Vandaag een speciale meditatie over Saturnus/Neptunus, inclusief het onderwerp demonen, de aard van tekens en voortekenen, en de recente tweet van Donald Trump Star of David.
Laten we beginnen met een korte herformulering van de dynamiek van Saturnus/Neptunus. Saturnus staat voor grenzen, dood, ouderdom, beperkingen, concrete feiten en concreet denken, discipline, realisme, tijd, dingen uit het verleden, etc. Neptunus daarentegen vertegenwoordigt de verbeelding, dromen, beelden, illusie, mist, idealen en idealisme, de oceaan, fantasie en het sublieme.
Afgelopen weekend, op dezelfde dag dat de geliefde Joodse vredesactivist Elie Wiesel stierf, tweette Donald Trump een antisemitische afbeelding van de Davidster. De tweet werd binnen een paar uur verwijderd en de Trump-campagne heeft sindsdien volgehouden dat de afbeelding niet opzettelijk antisemitisch was. De media-aandacht van de afgelopen dagen was dus grotendeels gericht op de vraag of het beeld "bewust bedoeld" was om antisemitisch te zijn of dat het eigenlijk gewoon een vergissing was, zoals Trump beweert.
In astrologische termen kan deze opeenvolging van gebeurtenissen niet meer indicatief zijn voor de dynamiek van Saturnus/Neptunus. Laten we eens kijken naar een paar belangrijke manieren waarop deze gebeurtenissen de planetaire archetypen weerspiegelen.
Ten eerste brengt de dynamiek van Saturnus/Neptunus het idee naar voren van wat echt is en wat wordt ingebeeld of wat fantasie is. Voor veel mensen hangt er helaas een soort mist van ontkenning rond de realiteit van de holocaust. Op een vreemde manier dient het Trump-evenement van afgelopen weekend, en de hele aard van zijn ontvouwing, "Is dit echt antisemitisme of niet?", tijdens de dood van een beroemde vredesactivist en Joodse Holocaustoverlevende, als een echokamer voor de neiging om onszelf voor de gek te houden door te geloven dat haat, kwaad en onverdraagzaamheid geen ECHTE aspecten zijn van het collectieve onbewuste.
Ten tweede, en dit punt is een uitdaging voor onze geest om te begrijpen, de zoektocht naar bewuste intentie van Donald Trump of zijn campagne schiet in veel opzichten de plank mis en speelt in de kaart van mensen die niets liever willen dan het bestaan van onze collectieve schaduwen (bewust en/of onbewust) blijven ontkennen. Is het waarschijnlijk dat de afbeelding van de Davidster opzettelijk was, natuurlijk is dat zo! We moeten echter niet vergeten dat onwetendheid ook zijn eigen intelligente tekens en symbolen genereert. Freudiaanse versprekingen zijn niet alleen schattige kleine bewuste fouten die we maken, met andere woorden, het zijn indicaties van waarheden die bewuste bedoelingen kunnen overstijgen, ontwijken en schenden om hun eigen waarheden te SPREKEN en tegelijkertijd verschillende dimensies van bewustzijn te onthullen. Zolang we iemand ALLEEN verantwoordelijk houden op het niveau van bewuste intentie en persoonlijke verantwoordelijkheid, missen we het meer complexe en minder letterlijke niveau waarop een gebeurtenis plaatsvindt. Als gevolg hiervan wordt het voor iemand als Donald Trump ook veel gemakkelijker om de beschuldigingen die we tegen hem uiten, te ontwijken of te ontwijken. Hij kan eenvoudig zeggen:"het was niet bewust of opzettelijk."
Het punt hier is dat zelfs als de meesten van ons het erover eens zijn dat het waarschijnlijk opzettelijk WAS, er niet minder relevantie is voor de opkomst van dit teken als een onbewuste of onbedoelde gebeurtenis binnen de algemene context van zijn uiterlijk. We kunnen dit niveau van waarheid echter alleen begrijpen als we de totale context van gebeurtenissen bestuderen en de hele reeks beschouwen als een betekenisvol teken of stem die uit het collectieve onbewuste komt. Nogmaals ... een Nobelprijswinnende Joodse vredesadvocaat en Holocaustoverlevende sterft, en tegelijkertijd wordt een antisemitische Davidster het middelpunt van een mediacontroverse over de vraag of deze daad van antisemitisme BEWUST of ONBEWUST was (weerspiegeld door de woorden opzettelijk of onopzettelijk) . Het echt diepgaande antwoord is dat het beide kan zijn, of het een of het ander, en toch spreekt de totale opeenvolging van gebeurtenissen niet minder krachtig als een teken, ongeacht het niveau waarop het zich manifesteert. En zolang de ENIGE onderzoekslijn die we nastreven te maken heeft met bewuste/persoonlijke intentie, missen we de diepgaande relevantie van wat ook onbewust is en wat collectief is.
