Met zoveel lopende gesprekken over het toenemende probleem van zwaarlijvigheid, lijkt de transit van Venus door Kreeft een goed moment om over de kwestie te schrijven in termen van astrologie en de achtergrond die wordt getoond door middel van planetaire symboliek. Omdat het afkomstig is van vreemde verbindingen en blokkades in het trio van Maan, Venus en Jupiter, moeten we zowel zijn positieve als negatieve rol erkennen. Heel vaak zullen mensen zeggen dat ze "hun gevoelens wegeten", in een poging de pijn of de broosheid van het hart te verdoven. De troost die erdoorheen komt, wordt vaak beschreven als het zoeken naar moeders steun die in de essentie van Kreeft moet worden gevonden. Het zou echter verkeerd zijn om de kijk op onze fundamentele moeder-kindrelatie te beperken wanneer het teken Kreeft emoties en informatie bevat van onze hele voorouderlijke lijn, met al zijn ambities en verschrikkingen, overtuigingen en problemen, talenten en verliezen.
Het trio van geluk…
… is het trio van Venus, Jupiter en onze meester van emotionele vloeiendheid – de maan. Wanneer deze planeten worden uitgedaagd, vooral wanneer ze allemaal op de een of andere manier gekneusd zijn, zal een persoon zeer waarschijnlijk manieren vinden om hun emoties te verdoven door zich te wenden tot verschillende verdovende stoffen uit de buitenwereld. Sommigen zullen troost vinden in alcohol, anderen in drugs of medicijnen, terwijl sommigen zich tot voedsel wenden om hen de broodnodige bevrediging te geven die ze geneigd zijn uit andere gebieden van hun leven te persen. In deze termen combineren verdriet (maan) en schuld (Venus) zich in een lus van schadelijke overtuigingen (Jupiter) die ons op een schaal van onzichtbaar evenwicht houden tussen onze emotionele en mentale wereld die niet het juiste ontmoetingspunt lijkt te vinden.
Schuldgevoel is meestal de belangrijkste oorzaak van het probleem, omdat het iemand in de lus van ontoereikendheid houdt, hoe hard ze ook proberen hoe vastberaden ze besluiten om op een bepaald moment in het leven af te vallen. De uitgedaagde Venus kan heel veel schuld met zich meedragen, de godin van het evenwicht tussen gebrek aan liefde voor het Zelf en opgelegde liefde voor het Zelf die ook helemaal geen liefde is. Ze begrijpt dat men zich schuldig zal voelen als ze te zwaar worden, dus het wordt een kwestie van controle over het Zelf en de constante ontoereikendheid van het beeld dat we aan de wereld laten zien. Aan de andere kant van onze weegschaal (en minder zichtbare maar even belangrijke) is het schuldgevoel om zelfs maar te proberen fit en mager te zijn, zoals "iedereen" je zegt - JE MOET VAN JEZELF HOUDEN, ONGEACHT HOE JE ERUIT ZIET. Dus er is een schuldgevoel omdat je iets anders wilt zijn dan je nu bent. Houd er rekening mee dat dit een PRIVÉ-ZAAK is. Als we niet van onszelf houden als zwaarlijvig of mager of gebogen of verontrust of verloren, moeten we dan gewoon opgeven omdat anderen ons dat zeiden? We moeten in gedachten houden dat veel van de mensen die een moreel oordeel over eigenliefde promoten voor degenen die worstelen met gewichtstoename, de kwestie nooit hebben behandeld. Dus, hoe zouden ze weten wat iemand wel of niet zou moeten voelen? Wat dat betreft:hoe kan iemand ooit weten hoe iemand anders zich wel of niet zou moeten voelen? We kunnen niet zo hard zijn voor onszelf in onze pogingen om gelukkig te zijn.
Zelfliefde is een persoonlijke kwestie, gebaseerd op persoonlijke overtuigingen en overtuigingen, en op het beeld van het Zelf dat niemand van de buitenwereld OOIT kan zien. Het is intiem, verborgen als een juweel in onze buik, ons vierde huis en ook onze maan met zijn donkere kant, en het kan afhangen van elke vorm van moreel oordeel over het Zelf, inclusief het ijdele, poserende, oppervlakkige – ik wil wees mooi binnen het domein van de collectieve benadering van schoonheid. Om onze eigen benadering van wat mooi is uit te breiden, moeten we een sterke basis hebben in emotionele steun en connecties met de mensheid, en geen enkele benadering mag worden afgewezen alleen maar om niet ijdel te zijn. Wat hier echt belangrijk is, is niet vasthouden aan morele overtuigingen die "rechtvaardig" zijn in de ogen van de wereld (Jupiter in Steenbok), maar aan morele overtuigingen waarvan we voelen dat ze WAAR zijn in ons hart (Jupiter in Kreeft). Wanneer we iets KUNNEN doen om onze realiteit te veranderen en opnieuw vorm te geven in overeenstemming met onze innerlijke waarheid, wordt elk probleem veel gemakkelijker op te lossen. Dit is wanneer meningen van anderen minder relevant worden. We mogen wensen, willen, verlangen, hunkeren, we mogen eten, verhongeren, aarzelen, verdwalen, we mogen breekbaar en gewond zijn net als iedereen, ook al laten ze dat schijnbaar minder zien dan wij. Het komt erop neer dat we allemaal mogen voelen.
