Laten we vandaag een specifiek Mercurius/Pluto-nummer bezoeken, en dat is de geest van woede. Vooral in spraak, gedachten of de geest.
Vanochtend tijdens mijn meditatie en gebed heb ik tijd besteed aan het nadenken over een worsteling die ik heb gehad met het ouderschap, en dat is de kwestie van ergernis. Dit specifieke woord kwam vanmorgen tot me vanuit een geïnspireerde plaats, en het bracht me ertoe wat onderzoek te doen. Zolang ik me kan herinneren ben ik een opgewekt persoon geweest, maar ik ben ook erg gedreven, competitief en ik kan ongeduldig en prikkelbaar zijn. Sinds ons kleine meisje hier op de wereld is, voelt de aanwezigheid van deze kwaliteiten in mezelf anders. Het is een van de engste gevoelens die ik ooit heb gehad ... te bedenken dat mijn opwinding of stemmingen een negatief effect kunnen hebben op dit zeer kleine en kwetsbare wezen. Toegegeven, ik ben geen beledigend of vreselijk persoon, en nogmaals, ik ben meestal op een heel goede plek, maar het verandert niets aan het feit dat de aanwezigheid van woede of irritatie of ongeduld, vooral als man, plotseling aanvoelt als een oude ziekte waar ik bang voor ben om deel te nemen. Het is alsof alle problematische delen van mijn persoonlijkheid nu mythisch en voorouderlijk zijn en mijn prestaties als persoon nu een ander gewicht dragen dan voorheen. Het woord waar ik op uitkwam was, nogmaals, 'ergernis'. Ik voel me geïrriteerd door het idee dat mijn fouten nu niet de mijne zijn, maar mogelijk de erfenis van iemand anders.
Dus ik zocht het woord op en ik vond twee interessante stukjes informatie. Een daarvan is dat het woord 'irriterend' betekent 'opgeruwd' of 'irriterend tot woede'. Het woord wordt ook geassocieerd met kwelling door kwade geesten, of voor de invloed van irritatie en woede om kwade geesten aan anderen door te geven. De associatie die we maken met lucht en ademhaling in het woord roept deze spirituele eigenschappen op.
Het volgende dat ik vond was een vers uit het zesde hoofdstuk van Efeziërs. Een instructie aan vaders:"Vaders, irriteer uw kinderen niet, maar leid hen in de instructies en training van God." Het oude Griekse woord dat we vertalen in geërgerd, betekende ook 'vervelend'. Wees niet "irritant" voor uw kinderen. Het idee van het vers is dat woede en irritatie kwade geesten zijn die anderen opruien en de verkeerde soort invloed overbrengen.
Ik moet toegeven dat ik, als iemand die archetypisch relativisme waardeert, het verontrustend vind als ik aan Mercurius/Pluto denk om het idee te overwegen dat woede "slecht" is. Die scherpte of agressiviteit in spraak is niet alleen een andere esthetiek... zoals een andere vorm van muziek of kunst. En misschien is 'slecht' een woord dat gewoon door zichzelf geïrriteerd is. Hoe dan ook, mijn scherpzinnigheid, vooral mijn scherpzinnigheid van stemming en spraak, is niet langer in staat om zo rechtvaardig over zichzelf te voelen, zoals "Het is gewoon een archetypisch deel van mijn persoonlijkheid, en ze zijn allemaal goddelijk en goed." Integendeel, als ik zie dat mijn dochter huilt als ik gespannen of scherp van tong word, word ik naar een ander bewustzijn getransporteerd. Mijn eerste gevoel is een heel heilig gevoel van schuld en schaamte. Niet het “slechte” schuld- of schaamtegevoel, maar het leerzame schuld- en schaamtegevoel:luister naar jezelf, hoor jezelf zoals zij je hoort. Wil je echt zo blijven praten?”
Geen excuses over het feit dat ze alleen toon kan horen, niet tevreden, overtuig me dat de manier waarop ik praat oké is. Maar als intellectueel/scherpzinnig man ben ik doodsbang voor het idee dat ik zonder deze agressieve mentale rand, deze scherpe tong, dit sarcasme of dit cynisme niet sterk ben. Dat ik iets opoffer dat me sterk maakt door zachtaardiger te worden in woord, gedachte en spraak. Daar gaat mijn echte weerstand over, als ik eerlijk ben tegen mezelf. Maar mijn kleine dochter ziet het helemaal niet zo. Ik kan zelfs zien dat ze zich veiliger voelt, vastgehouden door iets sterkers, wanneer ik zachter ben, wanneer ik nog meer geduld heb, en wanneer ik de scherpe ergernis opzij zet... ongeacht hoe slim of slim ik me ook voel.
Het idee dat we kwade geesten door onze agitatie en woede heen leiden, is voor mij duidelijk als ik zie hoe irrationeel en toch instinctief ze het ervaart. Ze wordt bang, alsof er iets in de lucht hangt. Ze voelt zich niet veilig, alsof er iets in de lucht hangt. Ze raakt geagiteerd, alsof ze geïrriteerd is door iets dat door de lucht reist.
“Vaders, irriteer uw kinderen niet, maar begeleid ze…”
“Vaders, kwel uw kinderen niet, maar leidt ze…”
Ik herinner me dat ik in veel ayahuasca-ceremonies zat, me hulpeloos en kinderachtig voelde, en het heeft me geholpen om mezelf in haar positie te plaatsen. Zonder een rationeel centrum, zijn goede geluiden en ritme en warmte die ons door de ervaring van angst of chaos leiden. De truc is om te beseffen dat hoewel we het gevoel hebben dat we naarmate we groeien, we een rationeel centrum krijgen en dus geen goede geluiden, warmte en ritme meer nodig hebben, we dat nog steeds doen. De vreedzame onderhandeling van het leven heeft alles te maken met de voortzetting van deze exacte kwaliteiten, voortdurend diversifiërend en buiten adem, onzichtbaar en sterker wordend... het opbouwen van wat in het algemeen een "hartcentrum" zou kunnen worden genoemd. Als we zeggen dat het leven bedoeld is om met aandacht geleefd te worden, of als een gebed, zie ik het nu in een heel ander licht. Ik zie mijn dochter, en ik zie hoe gevoelig ze is, en ik ben op mijn hoede voor ergernis.
Dus, als je merkt dat je deelneemt aan elementen van communicatieve ergernis, stel je dan voor dat je sterk genoeg bent om aardig te zijn, slim genoeg om geduldig te zijn en slim genoeg goedgehumeurd zijn. Dit zijn waarheden die opnieuw onze geboorterechten worden als we ze met de overtuiging van het geloof achter onze rug om in praktijk brengen en vrede voorwaarts doen waaien als een machtige wind. Ik hoor het tegenwoordig als een opgewekt "shhhh, shhhhh," en het zachte zwaaien van oceaangolven die haar terugkeert naar vrede met grote ogen.
Gebed:neem onze gedachten, neem onze woorden, neem onze gedachten en verzegel ze in de zachte rots van uw liefde.