Vanmorgen dacht ik aan het onderwerp organisatie toen ik naar de astrologie van die dag keek. Een Maagd-maan, geregeerd door een retrograde Mercurius in het teken van Venus. De driehoek zon/maan symboliseert een harmonieuze relatie tussen meester en afgezant. Ik begon het beeld in mijn hoofd te krijgen van een esthetisch betekenisvol organisatieproces, geleid door een welwillende autoriteitsfiguur of door de vrijgevigheid van iemand met meer macht of middelen.
Toen probeerde ik een paar analogen te maken:
* In plaats van te proberen de stroom van gebeurtenissen op een drukke dag te beheersen, laat de 'ouder', 'echtgenoot' of 'persoon in controle' gebeurtenissen zichzelf vormgeven. Ze zijn aangenaam verrast door de manier waarop dingen zich vanzelf organiseren tot een “nog beter dan verwacht” geheel.
* In plaats van te proberen een groep mensen te controleren, toont een leider tolerantie. De groep is ineens minder goed georganiseerd, minder chaotisch en een organisatiestructuur lijkt organisch.
Toen realiseerde ik me dat in mijn beide analogen het idee van tolerantie zat, of het idee dat organisatorische diversiteit, innovatie en creativiteit (het maken van een beter dan verwacht geheel) voortkomen uit uit tolerantie. In feite omvat de etymologie van het woord 'tolerantie' het idee van 'iets overeind houden, zelfs nadat de benodigde reeks is doorlopen'.
Wat hebben tolerantie en organisatorische effectiviteit gemeen? Simpel gezegd, het succes of de effectiviteit van een creatieve of spirituele onderneming is groter dan de som der delen. Er is een X-factor, zou je kunnen zeggen, die verder gaat dan de simpele oorzaak en gevolg van een actie of reeks acties waarvan we hopen dat ze ons succes zullen brengen. Iedereen die bijvoorbeeld heeft geprobeerd een grasmaaier handmatig te starten, weet dat het snoer en het trekken aan het snoer slechts een deel van de opstartprocedure is. Tolerantie is ook een hermetische sleutel:volharden voorbij de noodzakelijke opeenvolging van gebeurtenissen. Op een gegeven moment, wanneer u keer op keer probeert een grasmaaier te starten, kan iemand zeggen:"misschien is hij kapot", en u zegt:"Nee, nee. Geef het een minuutje.” Je zou zelfs kunnen zeggen:"Je kunt hier niet staan kijken, anders werkt het niet." Je krijgt misschien een vreemde blik als reactie. U kunt dan diep ademhalen, langzaam het snoer nog een keer vastpakken, een van die onzichtbare commandogebeden in uw hoofd zeggen, en dan aan het koord trekken en de maaier eindelijk horen starten.
Als je gelooft in bewuste co-creatie, dan is tolerantie een van je paradoxale beste vrienden. Als je iets probeert te leiden, of als je iets probeert te organiseren voor de beste praktijken of effectiviteit, beschouw tolerantie dan als een noodzakelijk ingrediënt. Hoe kun je de geheime bevelgebeden van het leven leren zonder dat de acties van de snoer/maaier consequent NIET werken op de manier waarop je denkt dat ze zouden moeten? Hoe kun je leren respect of succes af te dwingen bij alles wat je doet zonder het vermogen om "buiten de noodzakelijke volgorde te blijven?"
Gebed:leer ons de magie van tolerantie... de kunst om voorbij de noodzakelijke volgorde te gaan.