Dit leidt tot een belangrijk punt over zwarte magie, demonen of lager vibrerende wezens of geesten in het algemeen. In mijn tien jaar aan ervaringen met ayahuasca-sjamanisme en veranderde bewustzijnstoestanden, had ik veel kansen om enkele van de manieren te begrijpen waarop duistere of kwaadaardige geesten in lichaam en geest werken. Eén ding dat ik leerde, was dat duistere energieën grote schade aanrichten in ons leven door het paradigma van schuld te gebruiken als een soort valstrik voor de bewuste geest en tegelijkertijd als een levensondersteunend systeem voor hun eigen agenda's.
Stel dat je worstelt met woede. De schuld zou zijn dat je tegen jezelf zegt:"Bezit je probleem, dit is aan jou en niemand anders om te transformeren." Als alternatief zou de schuld kunnen zeggen:"Dit is voorouderlijk, dit zijn je ouders, en je moet dit probleem heldhaftig transformeren voor alle andere mensen die dit probleem lang geleden hebben gecreëerd." Echter, ayahuasca leerde me dat schuld van welke aard dan ook geen goede manier is om een probleem zelf aan te pakken. Ayahuasca zou me bijvoorbeeld laten luisteren en de totale context van "mijn" woede bestuderen zoals die tijdens een ceremonie verscheen. Al snel was "mijn" woede niet langer alleen van mezelf, maar van iets menselijks, iets kosmisch, iets ecologischs en biologischs, iets archetyps, iets historischs, enz. Hoe diverser de woede werd, hoe minder oppositioneel het was in mijn lichaam en geest, en daarom was het niet langer 'mijn' probleem, en in feite was het niet eens een probleem waarvoor ik iets heroïsch moest doen. Dit is letterlijk hoe talloze genezingen voor mij plaatsvonden tijdens vele ceremonies. Dit is hoe ik zou gaan van een boos persoon naar niet zo boos. Hoe diverser een kwellend fenomeen werd als een psychische realiteit, hoe meer de werkelijke duistere geest die ik voor het eerst had waargenomen als iets dat MIJ kwelde, werd opgelost in zijn eigen complexiteit binnen de psyche en de kosmos. Het was niet langer alleen een duistere/kwellende entiteit, maar ook een kenmerk van een hele topografie van het onbewuste. Het resultaat was dat ik er letterlijk geen last meer van had.
Dus, in termen van de recente tweet van Trump:als we niet de totale context bestuderen van het fenomeen waarin het beeld van de davidster verscheen, als we niet leren om het beeld zowel bewust als onbewust zien, als we niet zorgvuldig kijken naar de gelijktijdige dood van Wiesel, als we niet zorgvuldig de hele stroom van gebeurtenissen bestuderen als complexe symbolen die behoren tot het collectieve onbewuste, dan staan we er niet voor kans om de demon uit te drijven. Nogmaals, wat als gevolg hiervan gebeurt, is dat onze weigering om op elk niveau te werken, behalve het niveau van bewuste intentie, betekent dat Trump gemakkelijk de schuld kan afwenden en kan zeggen dat het ONopzettelijk was, dat hij wordt "gedemoniseerd", en dus blijft de polarisatie ironisch genoeg een demon fokken. Maar om duidelijk te zijn ... de demon blijft krachtig, vooral omdat het ingewikkelder is dan we willen zien. In feite is het precies deze onwetendheid waar de Trump-campagne op inspeelt, bewust of onbewust (of nogmaals, beide!).
Dit zijn allemaal dynamieken van Saturnus/Neptunus...
Gebed:leer ons de stille sterren en bergen, de stille rivieren en schaduwrijke valleien te zien, die rond en door elke "bewuste" keuze of gebeurtenis rennen.