De echte worsteling met elke vorm van afhankelijkheid, inclusief voedsel, is die ene diepe blauwe plek, het gevoel waar we niet mee om willen gaan, in plaats van hoe onze reflectie in de spiegel eruitziet. Dit gevoel kan angstaanjagend en zo donker zijn dat niemand in ons leven het ook wil zien. Het is de plek waar we ons onzichtbaar en weggegooid voelen, terzijde geschoven totdat we iets doen, conditionering die voortkomt uit het afwijzen van gedrag en gevoelens. Dit is een kind van binnen dat niet mag huilen, boos worden, schreeuwen of bewegen. Het is misschien een verre herinnering aan een kind uit onze familielijn dat niet mocht ademen. Met dit in gedachten, hoe donker of morbide het ook mag lijken, worden we er misschien allemaal aan herinnerd hoeveel verschillende gevoelens we meedragen van de lijn van onze voorouders die nooit zijn opgelost. Er zijn trauma's in onze systemen die we niet begrijpen of duidelijk zien, en ze maken ons niet ijdel of oppervlakkig, maar integendeel. Voordat we een probleem in het leven benaderen, moeten we horizonten openen om degenen die te maken hebben met verschillende vormen van vermijding, onzichtbare agressie, medelijden, gebrek aan respect of oordeel echt te begrijpen.
Natuurlijk is eigenliefde de sleutel en de probleemoplosser hier, maar het moet echt zijn, gebaseerd op geloof in het doel van onze eigen emoties (Jupiter verheven in Kreeft), gericht op persoonlijk welzijn en tederheid met onze WERKELIJKE behoeften (maan verheven in Stier), gezonde grenzen en het gevoel van veiligheid en aarding dat op andere manieren dan eten kan worden bereikt. Als we het zien als ons verdedigingsmechanisme om met het leven om te gaan, is het misschien makkelijker om ons los te maken en het te zien als een probleem dat kan worden opgelost.
Het gevoel van bescherming
Het lichaamsgewicht zelf is de zaak van Mars, op een praktisch, nuchter vlak. Het vertegenwoordigt onze behoefte aan aarding, vandaar onze behoefte om onszelf te beschermen tegen de impact van de buitenwereld. Deze mechanismen van zelfbehoud zijn niet alleen noodzakelijk, ze houden ons in feite in leven. Wanneer we te veel eten (ook andere dingen overdrijven), komt dat voort uit de behoefte om onze kwetsbare innerlijke wereld te beschermen tegen opgelegde overtuigingen die onze wilskracht verzwakken en ons aan onze emoties doen twijfelen. Omdat gevoelige emotionele grenzen niet met het blote oog kunnen worden gezien (ook een kwestie van Jupiter die alleen duidelijk door het hart ziet), zal een persoon vaak zijn eigen emotionele stroom blokkeren en proberen te beheersen hoe hij zich tegenover anderen voelt. Een echt bevrijdend feit is:emoties kunnen niet echt gecontroleerd worden. Elke poging tot controle, hoe tijdelijk ook succesvol, zal zijn sporen nalaten en de gevolgen zullen we hoe dan ook later behandelen. De enige gezonde manier om het Zelf te benaderen, is door onze emoties te omarmen totdat ze op hun natuurlijke toon voorbijgaan, hun duidelijke boodschap te laten zien, en daarmee het ware doel dat ze in iemands leven hebben. Elke andere benadering van onze gevoelens zal een negatieve invloed hebben op onze fysiologie, onze onbewuste wereld en de omstandigheden om ons heen.
