* Steenbok werd door oude Hellenistische astrologen aangeduid als "de gehoornde geit", maar Robert Schmidt heeft erop gewezen dat de titel het idee van raadselachtig zijn inhield. De geit gehoornde "???" misschien een andere manier om het te zeggen. Dit zou ons reden moeten geven om te pauzeren. Het sterrenbeeld Steenbok is een vreemd uitziende geit met de staart van een vis. Laten we dat raadselachtige beeld daar maar laten en ons nu voorstellen dat we een dierenriemtempel binnengaan, ergens in de sterren, boven wiens deuropening een schaduwrijk vraagteken staat en het vage beeld van de mysterieuze geit-gehoornde…
* Langs de muren van de begane grond van de tempel zijn bewegende beelden van de winter:oude mannen en vrouwen, afbrokkelende wolkenkrabbers, bevroren takken, de brandende vlammen van een brandstapel ijzige rivier, en alle gezichten van de dood. Naarmate de sombere beelden echter verschuiven en veranderen, barsten en vlammen ze aan de randen met een iriserende gloed, waardoor een glimp van regenbooglicht wordt onthuld.
* Een jong kind komt naar je toe met blauwe lippen en een ijzige witte huid. "Om naar boven of naar beneden te lopen?" hij vraagt je. En plotseling zijn er twee trappen voor je, de ene die omhoog spiraalt in donkere wolken, gemarkeerd door uitbarstingen van gekleurde bliksemflitsen en de andere naar beneden in totale duisternis.
* Als je de trappen naar boven beklimt, zie je steden die uit de zee oprijzen, en de wielen en vuren van de industrie die over de top van oude botten en verse jonge boompjes draaien. Je ziet mannen en vrouwen in pakken, aan elkaar geketend op het dek van een schip, tastend naar een boeket van prachtige lichamen die op en neer gaan, naakt en vruchtbaar, hen uitnodigend vanaf de golven. Niet het kwaad, maar de decadentie van kansen overal om je heen. Naarmate je hoger klimt, zie je ook lange bibliotheken, de deuren van tempels en de gewelfde gangen van universiteiten. Langs de trappen die steeds hoger klommen, zangers, schilders, engelen die steeds hoger kronkelen, en degenen die verdwaald zijn in de tijdloosheid van meditatie. Eindelijk bereik je een ronde patrijspoort aan het plafond met sterrenrunen geschreven in de donkere wolken. De vreemde letters flitsen van vuur en kleur, en je vraagt hardop:"Wat betekent het?" Het kind met blauwe lippen en ijzig witte huid verschijnt weer en zegt:"Alle aspiratie eindigt hier." Dan verdwijnen de runen en verschijnt hetzelfde vraagteken boven de deur naar de tempel.
* Als je de trap afloopt, vind je de diepste bronnen van lijden en alle beelden van menselijke afschuw en verdeeldheid, verlies en verlating. Niveau na niveau van onuitsprekelijke brutaliteit. De dichter verliest zijn ganzenveer. De spreker zijn stem. De kijker haar ogen. De zanger zijn instrument. De kapitein haar kompas. De contemplatieve zijn geest. En toch, omdat de voeten tot voltooiing leiden, is er helemaal onderaan een ronde patrijspoort, een onderste gat in een bodemloze vloer, en ook deze flitst van kleur en vuur, bedekt met runen. Je stelt dezelfde vraag:"Wat betekent het?" en de kindergids met blauwe lippen en ijzige witte huid verschijnt weer en zegt hetzelfde:"Alle aspiratie eindigt hier." Dan verdwijnen de vurige runen en verschijnt weer hetzelfde raadselachtige vraagteken, donker maar flitsend met verleidelijke kleuren.
Plots sta je weer bij de ingang van de tempel, maar nu word je uit het ijzige doolhof geleid. Je gids overhandigt je een enkele loden munt gegraveerd met de afbeelding van het vraagteken aan de ene kant en de glyph van Saturnus aan de andere kant. "Houd de winter in je hart, en hij zal je vasthouden in de hoogste hemelen en de diepste hellen", zegt het kind tegen je.
Gebed:Leer ons de wijsheid van de gehoornde geit. Het ernstige en glorieuze vraagteken.