Hier is een diepere kijk op enkele van de krachten die worden gesymboliseerd door de huidige planetaire configuraties en enkele gedachten over hoe we zouden kunnen werken met wat hier is:
* Met Jupiter retrograde in Weegschaal als een krachtige planetaire speler op dit moment, is het mogelijk dat we worden aangesproken vanwege eerdere acties of arrogantie. Als je merkt dat je te maken hebt met gezagsdragers, wetten, codes, regels of enige vorm van disciplinaire/prestatiegerichte beoordeling, is het belangrijk om nu naar binnen te kijken. Gerechtigheid vereist niet noodzakelijk dat we straffen ondergaan... maar Gerechtigheid vereist wel dat we onze interne houding aanpassen. Justitie vraagt ons iets te leren. Justitie vraagt ons om een eerlijk proces te respecteren. Gerechtigheid vraagt ons om te leren in harmonie te zijn met de kosmische wet, waarheid, orde en wijsheid. En met Jupiter in Weegschaal die achteruit beweegt, bevinden we ons in een tijd van herziening. Een beroep doen op je gidsen en betere engelen, een beroep doen op de goddelijke krachten om je te evalueren met gratie, waardigheid en mededogen, en je hart openen voor correctie, gaat op dit moment een lange weg, en het nodigt uit tot genade van alle figuren van oordeel.
* Met Uranus in Ram, samen met Mars, worden we ook gedwongen om onze zintuigen, geest en lichaam op een dieper niveau wakker te maken. Deze planeten werken samen als vuurslagen, bliksemschichten en elektriciteit die uit de etherische rijken schieten. Deze planeten schokken en rijden door ons heen totdat een duidelijke opening verschijnt. Omdat deze energieën tegenover Jupiter in Weegschaal staan, is het proces van gerechtigheid nu snel, onmiddellijk, gespannen en cruciaal. Het is een ongelooflijk belangrijk moment om om bescherming te vragen en om geduld en duidelijkheid te vragen. De buitenste planetaire invloeden voelen soms onpersoonlijk aan, vooral Uranus in een kardinaal teken als Ram. Maar in sommige opzichten is dat precies het medicijn dat we nu nodig hebben. Het punt is dat als we de bovenstaande kwaliteiten niet herkennen en we erin worden meegesleurd, het een stuk moeilijker is om hun begeleiding te ontvangen. Als we geschrokken worden in een patroon van actie en reactie, zullen we zeker leren en groeien, maar de groei zal de neiging hebben om op een minder bewuste manier te gebeuren. Wat minder bewust is, hebben we de neiging om te ervaren dat het buiten ons is en dat het 'naar ons toe' gebeurt, in plaats van in en door ons.
* Met Pluto ook in de mix, is het "gevoel van het lot" een integraal onderdeel van onze ervaring op dit moment. We hebben de neiging om ten onrechte in onszelf, in ons hoofd te debatteren over hoeveel vrije wil we hebben versus hoeveel de hand van het lot alles controleert. Pluto's perspectief, het perspectief van de onderwereld, roept ons op om alles te beschouwen vanuit het gezichtspunt van de ziel, namelijk de dood. Zolang we vast blijven zitten aan het geboortebeeld, zolang we ons leven associëren met geboorte, hebben we de neiging om regressief te leven en daarom is de toekomst constant iets dat we proberen mee te nemen in de baarmoeder. We eisen dat de toekomst volledig open, onbepaald en volledig afhankelijk is van onze keuzes of wilskracht, alsof we in een permanente en potentiële staat van zwangerschap leven.
Maar de dood is geen keuze. De dood is een noodzaak. Alle dingen sterven. En als we naar de betekenis van de ziel leven, leven we naar haar onvermijdelijkheid. De vraag verschuift van "wat zal ik creëren met al deze eindeloze mogelijkheden?" tot "hoe zal ik ervoor kiezen om al deze onvermijdelijkheden te ervaren?" Pluto leert ons de waarde van ons leven te leven met een blik op de toekomst die op weg is naar de dood en het eindeloze mysterie van de ziel.
Mislukking, ellende, onvermijdelijkheid, vergankelijkheid en pijn, dit zijn niet de vrienden van een radicaal onbepaalde toekomst, geworteld in het beeld van geboorte. Maar beide perspectieven zijn samen aanwezig in ons bewustzijn. Het is niet een kwestie van welke gelijk heeft, het is het fundamentele feit dat ze allebei in bewustzijn bestaan dat er toe doet. Ik denk bijvoorbeeld aan de recente film 'The Arrival', die speelt op de thema's voorkennis en dood. Het ontwikkelen van pre-cognitieve vaardigheden is iets dat geworteld is in de geboorte. Het begint met de open mogelijkheden van de toekomst en onze genese, het waarzeggerij of het rituele startmoment zouden we kunnen zeggen….maar naarmate we leren in de onvermijdelijkheden van de toekomst te kijken, vernauwt ons bewustzijn of concentreert het zich erop, als een sleutelgat, dat leidt ons op zijn beurt terug naar het heden en stelt ons een vraag:hoe kies je ervoor om te leven en deze onvermijdelijkheid te ervaren? Een cirkel gaat vanzelf rond. Een sleutelgatvisie op de toekomst die ook de sleutel zelf is. En daarom gebruikten de buitenaardse wezens in de film niet-lineaire scripts... zinnen die van beide kanten tegelijk naar het midden toe lezen.
Dat lijkt misschien een verre filosofie, maar als je lang genoeg blijft zitten met alles wat er gebeurt, zul je degene in jezelf herkennen die dit heeft gezien, dit heeft geweten en deze onvermijdelijk heeft gevoeld. gebeurtenissen al die tijd. De vraag waarmee we nu allemaal worden geconfronteerd, in de eerlijkheid van dit onvermijdelijke moment, is:"hoe zal ik door deze vallei lopen?" “Welke krachten en kwaliteiten van bewustzijn zal ik aanroepen om met mij te wandelen?”
Gebed:Uw stok en staf, ze beschermen en troosten ons.