Een aantal mensen vroegen me ook naar dit zogenaamde 13e teken. Ze vroegen me ook:"Waarom is het nummer twaalf eigenlijk gekozen?"
Dit is iets wat astrologen moeten oplossen door terug te kijken naar verschillende bronteksten en verschillende astrologen hebben verschillende dingen gesuggereerd. Hier zijn enkele van de beste astronomische "feiten" die oude astrologen waarschijnlijk hebben geleid tot de symbolische verdeling van de ecliptica in 12, niet in 13 delen.
1. De gemiddelde synodische cyclus van de maan (de tijd die de maan nodig heeft om helemaal door de dierenriem te gaan voordat ze weer samenkomt met de zon) is 29-30 dagen. Het feit dat de zon ongeveer 30 graden reist, met andere woorden, tegen de tijd dat de maan hem weer vangt, met een snelheid van ongeveer één graad per dag, geeft ons de 30 graden verdeling van de cirkel als een symbolische verdeling die een afspiegeling is van de relatie tussen de twee lichtbronnen. Er zijn 12 porties van 30 graden, en dus krijgen we twaalf unieke porties of tekens. Deze twaalf tekens zijn verder onderverdeeld in groepen van drie tekens per seizoen, waarbij het begin van elk nieuw seizoen samenvalt met een equinox- of zonnewendeteken, de zogenaamde "kardinale" tekens. De symbolische seizoensindeling van de dierenriem komt dus ook heel natuurlijk voort uit de verdeling van de dierenriem in 12 tekens.
2. Er zijn ook gemiddeld 12-13 lunaties per zonnejaar, dus we eindigen met twaalf maanden (wat van het woord maan komt) per zonnejaar.
3. Dit roept natuurlijk de vraag op:"Maar hoe zit het met die 13e mogelijke maansopgang? Wijst dat niet in de richting van een 13e teken?” Eigenlijk is de 13e maansopgang misschien al een essentieel ingrediënt van de astrologische symboliek van de maan. De Maan gaat over het algemeen door alle twaalf tekens, plus één, voordat ze weer samenkomt met de Zon. En in het zonnejaar zijn er vaak twaalf volledige lunaties, plus één. Maar in plaats van dat deze funky rest een indicatie is van een 13e teken, kan het de exacte astronomie zijn die leidt tot verschillende kernarchetypen van de maan. Het resterende teken of maansverschijnsel is bijvoorbeeld het symbool van het kind of het opkomende leven dat voortkomt uit of is de "rest" van de vereniging tussen de zon en de maan. Het idee van de onvolmaakte rest is ook een symbool van het rijk van ontstaan en vergaan in het algemeen. De onvolmaakte rest is ook een symbool van ons lot of fortuin in het leven ... dat deel van de gebeurtenissen, omstandigheden, geluk of toeval dat ons gewoon valt of uit geluk en toeval wordt geboren. En natuurlijk houdt de traditionele symboliek van de maan precies verband met het draaiende rad van fortuin, de geboorte van een kind, de zwangerschap en de ondermaanse wereld van verandering en opkomende en verdwijnende vormen en toevalligheden in het algemeen. Dus het hele idee van een dertiende teken is een beetje stom vanuit dit perspectief... de zogenaamde "empirische" vraag naar een dertiende teken mist gewoon de impliciete astrologische symboliek die wordt geassocieerd met de onvolmaakte rest tussen de zon en de maan.
Dit laat ons achter met de vraag:waarom blijft dit verhaal de ronde doen? Het gebeurde opnieuw in 2010 en komt over het algemeen uit de "wetenschappelijke" gemeenschap. We blijven zitten met een paar mogelijke antwoorden. Een daarvan is dat dit eigenlijk nogal goedaardig en onschadelijk is ... het resultaat van een astronoom of twee die astrologie niet serieus neemt en probeert een trendy blogverhaal te verzinnen ... en in feite kan dit, net als de bedrieger of dwaas, eigenlijk meer mensen in de richting van astrologie wijzen . Aan de andere kant weerspiegelt het hoe weinig astronomen eigenlijk weten over astrologie en de geschiedenis van astrologie. Astronomen worden ontmaskerd als onwetend, specifiek voor het veroordelen van astrologie zonder enige feitelijke kennis van zelfs de basisastronomie van astrologie. Het ergste van alles is dat het een weerspiegeling kan zijn van het verlangen van de kant van de wetenschappelijke gemeenschap om de spirituele krachten van de natuur en de menselijke geest in het algemeen te vervangen, toe te eigenen of te veroordelen. In die zin vertegenwoordigt het verhaal een vreemde rolomkering voor astronomen. Er waren eens astronomen vervolgd door de kerk die geen echt begrip hadden van wat astronomen aan het doen waren, van wie velen ook astrologen waren, maar nu veroordelen astronomen astrologen, als een eigen hoog katholiek hof, zonder enige echte kennis van astrologie of zijn manier om astronomie te gebruiken.
Last but not least biedt dit verhaal ons een belangrijke kans om te groeien. Het verhaal zelf is een voorteken. Het is een verschijning. Een rijzende ster die is teruggekeerd en waar we als astrologen aandacht aan moeten besteden. De enige reden dat een wetenschapper astrologie niet serieus zou nemen, is dat ze het idee niet kunnen geloven dat de planeten ervoor zorgen dat er iets gebeurt. En zodra we proberen te concurreren en te bewijzen dat astrologie dit specifieke soort empirische/causale kracht heeft, zullen we verliezen. In plaats daarvan moeten we dingen doen zoals bespreken waarom de astronomische relatie tussen de zon en de maan leidt tot de symboliek van het getal twaalf, niet dertien, en we moeten praten over waarom dat vreemde teken/lunatie-rest als een astronomische realiteit leidt tot bepaalde symbolen en ideeën die de theoretische constructies van astrologie vormen. Dit alles bij elkaar brengt ons uit het rijk van causaal of lineair denken en naar het rijk van symbolen, mythe en metaforen, die allemaal voortkomen uit, maar niet hetzelfde zijn als de fysiek voorspelbare en objectieve bewegingen van de hemel. Symbolisch denken is met andere woorden de beste reactie op dit soort aanvallen. Symbolisch denken laat letterlijk zien hoe het astronomische fenomeen meer is dan alleen fysiek... tenminste voor ons astrologen... en als het debat dus moet doorgaan, dan zullen astronomen de voorwaarden van het debat moeten verschuiven naar de legitimiteit van astronomische symboliek, en eerlijk gezegd dit is niet iets waar de meeste wetenschappers in het algemeen op zijn voorbereid, laat staan astronomen die duidelijk niets weten over wat ze bekritiseren.
Aarzel niet om dit met anderen te delen als en wanneer je het verhaal van een nieuwe dierenriem en/of een 13e teken ziet circuleren op sociale media!