Dit blogbericht zal eerst een beetje anders zijn omdat het twee dagen te laat is, en ten tweede vanwege het onderwerp. Ik voel dat ik buiten de grenzen van politiek correct zal treden. Als ik schrijf, wacht ik om geïnspireerd te worden, en voor deze inzending is het om 6 uur in een penthouse-appartement in de jungle-luifel van het 'nieuwe' Tulum. Ik zou liegen als ik het niet nog een keer zou zeggen, ik voel me verward. Misschien is verward niet het juiste woord, misschien is het woord meer gerustgesteld. Gerustgesteld dat we in de wereld van polariteit leven. Ik kan het niet helpen om me af te vragen of de polariteit bestaat in elke planetaire wereld die het leven in stand houdt. Eindelijk krijgen we nieuws dat, in feite, die enorme puzzel die we de nachtelijke hemel noemen, eigenlijk samenwerkt met het leven. Natuurlijk zijn we niet de enige!
Mensen praten graag over verschillende dimensies en dat we op weg zijn naar ascentie. maar ik weet niet zeker hoe direct dat pad op aarde is. Als je echt de feiten onderzoekt, staart de waarheid ons in het gezicht. Als het licht opstijgt, lijkt de duisternis in hetzelfde tempo op te stijgen. We hebben een relatie met de tegenkracht, dit wordt polariteit genoemd. Evenwicht en gelijkmoedigheid bevinden zich op het middenpad.
Ik studeerde een tijdje bij Swami Dhyananda in zijn studiezaal aan de oevers van de Ganges in Rishikesh. Hij doceerde vedanta, de filosofie achter de veda's. Een van zijn lessen springt eruit als geen ander. Volgens vedanta is het niveau van rijkdom waarop we leven een vast karma. Er zijn maar drie vaste karma's, en dat is er één van. Terwijl ik hier zit te luisteren naar de vogels die wakker worden en de honden blaffen en de zon opkomt boven het bladerdak van de jungle, kan ik niet anders dan terugkeren naar die vedante waarheid.
Ik kan zeggen dat ik me bedroefd voel door de waarheid.
TULUM
Ik begon in 2007 naar Tulum te komen. Het was een ontdekking van het mooiste strand dat ik ooit had gezien; en er was bijna niemand hier. Dat is nu veranderd. Achteraf zou ik zeggen dat de schoonheid hier aan de kant van het extreme viel. Het was extreme schoonheid en geen middenwegschoonheid. Nu is dat veranderd. De polariteit is gestegen in Tulum.
Millennia lang hebben de Mexicanen deze plek onaangeroerd gelaten. Het is een oude cultuur zo oud als India, met een levende praktijk van spirituele levendigheid. Ik geloof dat ze begrepen dat er niet met energetische vortexen mag worden gerommeld. In de afgelopen tien jaar heeft deze wereld dit paradijs ontdekt en nu zijn er allerlei betonnen flatgebouwen die als paddenstoelen uit de grond zijn geschoten na een lenteregen. De liefhebbers van het extreme zijn gearriveerd om op de rand van de vortex te staan omdat het opwindend is, maar de vortex doet wat vortexen doen en als hij explodeert, implodeert hij. Tulum implodeert.
DE KARMA VAN RIJKDOM
Mensen incarneren langs het hele spectrum van rijkdom, van extreem rijk tot extreem arm. Vedanta zegt dat wat je ook doet, het niveau van rijkdom waarin je leeft tijdens je leven niet veel zal fluctueren. Omdat rijkdom een vast karma is, hebben sommige mensen, wat ze ook doen, veel meer materiële overvloed dan ze in hun leven zouden kunnen uitgeven, terwijl anderen worstelen om zichzelf te voeden. Deze uitersten roepen naar elkaar in deze huidige tijd in de vortex die bekend staat als Tulum.
De laatste gouverneur importeerde enkele duizenden extreem arme mensen en verkocht hun land voor stemmen. Van het ene jaar op het andere, waar er ongerepte junglebuffers waren tussen arm en rijk, zijn nu stokhutten gevuld met extreem arme, verwarde gezichten. De kleine puebla die ooit vol was met gezinnen die veilig rondliepen, krioelt nu van de mannen, vaak dronken, die naar iets op zoek lijken te zijn. Ze zijn op zoek naar een deel van de rijkdom. Ook dwalen tussen de lokale inheemsen zijn de blanke huiden die rond paraderen met nauwelijks iets aan, iets wat ze in hun thuisland nooit zouden doen. Natuurlijk, zelfs als ze maar genoeg geld hebben om op vakantie te gaan, voor de armen zijn ze rijk. Dan zijn er de zeer rijken die het zich kunnen veroorloven om in de hotels aan het strand te verblijven en die de nieuwe flatgebouwen bouwen voor de anderen met een sterke overvloed aan karma om in te verblijven. Het is een klassieke studie in de extremen van polariteit.
De straten rond de nieuwe appartementen zijn niet geasfalteerd en zelfs niet geasfalteerd. Afval wordt hoog opgestapeld in archaïsche afvalcontainers. Het water dat uit de nieuwe douchefacetten komt stinkt. De droom van Eco Tulum is nu precies dat, een droom. De uitersten van de werkelijkheid zijn springlevend. De zeer rijken staan schouder aan schouder met de zeer armen. Het resultaat, althans in dit stadium, is woede en hebzucht, de levenslessen die we moeten transcenderen op ons pad naar ascentie. Nogmaals, hoe helderder het wordt, hoe donkerder het wordt.
Mijn diepe verlangen is om te proberen het te repareren, maar de waarheid is dat ik mijn energie steek in het proberen dit te voorkomen. Het trieste is dat dit niet het enige voorbeeld is. Er zijn veel. Als ik naar de sector van de wereld ren waar ik vandaan kom, waar alles op rolletjes loopt en de straten schoon zijn, slikken de jongeren antidepressiva. Dus ik accepteer nogmaals de realiteit. We leven in een wereld van polariteit. Tegenpolen zorgen voor contrast en zoals de Dalai Lama zegt, het is onze taak om de middenweg te vinden.
Alleen liefde….