De maan die vandaag in de richting van een oppositie van Saturnus beweegt, doet denken aan het idee van liturgie. Het woord liturgie betekent zoiets als een "openbare dienaar" of "openbare aanbidding" of "heilig gedrag". Saturnus werd traditioneel gezien, als hij goed geplaatst was, als een planeet die verband hield met religieuze vroomheid en grote contemplatieven, mensen wiens leven was wat we "liturgisch" zouden kunnen noemen, waar de stroom van het dagelijks leven (maan) de psychologische of spirituele verplichtingen van de toegewijde (Saturnus).
Eén ding dat maar al te vaak ontbreekt in de "spirituele niet-religieuze" wereld is het liturgische leven. Zelfs als de gebaren klein of onopvallend zijn, als we de tijd nemen om de hele dag door rituele daden van toewijding te creëren, en als we die acties aandachtig uitvoeren en herhalen, brengen we overtuigingen in actie. Als gevolg hiervan nemen onze levens de vorm aan van onze overtuigingen en onze overtuigingen de vorm van ons leven.
Als 'spiritueel niet religieus' betekent 'ik doe wat ik wil' of als het betekent 'ik denk diep wanneer het mij uitkomt', of als het betekent 'ik geloof in iets, maar ik wil er niets aan doen', dan moeten we misschien bedenken dat het niet zo'n hippe uitdrukking is als we graag denken dat het is.
Idealisme van welke aard dan ook wordt destructief wanneer ons leven geen contemplatieve altaren maakt voor onze terugkerende gedachten. De kleine manieren waarop we ons leven ordenen om onze overtuigingen te weerspiegelen, circuleren de beelden van onze overtuigingen en bewegen ze door de totale omgeving van ons leven als een irrigatiesysteem dat een hele leefomgeving vitaal houdt.
Als ons leven uitdrukking geeft aan de liturgie van onze overtuigingen, dragen we ook onze meest charismatische overtuigingen met een ander soort zekerheid. De felste passies die we hebben vinden een thuis en we zijn niet zo geneigd om ze te overcompenseren... anderen proberen te veroveren omdat onze idealen geen thuisland of rustplaats hebben. Heilige afbeeldingen of ideeën van welke aard dan ook vinden hun thuis in hoe we ze elke dag in leven houden, in kleine en nederige acties, zo klein dat we bijna vergeten dat ze er zijn, maar vooral wanneer we tekortschieten of de wereld tekortschiet . Toch steken we onze kaarsen aan, of bidden we, of gaan we hardlopen, of schrijven we in ons dagboek, of besteden we tijd aan meditatie of lezen, of zingen we onze slaapliedjes of lezen onze kinderen hun laatste boek voor vandaag, of we zitten samen uit eten en de tv uitzetten.
Een van mijn favoriete oefeningen is mijn eenvoudigste. Elke ochtend drink ik een kopje thee en steek ik de kaars op mijn bureau aan om mijn werkdag te beginnen. Als de werkdag erop zit, blaas ik de kaars uit en verbind ik me ertoe niet meer te werken. Deze simpele actie verspreidt zich op de een of andere manier elke dag door mijn leven, en hoewel ik je niet precies kan vertellen wat dit voor mij doet, weet ik dat ik er dol op ben en dat het me eraan herinnert waarom ik doe wat ik doe met mijn leven . Er zijn momenten waarop ik de hele dag door eenvoudige acties of taken afrond, en als ik aan de taak begin, denk ik aan het aansteken van de kaars, en als ik klaar ben, denk ik aan het uitblazen, en dit houdt me aanwezig.
Soms verwarren we dit alles met grote fancy rituelen en overdreven ceremonies en gedrag in ons leven, de hele dag door. We verwarren gekostumeerd leven met een manier van leven. Dit is de reden waarom vandaag het woord "liturgie" opvalt. De wakende wereld is een politieke wereld, een sociale wereld, en de kleinste rituelen die we een deel van ons leven maken, gaan de wereld in als daden van openbare dienst.
Laten we ons vandaag opnieuw toeleggen op een paar eenvoudige dingen die we elke dag kunnen doen, om in de geest van de weg van het eeuwige leven te blijven... zodat onze daden liturgisch worden en onze liturgie het gezicht van een nederige ambtenaar.
Gebed:vul de kleine ruimtes met gebeden