Nou, het was een behoorlijk Mars/Pluto-weekend.
Enkele gedachten...
* Mars en Pluto samen (naast vele andere dingen) weerspiegelen zowel verlangen als woede, evenals de relatie tussen verlangen en woede.
* Als we iets verlangen, worden we gedreven om de keuzes te maken waarvan we denken dat ze zullen resulteren in wat we willen.
* We zijn ons niet altijd bewust van wat we verlangen, of we zijn ons niet altijd bewust van waarom we verlangen wat we verlangen.
* Als gevolg hiervan maken we vaak keuzes op basis van verlangens die we niet begrijpen, of verlangens die ons in hun greep hebben.
* Een eenvoudige manier om te testen hoe bewust we zijn van onze verlangens, of waarom we verlangen naar wat we verlangen, en dus waarom we handelen en ons gedragen zoals we doen, is door te proberen te mediteren of te zitten. stil en observeren onze gedachten en gevoelens voor een paar uur. Daarna kunnen we onszelf een paar basisvragen stellen. Waar zat ik net aan te denken? Herinner ik me alles nog? Waarom dacht ik de gedachten die in me opkwamen? Waar kwamen deze gedachten vandaan? De meesten van ons kunnen deze vragen niet volledig beantwoorden tijdens een meditatiesessie van tien of vijftien minuten, laat staan een paar uur.
* Het is een simpele stap van hier naar de erkenning dat we onze verlangens niet volledig begrijpen, waarom we ze hebben of waar ze vandaan komen.
* Door dit gebrek aan bewustzijn gebeuren een paar dingen regelmatig en voorspelbaar. We krijgen wat we willen, alleen als we ons verward, bedroefd of zelfs woedend voelen als we niet kunnen houden wat we hebben, of als wat we hebben meer onderhoud of onderhoud nodig heeft dan we tijd, energie of verlangen hebben. We staan er dan op dat wat we hebben ons echt gelukkig maakt, waarbij we zoveel mogelijk energie gebruiken om de schijn te behouden dat we tevreden zijn met onszelf, of we vervangen een oud verlangen door een nieuw verlangen, vaak zonder meer bewustzijn dan we hadden van onze laatste wens.
* Deze cycli gebeuren elke dag, elke maand en elk jaar, meedogenloos. Hoe langer we het spel spelen, hoe meer macht we over anderen verzamelen of hoe gefrustreerder we worden. We hebben ofwel het gevoel dat we aan het winnen zijn, of we hebben het gevoel dat we aan het verliezen zijn.
* Het geloof dat geluk, echt geluk, te vinden is in winnen of verliezen, is gek. Het maakt ons uiteindelijk boos of het maakt ons letterlijk gek.
* Het maakt winnaars gek door ze uiteindelijk te vergeten, ze van hun trofeeën te beroven en hun prestaties irrelevant te maken, niet langer lief, niet langer iets, en het maakt verliezers gek door ze gefrustreerd te maken, waardoor ze ze hebben het gevoel alsof het kaartspel tegen hen is gestapeld, dat de regels oneerlijk zijn en dat er geen echte hoop, betekenis of goedheid te vinden is. Wanhoop is het eindpunt voor winnaars en verliezers en woede is een van de meest bewandelde wegen naar zijn bittere conclusies.
* Dus de vraag wordt hoe leven we met verlangen? Hoe verhouden we ons tot het vuur van verlangen dat van nature in ons leeft? Hoe kunnen we ooit ontkennen dat we wezens van verlangen zijn?
* Het antwoord komt door het besef dat we meer zijn dan alleen maar winnaars of verliezers. We zijn meer dan onze verlangens en we zijn meer dan of we ooit de objecten van onze verlangens verkrijgen of niet.
* Omdat elke keer dat we winnen, en elke keer dat we onszelf bewijzen dat we echt de kampioenen zijn waarvan we weten dat ze zijn, blijkt dat we blijven bestaan lang nadat de glorie is vergeten. En omdat elke keer dat we verliezen, en elke keer dat we het gevoel hebben dat de kaarten oneerlijk tegen ons worden gestapeld, we blijven bestaan, lang na het liefdesverdriet en de wanhoop.
* Na verloop van tijd ontdekken we wie we zijn, niet door wat we doen of bereiken, maar door wat ontstaat nadat het winnen en verliezen aan ons voorbij is gegaan. Na verloop van tijd onthult elke overwinning en elke nederlaag ons wie we zijn en hoe vrijheid eruit ziet.
* Het blijkt dat vrijheid niet iets is dat we 'gebruiken' in dienst van een uitkomst. Vrijheid is niet eens iets dat we winnen of verliezen in een hogere en meer 'spirituele' versie van het winnaars- en verliezersspel. Vrijheid is wie we ontdekken dat we zijn na elke keer dat we wil, keuze, actie en uitkomst verwarren met identiteit en toch blijven bestaan, heel als altijd, zonder begin en zonder einde.
* We krijgen hier een glimp van wanneer we ons inleven in de verwoesting van het verlies. Als we er niet in slagen moreel te zijn, spiritueel te zijn, mooi te zijn, slim te zijn, een expert te zijn, ergens goed in te zijn... beginnen we iets echt unieks te worden en toch onbelemmerd, ongecommitteerd, met net een beetje minder verlangen die ons drijft.>
* We krijgen hier een glimp van wanneer we ons vestigen in de leegte na de overwinningen en vieringen. Wanneer we de stilte vinden na een prestatie, wanneer de bankrekening opnieuw laag zakt, wanneer wat ons het gevoel gaf dat we op de top van de wereld waren, zijn glans begint te verliezen... na de woede, het verlies, de pijn en zelfs de wanhoop... beginnen we om een ziel te herkennen...iets werkelijk unieks en toch onbelemmerd, ongecommitteerd...
* Dit is geen proces dat we kunnen, kiezen of afdwingen. Het is geen instructie of verplichting. Het is geen pad of een afstamming. Het is geen doctrine of dogma. Het is een spiritueel bewustzijn dat op zijn eigen manier, in zijn eigen tijd, in ons groeit. Het komt niet door onszelf weg te dwingen van verlangens, en het komt niet door afstand te doen of door te mediteren op onze weg naar de overwinning. Al deze spirituele ambities zullen ons ook op de weg van overwinning en nederlaag brengen.
* Vanaf hier hebben we alleen de suggesties van grote zielen.
* Ons wordt verteld de wil over te geven en onze verlangens over te geven aan het goddelijke. Er wordt ons nooit verteld hoe we dit te direct of openlijk moeten doen. We moeten ons afvragen hoe het eruit ziet, wat het betekent, hoe het voelt, om onze acties, gedachten, gevoelens, verlangens, overwinningen en nederlagen aan God over te geven. We krijgen de enkele hint dat het ertoe doet dat we alles aan God geven, maar er wordt ons niet precies verteld hoe we dit moeten doen.
* Ons is verteld dat dit helpt om te leren wie we zijn, of misschien te herinneren wie we altijd zijn geweest, in de liefdevolle handen van God.
Gebed:neem onze woede, neem onze wil, neem onze overwinningen en nederlagen, neem alle eerlijkheid en oneerlijkheid en laat ons zien wat onze persoonlijke vrijheid eigenlijk betekent. Laat ons zien hoe we er in jouw ogen uitzien. Maak van ons de altijd gevende, altijd ontvangende dienaren van uw liefde.