Een meditatie over deze reeks transits vandaag...
* De conjunctie van Venus met Neptunus in Vissen is romantisch, dromerig, verkoelend, kalmerend, vloeiend, emotioneel opbeurend, fantasierijk, hoopvol, meelevend en idealistisch, terwijl de Zon in Ram vierkant is Saturnus in Steenbok is gecontroleerd, krachtig, eigenzinnig, actief, gestructureerd, plichtsgetrouw, traditioneel, hard, droog, heet en compromisloos.
* Venus conjunct Neptunus hunkert naar intimiteit, geheimhouding, voordelen van vrouwen, vrienden, partners of collega's.
* Het Zon/Saturnus vierkant is principieel, dwingend, consequent en wil de wereld naar zijn hand zetten.
* Venus conjunct Neptunus is het ideaal van het paradijs, van perfectie, schoonheid, gratie en gelukzaligheid voor altijd.
* Het Zon/Saturnus-vierkant met de zuidelijke knoop is een afbeelding van iemand die met grote inspanning iets probeert te laten gebeuren. Stel je een man voor die een boom probeert om te hakken met een botte of roestige zaag. Hij is zwaar aan het falen. Proberen en proberen, maar hij put zichzelf uit.
* Venus conjunct Neptunus is het beeld dat de man voortstuwt in zijn inspanningen... de onmogelijke droom van het prachtige huis dat hij zal bouwen met het hout van de boom waar hij koortsachtig aan blijft werken het onmogelijke.
* Als en wanneer hij uiteindelijk uitgeput is, grijpt hij naar een koude en bedwelmende drank. Een drankje van vergeten of 'zelfvergeving'. Of een drankje van verwennerij of 'eigenliefde'. Een drankje van apathie of niet meer om je geven. De man, eindelijk uitgeput, zegt:"Als ik deze taak niet kan volbrengen, doet er niets toe. Niets is mijn tijd waard. Het is toch allemaal een illusie.”
* Dan begint de man zijn gif te drinken, net zo koortsachtig als hij de boom probeerde om te hakken.
* Terwijl hij aan het zagen was, zou iemand langs kunnen komen en gezegd hebben:"Waarom stop je niet om je mes te slijpen?" waarop hij zou hebben geantwoord:"Daar heb ik geen tijd voor!"
* Terwijl hij zijn drankjes dronk, de een na de ander, net zo koortsachtig, zou iemand kunnen hebben gezegd:"Waarom stop je niet helemaal alleen met drinken en ga je wandelen met mij?" waarop hij zou hebben geantwoord:"Wat heeft dat voor zin?"
* Dit zijn natuurlijk de uitersten van het spirituele leven die puur door het ego worden bezield. Wanneer het spirituele leven geworteld is in het verlangen naar persoonlijk geluk of bevrijding, wanneer het geworteld is in de onmogelijke idealen van persoonlijke perfectie of onophoudelijke innerlijke kracht, zijn we als de man die probeert een machtige boom om te hakken met een roestige zaag. De roestige zaag is onze egoïstische motivatie. Wanneer onze motivatie voor persoonlijk gewin is, dan zullen we koortsachtig lijden met alles waar we naar streven, totdat we uiteindelijk uitgeput zijn door onze eindigheid. Een spiritueel doel, een humanitair doel, een artistiek doel of een ander soort "nobel" doel, als het komt van de plaats van begeerte naar wat we niet persoonlijk hebben, van wat we willen of op een of andere manier verlangen voor onszelf, zal ons uiteindelijk uitputten.
* Als we eenmaal uitgeput zijn, denken we soms bij onszelf:"Bomen kunnen niet worden gekapt." We stoppen niet om te denken:“Misschien een andere aanpak. Misschien zou een geslepen zaag het lukken.” In plaats daarvan proberen we te vergeten, proberen te ontkennen, of proberen te doen alsof niets er toch toe doet. We vieren deze houding dan en nemen het op als een levensstijl. We zagen nog steeds weg met een egoïstische houding, maar nu zien we het in de lucht en zeggen we dingen als:"Er is geen hogere waarheid, geen hogere doelen, geen hoger goed ... dat is allemaal een illusie, en er is geen punt hier, het is allemaal subjectief. Ik ben ook maar een mens, en daarom vergeef ik mezelf deze zinloze spirituele inspanningen en doe ik gewoon wat ik wil."
