Pluto Direct:Een meditatie op Hades

Hier is waar je op moet letten:

* Sinds Pluto naar Steenbok is verhuisd, samen met zijn vierkanten naar Uranus, zal dit de meest verwachte transit van het decennium zijn, en trouwens van Pluto's hele reis door Steenbok. Maar om de relevantie van deze gebeurtenis te begrijpen, moeten we Pluto's rol in het kosmische drama op een dieper niveau begrijpen.

* Denk aan Zeus/Jupiter als de wet en orde die de kosmos regeert terwijl we wakker zijn. Van het rechtssysteem tot regeringen en scholen tot kalenders en federale feestdagen ... alles en nog wat dat een vreedzaam, harmonieus "geheel" creëert, een geregeerd door wet, orde, gerechtigheid, waarheid, enz., valt althans idealiter onder het domein van Zeus/Jupiter.

* Onthoud nu dat Hades/Pluto de broer van Zeus/Jupiter is. Hades heerst over de onderwereld, die niet alleen de plaats is van zielen, van dood en wedergeboorte, maar ook van dromen en het onbewuste. Het is een plek die lijkt op de omgekeerde, co-presente versie van ons 'waakbewustzijn'. Zijn regels zijn de omgekeerde regels van onze wereld, zijn orde, zijn rijkdom en zijn waarheid, zijn de "op het plafond lopende" versie van deze wereld, zoals een M.C. Escher tekening.

* Maar eigenlijk zijn Hades en Zeus twee kanten van dezelfde medaille. Als je het bestaan ​​bekijkt vanuit het oogpunt van het leven, krijg je Zeus, compleet met alle gebruiksvriendelijke onderhoudsinstructies van religie, onderwijs, overheid, gemeenschap, recht, enz. Terwijl, als je het leven bekijkt vanuit het oogpunt van dood, dan krijg je Hades, samen met de perceptie van verandering, vergankelijkheid, verval, dood, honger, lust, macht, corruptie en de onvermijdelijke realiteit van de eeuwige en onsterfelijke ziel, die achter de sluier van het lichamelijke leven ligt.

* Telkens wanneer Pluto in het dagrijk verschijnt, interfereert het natuurlijk met, of presenteert het een andere logica dan we gewend zijn. Dit komt omdat achter, binnen of onder de operationele programma's die ons de schijn van eeuwige orde in deze wereld geven, de vuren van Hades er altijd zijn, geleidelijk aan wegbranden totdat ... zelfs sterren, zonnestelsels en universums worden opgeslokt en vergeten.

* Hoewel het misschien eng klinkt, is de waarheid dat astrologen uit de oudheid deze cirkel van orde en chaos als natuurlijk zagen, en zelf eindeloos, een eindeloze cirkel van deze eindeloze cycli. Plato schreef ooit op dezelfde manier:"Tijd is het bewegende beeld van de eeuwigheid."

* Dus, wat ervaren we als Pluto op de deur klopt? We ervaren de vernietiging van de materiële regels, systemen, orde en betekenis die we voor onsterfelijk of eeuwig hebben aangenomen, terwijl ze altijd maar tijdelijk kunnen zijn. Pluto's rechtvaardigheid, Pluto's logica, Pluto's orde, is die van het einde van de regels, systemen, paradigma's en betekenissen van deze vergankelijke wereld. Pluto is als de houdbaarheidsdatum die op van alles en nog wat in de materiële wereld komt, probeer het hoe we het ook kunnen vermijden.

* Neem bijvoorbeeld de geleidelijke opkomst van openbare/massale schietpartijen in plaatsen zoals tempels, kerken en synagogen, of scholen en universiteiten, of zelfs openbare plaatsen waar mensen naartoe gaan om zich te verheugen, feest te vieren of vermaakt te worden. Pluto's uiterlijk heeft ervoor gezorgd dat veel mensen in de westerse wereld zich "onveilig" voelen, maar in plaats van iemand of iets de schuld te geven, zelfs als er in de bovenwereld van Zeus veel mensen de schuld hebben van het binnensluipen van wanorde en chaos, nodigt Pluto ons uit om te staren. een beetje getrouwer de leegte in voordat u op zoek gaat naar oplossingen. Pluto nodigt ons uit om opgewekt te worden in het hart, wakker te worden in de ledematen, alert te zijn op de punten van onze haren en rood te worden in het bloed. Pluto herinnert ons eraan dat er absoluut geen ontkomen aan is aan de brandende struik van het bestaan ​​zelf:verschrikkelijk, woest, mooi, mysterieus, eindeloos en onvermijdelijk echt zoals het is. Pluto's uiterlijk, Pluto's echte geschenk, is om te zeggen:"Neem deze vreselijke schoonheid even in je op."

* Toen ik een kleine jongen was en opgroeide in de kerk, hoorde ik vaak de uitdrukking "De vrees voor God is het begin van wijsheid", maar het tweede deel, een vers uit het boek Spreuken, werd vaak weggelaten, waar er staat "en kennis van de Heilige is begrip."

* Alles bij elkaar genomen vertelt dit vers uit het boek Spreuken ons waarom Pluto eigenlijk de vriend van de ziel is. Pluto is onze vriend omdat deze wereld is gevallen en voortdurend uit elkaar valt, maar wij niet. Pluto is onze vriend omdat deze wereld een dans is tussen orde en chaos, maar wij niet. Wij, als zielen, zijn het medium waarin en waardoor deze cycli en cirkels van duellerende tegenpolen draaien, net zo zeker als planeten.

