initieert, brengt de dood van het licht en het leven, en in zekere zin alle conventionele wijsheid met betrekking tot hoe en waarom dingen in de wereld "zochten" te werken. De heroïsche Zon vindt de wijsheid van Weegschaal enorm moeilijk te begrijpen, maar tegelijkertijd is de depressie van de Zon in Weegschaal nauw verbonden met de verheffing van Saturnus in hetzelfde teken. De zon leert de grenzen van rede, helderheid, heldhaftigheid, leven, vitaliteit en zichtbaarheid kennen in zijn val, en daarom is de zon in Weegschaal ook in staat tot een diepere herfstwijsheid... zoals het klassieke beeld van de blinde profeet of wijze... zoals Lao Tzu schreef, "hij is geweldig zonder het te weten.
Gebed:Help ons duister door een glas te kijken. Help ons de onzichtbare ordening van de wereld waar te nemen, altijd rechtvaardig maar nooit begunstigend, altijd voltooiend maar zonder verlangen.