* Dit zogenaamde "loslaten en gewoon mens zijn" klinkt misschien verlicht. Maar het is eigenlijk nog vermoeiender omdat we nu, ook al zijn we nog aan het wegzagen, ons niet meer bewust zijn van wat we aan het doen zijn...
* Soms wordt het patroon cyclisch. Uiteindelijk ontwaken we uit onze bedwelming en zeggen:"Mijn god. Ik moet terug naar mijn zaagwerk!” En dus nemen we het roestige blad terug naar de boom en beginnen helemaal opnieuw totdat we weer uitgeput zijn en weer aan het drinken gaan.
* Stel je voor dat er voor veel zielen talloze levens op deze manier worden doorgebracht. Waarom? Omdat liefde een keuze is.
* We weten dat er iets hogers moet zijn, maar we kunnen niet bevatten dat dit iets hogers geen persoonlijk doel of ambitie is, maar een persoonlijk persoon, een wezen, zoals wij, dat niet verlangen naar perfectie van ons, die ons niet vraagt iets te bereiken, maar eerder hoopt, wacht en verlangt naar een verrassende, mysterieuze en intieme relatie. Deze relatie wordt niemand opgedrongen, net zoals de man die drinkt en zaagt, zaagt en drinkt, niet gedwongen wordt te stoppen.
* Zonder deze relatie zijn we altijd aan het proberen en falen, falen en proberen. We falen bij het proberen en we proberen bij het falen.
* Denk er eens over na. Onze feeds op sociale media zijn gevuld met twee basisafbeeldingen van egoïsme. Een daarvan zijn de biechtstoelen die we posten van onszelf dat we iets bereiken, van ons zo geweldig voelen omdat we iets hebben overstegen, zijn opgestegen, gewonnen, gewonnen, op de een of andere manier streefden en behaalden de overwinning. De andere is de foto die we plaatsen van hoe goed of slecht we ons voelen als we die zinloze perfectie-trips hebben verloren of opgegeven en zelfliefde hebben gevonden samen met ons broodje ijs, vakantietijd of genotzuchtige dagen in de spa.
* Aan de andere kant is het natuurlijke resultaat van het gebruik van onze vrije wil om liefde te bedrijven voor het goddelijke, en liefde voor anderen, onze eerste zorg (zoals Jezus leerde), dat we in ruil daarvoor kunnen worden bemind. Zo kunnen we de gelukzaligheid van zoveel eeuwige relaties en goddelijke associaties binnengaan. In dit hemelse rijk wordt alles bereikt zonder ijdelheid. Op weg naar dit rijk is het mes van liefde en zoetheid scherp en effectief in het doorsnijden van onze illusies van isolement en toch kan het niemand schaden of uitputten.
* En nogmaals, nu, onze astrologie van de dag...
* Het Zon/Saturnus-vierkant kan zijn als het roestige blad. De Venus/Neptunus-conjunctie kan het hopeloze egoïstische ideaal zijn waar we niet mee ophouden te jagen, de boom die we proberen om te hakken, of de bedwelmende drank van persoonlijke ambitie of persoonlijk falen, eindeloos in een lus. Deze beelden worden nu scherp gemaakt door de planeten, maar ze bestaan voor altijd.
* Aan de andere kant, wat achter deze transits schuilgaat, is dezelfde waarheid achter alle transits... dat we zowel de meedogenloosheid van persoonlijke ambitie als persoonlijk falen kunnen opgeven, omwille van liefde.
Gebed, een uittreksel uit de heilige Franciscus:“O goddelijke meester, schenk mij dat ik niet zozeer tracht getroost te worden als wel te troosten, begrepen te worden dan te begrijpen, bemind te worden als houden van. Want het is door te geven dat we ontvangen, het is door te vergeven dat we vergeven worden, en door te sterven worden we geboren voor het eeuwige leven.”