Kneuzingen in het hart zijn natuurlijk en het systeem van ondersteuning dat we creëren kan alleen worden gebouwd op eerlijkheid voor het Zelf en voor ons die ervoor kiezen om onze woede, verdriet, wrok, papperigheid en zelfs haat toe te staan ons de weg te wijzen. Wanneer we onszelf toestaan om duidelijk te zien hoeveel verdriet we van binnen dragen, zullen we ook het verdriet in anderen zien en ons minder alleen voelen, wat ertoe leidt dat we ons ook minder verdrietig voelen. We zijn allemaal waanzinnig kwetsbaar en breekbaar, ongeacht onze verdedigingsmechanismen die ons door de dagen helpen. Meestal delen de mensen die ons het meest pijn doen onze problemen en raken verstrikt, net als wij, in een slachtoffer-agressor-relatie waar we een uitweg uit moeten zien te vinden. Een hoge lichaamsmassa biedt bescherming tegen indringers, van mensen die we niet begrijpen, omdat ons negatieve beeld van het Zelf ons afschermt, waardoor we ons kunnen verbergen en ons onzeker genoeg voelen om geen contacten aan te gaan die in de eerste plaats niet goed voor ons zijn. Vertrouwen moet worden verdiend als je onzeker bent en begraven bent onder lagen van persoonlijke bescherming, en dit is de eerste verdedigingslinie tegen giftige relaties en opgelegde attitudes. Ook al lijkt zwaarlijvigheid een gevaar voor de gezondheid dat alleen maar wacht om ons te doden, deze zelfdestructieve benadering van het leven is wat we voelen ons duidelijk te beschermen tegen dingen die we als "erger dan de dood" beschouwen.
Dus om te beginnen, we mag nooit onze emotionele diepte of zijn wijsheid onderschatten. Fysiologie is veel slimmer dan onze geest ooit kan zijn, en spreekt op verschillende manieren over dingen die we nog niet begrijpen. Schadelijke gewichtsproblemen zijn altijd een kwestie van emotie en zelfbescherming, van gevoelens die het belang van gezondheid zelf overwinnen, en de waarde van zo'n innerlijke strijd mag op geen enkele manier worden afgewezen. We worden niet voor niets groot of breekbaar, omdat ons lichaam ons laat zien dat er iets is dat we niet duidelijk genoeg zien.
Om dergelijke problemen aan te pakken, moet ons zelfvertrouwen groeien en moet onze zon sterker worden, zodat we kunnen zien dat onze gevoelens zich nooit vergissen in hun stroom om ons de weg te wijzen. Wat we herkennen in mensen die vandaag in ons leven zijn, is misschien niet op zijn plaats en verkeerd, maar dit spreekt alleen over vroegere en voorouderlijke problemen waar we ons aan vasthouden en die we nu opnieuw spelen. Om het nu van elk ander moment in de tijd te scheiden, moeten we erin duiken en zien wat onze gevoelens voor ons vertegenwoordigen, hoe diep angsten geworteld zijn en waar onze kern van zelfverloochening eigenlijk ligt. Als we ons gekwetst en onzeker voelen in de buurt van anderen, moeten we misschien gewoon meer tijd alleen doorbrengen. Als we onszelf als ijdel beschouwen terwijl we er goed uit willen zien op onze Instagram-foto's, moeten we misschien deze behoefte omarmen als de onze. Als we honger hebben, moeten we misschien eten. Maar wat het probleem ook is, we moeten zien WAAROM we alleen, verlegen, hongerig of ijdel zijn, in plaats van onszelf te veroordelen. Dit is waar eigenliefde moet beginnen, achter dit alles, want het is prima om je kwetsbaar, hongerig, boos, verloren of behoefte aan goedkeuring van anderen te voelen, te beginnen natuurlijk bij onze ouders. Geen van deze behoeften definieert onze authentieke kern, maar vertegenwoordigt slechts een deel van de emotie die we vandaag hebben.
We kunnen ons beschermingsschild of onze kwetsbaarheid niet haten en verder gaan met verdedigingsmechanismen die niet gezond zijn. In plaats daarvan is dit waar we van moeten houden, ons diepste verlangen om vrij, zelfvoorzienend en tegelijkertijd lui te zijn, altijd tevreden en glimlachend. Als we eenmaal beginnen te houden van onze eigen behoefte om gelukkig en ontspannen te zijn, kunnen we van ons lichaam gaan houden zoals het is, en het beïnvloeden op manieren die onze gewoonten veranderen en ons echt in balans brengen. Ons vermogen om van eten te genieten is in feite de basis voor een gezonde levensstijl, aangezien ons lichaam ons vertelt wat onze authentieke persoonlijkheid en onze fysiologie nodig hebben. Toch betekent dit niet dat we de taal ervan altijd goed begrijpen met de reeks overtuigingen en morele normen waarmee we zijn geconfronteerd door contact met andere mensen. Dus wat echt moet veranderen, is wat we zien, want alleen met ons perspectief op zijn plaats kunnen onze schilden opzij worden gezet als we vrede vinden op de plek waar we nu zijn.