* Toen ik op de graduate school zat, woonde ik in een klein landhuisje, en 's morgens en' s avonds, bij zonsopgang en zonsondergang, kwamen de herten naar buiten en graasden niet ver van mijn achterveranda. Ik zal nooit vergeten hoe ik ze heb leren benaderen. Ik moest oppassen dat ik mijn bewustzijn niet OP hen richtte, noch plotselinge, snelle, bewusteloze of haastige bewegingen met mijn lichaam maakte. En als ik dat deed, als ik ze alarmeerde en hun oren schoten, dan zou ik me een tijdje moeten vestigen waar ik ook was, voordat ze vredig verder zouden eten. Ze konden vertellen of ik weer zou gaan verhuizen of niet, ze konden mijn bedoelingen lezen, en dus moest ik leren hoe ik een tijdje niet wilde verhuizen voordat ik weer ging verhuizen, natuurlijk. Dan zou ik, beetje bij beetje, natuurlijk een echte stoel kunnen vinden om ze te bekijken, om ze echt te zien, om ze echt te voelen, en om de geest van het moment te voelen, dat adembenemend intiem was.

* De ziel is ook als een hert. Het verbergt. Het wordt steeds gevoeliger wanneer het wordt benaderd. Het merkt alles. Het is wakker en alert. En ja, als je de ziel niet kent, welke ziel dan ook, wat om van de onze te spreken, dan zal het gemakkelijk lopen. De ziel rust en ontvouwt zich vredig waar er een lange stroom van ononderbroken aanwezigheid is. Zijn delicate, fragiele, zelfs angstige en bevende trekken worden mooi, ingewikkeld en hemels in het licht van kalme, vloeiende, ononderbroken vrede. De ziel is op deze manier als een hert.

* Dus in het begin, wanneer we de ziel naderen, wanneer onze ledematen zwaar zijn en we doordrenkt zijn van slaap en lust en de zwaarte van onze illusies, maken we te veel lawaai en jagen we het weg. Hij weet beter dan wij wat onze bedoelingen zijn en verstopt zich graag uit angst voor de luidruchtige jager.

* Om de ziel te benaderen, hebben we in het begin heilige angst nodig, een heilige angst, zoals de Spreuken ons vertellen. We moeten de ziel benaderen die bang is om hem weg te jagen. We benaderen de ziel, bang dat we het misschien niet waard zijn om haar publiek te zijn. We benaderen de ziel wanhopig om iemand te dienen die onze diepste bewondering waard is.

* Dan, als we eenmaal een glimp hebben opgevangen, als we eenmaal de liturgie van de ziel begrijpen, de heilige angst die nodig is om haar zorgvuldig te benaderen, dan wordt onze angst zachter tot begrip. We beginnen te begrijpen waarom alle angst, alle hel, alle zorgen, alle kwetsbaarheid, alle vernietiging en dood, alle chaos en kwetsbaarheid, zowel de helse jachtwachten van de ziel zijn, als de Mercurial-gidsen die ons naar zijn rijkste en binnenste kamers.

* Dit is waarom Hades letterlijk 'rijkdom' betekent.

* Het is onze materiële zekerheid, arrogantie, goedheid, trotse bedoelingen, kennis en rijkdom, die ons afhouden van de verschrikkelijke schoonheid en ultieme realiteit van de ziel, en van de ziel van onze ziel. En dus is het geen wonder dat Hades bestaat, bewaarder van echte rijkdom, vernietiger van trots. Hades is de nachtmerrie die ons terughaalt uit een trotse slaap, het voorteken dat dreigt te vernietigen, de prijs die we niet kunnen verdragen om aan te denken omdat het ons terugbrengt naar die eenvoudige, kwetsbare plek...in de vermenging van zonsopgang en zonsondergang, waar we worden gezien voor de fragiele, eeuwige wezens die we zijn.

* Telkens wanneer Pluto ons een glimp van de ziel gunt, van onze echte rijkdom buiten de rationele orde van deze wereld, krijgen we het geschenk van een nieuw leven. Maar wat is dat nieuwe leven? Als het niets meer is dan de opluchting die we ervaren na het overleven van een schrik, dan hebben we niets geleerd. En veel mensen doen precies dit. Nadat we een penseel met Pluto hebben ervaren, alleen als een spannende rit, gebruiken we de adrenaline en schreeuwen we naar Zeus:"By Jove! Ik voel me herboren na die gekke ervaring. Wat moet ik nu met al deze energie doen?”

* En zo gaat onze droevige cyclus verder... van de ene oproep via het social media-altaar en de biechtstoel naar de andere, van het ene persoonlijke overlijdens- en wedergeboorteverhaal naar het volgende, we proberen van elke dood onze persoonlijke overwinning en bevestiging te maken...

* Maar zoals James Hillman ooit schreef over onze zware Zeus-cultuur:"Kunnen we niet een nederlaag stelen uit de kaken van deze overwinning?"

* Hoe kun je zien dat Pluto met iemand bezig is? Hun werk in de wereld wordt dieper terwijl het ego stiller wordt. Want als het ego de les van Pluto heeft geleerd, dan weet het dat zware voeten en harde geluiden de herten afschrikken.

* Het is daarom een ​​ironie, een heilige ironie, dat Pluto eerst als een zware, donkere en onheilspellende kracht in onze dromen komt, als een jager, maar ons met doe-ogen, alert, prachtig en wijs trillend achterlaat.

* De vreze des Heren is het begin van wijsheid, en kennis van de Heilige brengt begrip. Dat is wat de Spreuken zeggen.

* En hoe kun je zien dat iemand een relatie met Pluto ontwikkelt? Hun liefde voor Pluto is aarzelend, voorzichtig, voorzichtig en bedachtzaam. Ze nodigen Pluto niet uit en zijn ook niet bang voor Pluto, maar ze vertrouwen Pluto.