Vandaag nodigen we het woord 'ontkenning' uit in onze harten en geesten.
* De etymologie van het woord 'ontkenning' roept het beeld op van zich afkeren van, nee zeggen, weigeren of afwijzen.
* Het psychologische gebruik van het woord 'ontkenning' houdt verband met het opzettelijk maar vaak onbewust afwenden van 'pijnlijke of gênante gevoelens of gedachten'.
* Bedenk dat we die dingen begeren die ons schaden, die ideeën van onszelf die pijnlijk en gênant zijn. We verlangen naar ze, we verdedigen ze, en toch ontkennen we hun bestaan op het moment dat we ze in de persoonlijke pijn van ons hart bewaren. Je kunt mijn pijn niet hebben. Je zult het niet zien. Ik zal het niet zien. Het is van mij. De geest van ontkenning is een heimelijk verlangen om te hebben wat schadelijk is en om schade toe te brengen aan alle pogingen om "mijn" pijn weg te nemen.
* Hoe kunnen we de wereld ontkennen en toch zeggen dat we ervan houden? Hoe kunnen we in de wereld zijn als de verlangens van de wereld ons zo vaak vrijheid en liefde ontzeggen? Je kunt mijn pijn niet hebben. Je kunt mijn wereld niet hebben. Het is van mij. Je zult het niet zien. Ik zal het niet zien. Het is van mij.
* Bedenk dat we ook naar allerlei dingen verlangen die ons schade kunnen berokkenen en dat de geest van ontkenning ons van de objecten van ons verlangen afwendt. Elke dag moeten we om liefde echt te laten zijn, ons op de een of andere manier van de wereld afkeren, en toch kunnen we de wereld niet ontkennen alsof we ons ervoor schamen of er stiekem naar verlangen, want de wereld schaamt zich niet voor ons. We weten dit omdat het ons volledig verlangt, zonder spijt of schaamte, elk wakker moment.
* Ontkenning overtuigt ons er vaak van dat we ons moeten afkeren van zelfzorg, van liefde voor anderen, van genegenheid en van tederheid, omdat we er geen tijd voor hebben, of omdat de wereld zal er niet op wachten. Ontkenning overtuigt ons ervan dat verantwoordelijkheid verantwoordelijker is dan liefde. Maar liefde leert ons dat verantwoordelijkheid voortkomt uit liefde. Vanuit het perspectief van Liefde is ontkenning een beschermende geest die ons afwendt van die begerige en valse verantwoordelijkheden en terug naar de enige eeuwige verantwoordelijkheid, de kracht die verantwoordelijk is voor alles en iedereen, de kracht die niets ontkent en alles terugbrengt wat zich heeft afgewend van het terug naar zichzelf:liefde.
* Waarom mediteren of bidden we of gaan we op onze mat liggen of wat we ook zouden kunnen doen om onszelf te centreren? Is het echt om de wereld te ontkennen? Of is het om die plaats te vinden waar we van de wereld houden zonder haar te bezitten, waar we de wereld toestaan van ons te houden zonder erdoor te worden verteerd?
* Waarom zou er discipline, focus, hard werken of spiritueel zweet nodig zijn om van de wereld te houden en er in ruil daarvoor van te worden gehouden? Net zoals kinderen leren dat ze niet in het bezit zijn van hun ouders of ouders van hun kinderen, moet liefde om te groeien gratis zijn.
* Terwijl we ons in een fysieke wereld bevinden, een wereld waar vormen ontstaan en weer verdwijnen, moeten vrijheid en liefde zowel fysiek als mentaal worden gecultiveerd omdat we fysiek zijn en mentale wezens. Als we de spieren van vrijheid en liefde niet trainen, zullen ze atrofiëren en zullen we iets gaan vasthouden of vasthouden dat ons de liefde ontzegt.
* Waarom zouden er ooit beperkingen of gebrek aan vrijheid zijn? Met beperkingen en afscheiding komt de heilige kloof waarover intimiteit en liefde worden gedeeld. Er is een verschuiving van bewustzijn nodig om beperkingen te begrijpen als de roep van liefde.
Ik ben hier niet om een strenge ontkenner van de wereld te zijn. Ik ben hier niet om door de wereld te worden geconsumeerd. Ik ben hier om de roep- en antwoordliederen van liefde te zingen.
Gebed:Beste Saturnus en Mars. Laat ons zien waar we leven in ontkenning en zing ons terug naar de zachte discipline van liefdevolle vriendelijkheid.