We kunnen letten op:
* Huwelijk en seksualiteit
* Gender, gender-bending, gender blending
* Waar gender en seks verloren gaan, vervaagd, gecombineerd of niet langer
* Wanneer onze relaties kritisch worden bekeken of in het openbaar worden bekritiseerd
* De stem van iemand die zijn disfunctie verdedigt... alles is in orde, perfect, normaal, samen, gelukkig en georganiseerd hier, niets te zien, en als je probeert Ik snij je, negeer je of probeer je het gevoel te geven dat je de persoon met het probleem bent
* Jezelf schade toebrengen of jezelf bekritiseren:"Ik ben niet zo goed, mooi, samen als ik zou moeten zijn"
* De noodzaak om scheidslijnen te herstellen of te herstellen, evenals de noodzaak om dit met zorg, tact en nauwgezetheid te doen
* Seksuele remmingen, droogheid, grenzen en de noodzaak om te onderzoeken, regels te overtreden, enz.
* Obsessief in relaties
* Een hereniging
* Aantrekking tot wat slecht is, verlangen om zich te bemoeien met wat goed is
* Het verlangen of aantrekking tot iemand of iets onschuldigs, het jonge stel
* T hij verbood fruit, het huwelijk dat niet geconsumeerd kan worden, de minnaar die geen eigendom kan hebben en vrij moet blijven
* Het meisje of de vrouw, op haar geluk (Venus in zijn val in Maagd), misbruikt, hielp, benadeeld, wat? (conjunctie met Mars)
* Iets bevlekken
* Verlichting van al te kritische of rigide regels of verwachtingen
* Seksuele, creatieve spanning
* Geheime seksuele ontmoetingen (Mars/Venus onder de balken van de zon)
* Seksuele aangelegenheden en machthebbers (Mars/Venus onder de stralen van de zon)
* Geheime deals (Mars/Venus onder de stralen van de zon)
* A creatief project loopt uit, opnieuw beginnen, rebooten
* Operaties of meer ingrijpende procedures of gebeurtenissen met betrekking tot door Venus geregeerde dingen:plastische chirurgie, esthetische procedures, problemen rond geneeskunde, gezondheid en seksualiteit of zelfs hygiëne, soa's, enz.
Ok, nu de lijst is gemaakt, laten we ons voorstellen dat we iets meer dan het alledaagse kunnen zien.
Laten we ons even voorstellen Venus in Maagd, in haar val, onder de stralen van de zon, verborgen, maar ook verenigd met Mars, de God van snijden en snijden.
Stel je voor dat deze foto onze situatie beschrijft. Hier zijn we, kinderen van God, regelmatig wandelend in blindheid, in vergeetachtigheid van onze goddelijke bron. We lopen beschaamd door ons leven, bedekt met het overblijvende vijgenblad. We zijn afgesneden, afgesneden. Hoewel we van nature vrij zijn, leven we het leven alsof we gebonden zijn, ons binden aan zoveel vluchtige dingen, zo regelmatig dronken dat we bij onszelf denken:"dit is normaal."
Moeten we op een gegeven moment durven te zoeken naar echte liefde, naar echt geluk, dan zouden we kunnen vragen:"Is er nog meer? Is er iets echts? Is liefde echt? Ben ik echt?”
Bij het stellen van deze vragen hebben we de houding van gebed aangenomen. We hebben vragen gesteld in geloof. Want om überhaupt een vraag te stellen, moeten we de sprong wagen om te geloven dat onze vraag relevant is, dat deze beantwoord kan worden. Dit is de eerste stap van geloof.
Een verhaal.
Een keer, toen ik midden in een zeer turbulente ayahuasca-ceremonie zat, tijdens mijn Saturnus-terugkomst, stelde ik een soortgelijke vraag. Ik vroeg, wie, ik weet het niet, wie dan ook, "Wat is God? Waar is Allah? Wat is echt?”
Ik heb een tijdje geen antwoord gekregen. Er was alleen het wervelen van zoveel vormen en beelden, en het overweldigende gevoel van ziekte, verwarring en angst. Ik was eindelijk vergeten dat ik de vraag had gesteld. Ik werd blind voor de vraag die ik had gesteld. En toen zag ik een beeld voor me:twee handen in gebed.
Samen met het was een aanwezigheid. Een zachte, geruststellende, eenvoudige en geconcentreerde aanwezigheid.
Eerst vroeg ik me af:"Wat is dit?" En toen herinnerde ik me plotseling mijn vraag:"Wat is God? Waar is Allah? Wat is echt?”
In een flits was het me duidelijk dat dit mijn antwoord was:God is gebed. God is aan het bidden. God is in gebed.
Toen ik opgroeide, had ik gebeden als een vorm van communicatie met God, maar ik had gebed nooit als God zelf beschouwd. Ik had gebed gezien als een smeekbede, als gepaste ijver, als respect en verering, zelfs als een soort aanbidding, maar nooit als God zelf.
De twee handen zweefden een tijdje voor me in het visioen, en terwijl ze dat deden, nodigden ze me uit voor een leven van gebed, in het mysterieuze innerlijke heiligdom van Gods eigen persoonlijke verkenningen en meditaties. Rond deze tijd in mijn leven werden mijn ochtendgebeden een vast onderdeel van mijn leven.
Als een van mijn favoriete Vaishnava-heiligen, heeft Swami B.R. Sridhar Mahajara schreef ooit:“Om de zondige zielen die illusoire genoegens najagen te bevrijden, zoek je ze op en beloon je ze met toewijding. Tegelijkertijd ben je op zoek naar jezelf, op zoek naar Sri Krishna:de werkelijkheid van het schone.”
Met biddende ogen, waarbij elke planetaire transit wordt begrepen als een van de eindeloze houdingen van gebed, ons zoekend net zo zeker als we op zoek zijn naar iets meer, kunnen we eindelijk komen om te zien alles, van de planeten tot de mensen, plaatsen en dingen die ze aanduiden als een uitnodiging tot gebed.
Dus... ik zie Mars en Venus aan de hemel, ik en jij, samengevoegd, zelfs als Venus depressief is in het teken van de Maagd. Ik zie de twee bedekt met vergetelheid, onzichtbaar achter het licht van de zon... verblind door de eeuwige gloed van een aards geloof, als twee handen tegen elkaar gedrukt, in gebed.
Wat is bidden tenslotte anders dan het verlangen om precies te zijn waar we zijn, dieper, waarachtiger, mooier, samen... niet zo samen dat we ons niet zouden afvragen of we zijn niet uit elkaar, niet zo uit elkaar dat we ons niet afvragen of we niet al samen zijn?
Gebed:Mogen wij uw biddend hart binnengaan. Mogen wij de dienaren dienen van de dienaren van de dienaren van uw oneindige gebeden.