Elke keer dat de Maan door een hoofdteken gaat en het Uranus/Pluto-vierkant activeert, zie ik soortgelijke dingen gebeuren. Vaak is er het gevoel door iets overweldigd te worden, donkere gedachten, een bijzonder chaotische dag die vol lijkt met diepere betekenis of symboliek, synchroniciteiten, freudiaanse versprekingen die als mysterieuze juwelen in de lucht hangen, of schokkend nieuws of informatie die aan het licht komt. Ik vergeet bijna altijd dat het een Uranus/Pluto-dag is, maar als ik het me eindelijk herinner, ontspan ik me meestal en herken ik dat er iets bijzonders is gebeurd.
Ik maak soms grapjes met mijn studenten dat de buitenste planeten zijn alsof je paddenstoelen neemt, en er zijn een paar dingen die je over het algemeen wilt vermijden terwijl je midden in een sterke plantengeneesmiddelreis zit. ” Vermijd allereerst spiegels. Ten tweede, probeer niet te hard om de ware aard van de plant te achterhalen terwijl je met de plant communiceert, zoals een van die vervelende dates waarop twee mensen proberen alles te weten wat er te weten valt over elkaar, de hele nacht praten over zichzelf in plaats van samen iets te doen en karakter op zichzelf te laten ontstaan. Deze ideeën zijn in mijn ervaring ook van toepassing op de buitenplaneten. Nu ik net een paar jaar durende Pluto/Maan-conjunctie heb afgerond, heb ik het gevoel dat ik dezelfde lessen heb geleerd. Kijk niet in de spiegel met de buitenste planeten, of staar in ieder geval niet te lang in een buitenste planetaire spiegel. Met andere woorden, pas op dat je niet teveel aan jezelf denkt terwijl je onder de onzichtbare stralen van een buitenplaneet bent. Deze planeten zijn van nature ontwrichtend voor het ego en kunnen ook de meest destructieve fantasieën van het ego enorm versterken. Ze lijken hun beste werk voor ons te doen als we de ervaringen doorleven en het totale proces als medicijn laten werken. En ten tweede, probeer niet de aard van de buitenste planeten te achterhalen terwijl u anticipeert op of midden in een buitenste planetaire ervaring. Voor mij is het een vergissing om te proberen de archetypische of mythische betekenis van deze verre planeten netjes samen te vatten, omdat ik denk dat een deel van wat ze speciaal maakt hun onzichtbaarheid en hun onbekendheid is. Misschien is de beste manier om de buitenste planeten te leren kennen, door hun ervaringen steeds weer opnieuw te beleven, en langzaam te leren er woorden omheen te plaatsen die op dezelfde manier werken als het eigenlijke proces van de planetaire transit. Dus praten over Pluto of Uranus gaat minder over de kreten en definities en bekende mythen en meer over de onzichtbare onderbreking van een reeks aannames of een subversief gebaar of een krachtige maar subtiele onthulling van iets dat aan het zicht is onttrokken. De buitenste planeten lijken zich het duidelijkst te laten zien wanneer ze één ding verdoezelen en tegelijkertijd iets anders onthullen. Ze verkondigen zichzelf niet overdreven, en hoewel veel moderne astrologen de buitenplaneten graag in het positieve vergelijken met Saturnus in het negatieve, alsof hun functie beter is of meer intelligentie toevoegt aan het astrologische model (voorbij Saturnus =beter), is het mijn gevoel dat te veel praten over de buitenplaneten op deze manier ironisch genoeg Saturnus is en eigenlijk het soort fantasierijke verfijning mist die deze planeten in de astrologie brengen.
In ieder geval, stop dat in je pijp en rook het!
Gebed:Help ons het onzichtbare te voelen en te zien, zoals wind over het water. Help ons de taal ervan te leren in plaats van onze eigen woorden eromheen te forceren.