* In deze laatste uren van de maancyclus gaat het reflecterende licht verloren
* De wereld ademt uit, wordt zachter, kalmeert
* En de dood vestigt zich nog een laatste keer in de winter
* We naderen ook het einde van de donkere helft van het zonnejaar. In de komende week zullen we oversteken naar de Zodiacal Spring.
* Overgangen zijn moeilijk. We zijn van nature gewoontedieren omdat we allemaal eeuwige geest/zielen zijn, ongeboren en onsterfelijk. Terwijl we door deze wereld van flux en verandering gaan, zijn we constant op zoek naar beschutting tegen de stormen van het leven in de materiële wereld. Onze hele menselijke wereld is in feite ontworpen om ons te helpen beschutting te bieden tegen de moeilijkheden van de veranderingen en vergankelijkheid van de natuur. Het probleem is dat we ons niet gelukkig voelen met een simpele beschutting tegen de elementen. Over het algemeen voelen we ons nog steeds niet voldaan als in onze materiële basisbehoeften is voorzien. En dus gaan we door met het bouwen van dingen waarvan we hopen dat ze ons onderdak en geluk zullen geven. Het probleem is dat wat we ook bouwen, uiteindelijk zal instorten of uit elkaar vallen, en als dat gebeurt, hebben we de neiging ons gevoel te verliezen van het geluk of het comfort dat we hebben gekregen van het tijdelijke onderkomen dat we voor onszelf hebben gebouwd. Overgangen zijn onvermijdelijk en overgangen zijn moeilijk.
* Als we in tijden van overgang onwetend blijven over de fundamentele vergankelijkheid van dingen, wordt het verleidelijk om te proberen de schuld te geven of woedend te zijn tegen de veranderingen die om ons heen plaatsvinden. Als we ons bewust blijven van de vergankelijkheid van dingen, worden overgangen gemakkelijker wanneer de onvermijdelijke veranderingen van de materiële wereld plaatsvinden.
* Een geweldige overgang waar we allemaal mee te maken hebben, is de materiële dood.
* Maar als we dit voorzichtig zien komen en gaan, beginnen we te merken dat er, ondanks wat er ook komt en gaat, iets eenvoudigs en onaantastbaars is dat overblijft. Het besef van onszelf als eeuwig bewuste geest/zielen komt naar voren en daagt ons als de eerste stralen van de lente.
* Dit is niet de lente die tot de herfst leidt. Dit is de oneindige fontein van de spirituele lente, voorbij het letterlijke licht en letterlijke donker, maar ook binnen zowel de letterlijke lente als de letterlijke herfst.
* Een groot ding waar we allemaal in delen, is het eeuwige, spirituele leven.
* Dus hoe leven we in deze wereld van stuifzand zonder te verdwalen in elke nieuwe overgang? Hoe kunnen we ons uiteindelijk niet voortdurend totaal verslagen voelen? Mensen posten bijvoorbeeld vaak als reactie op dagelijkse of maandelijkse astrologievoorspellingen en zeggen:"Ik heb het gevoel dat ik al zoveel heb meegemaakt, en je zegt me dat er nog meer gaat komen?!" Ja. Want zo gaat het hier. De golven blijven binnenstromen. Godzijdank zijn ze in ieder geval enigszins voorspelbaar!
* De reden dat we aan astrologie doen, is om ons te helpen de aard van dit stuifzand, deze constante overgangen en veranderingen te begrijpen, specifiek zodat we kunnen voorkomen dat we erin verdwalen en specifiek zodat we kunnen beginnen met het identificeren van de soorten spirituele toevluchtsoorden in deze materiële wereld die langer meegaan, specifiek omdat ze onze ware, spirituele aard weerspiegelen.
* Het is een goed astrologisch moment om dit alles te onthouden, want hoewel seizoensgebonden overgangsperioden ons misschien herinneren aan de realiteit van vergankelijkheid, verleiden seizoensbegin ons er regelmatig toe om het te vergeten.
* Laten we er dus tijdens deze laatste paar dagen van de winter voor zorgen dat we even een time-out nemen van de drukte van deze liminale ruimte om het eeuwige in ons midden te herkennen.
Gebed:Mogen we de zegen voelen en het licht vinden in elk seizoen. Moge elke verandering uw naam uiten, zoals het ons onze ziel onthult, wiens lippen altijd zingen in uw altijd liefdevolle dienst.