In 2010 las ik de hele Bijbel, van kaft tot kaft, in de loop van 6 maanden. Het was een van de meest interessante onderzoeken die ik ooit heb gehad, omdat ik meerdere keren per maand tegelijkertijd ayahuasca-ceremonies dronk en astrologie studeerde, wat een ongelooflijke visionaire achtergrond voor reflectie bood. Naast vele andere realisaties die ik in die tijd had over het goede oude boek, was een van de belangrijkste die ik had over het concept van 'heerschappij'. Ik moest er gisteravond aan denken terwijl mijn vrouw voorzichtig aan het eten was met de baby aan haar borst vastgebonden. Ze noemde een citaat dat ze leuk vond:"Als je ergens niet voor staat, val je voor alles." Ik moest denken aan een passage uit het boek Romeinen, waar Paulus zegt:"Wie ben jij om de dienaren van iemand anders te beoordelen? Voor zijn eigen meester staat of valt hij. En hij zal staan, want de Heer is in staat hem te laten staan. De een beschouwt de ene dag als heiliger dan de andere; een andere man beschouwt elke dag als hetzelfde. Ieder moet volledig overtuigd zijn in zijn eigen geest. Wie een dag als bijzonder beschouwt, doet dat voor de Heer…. Want niemand van ons leeft alleen voor zichzelf en niemand van ons sterft alleen voor zichzelf.”
In de astrologie praten we veel over 'heersers' en maar al te vaak missen we de spirituele betekenis van dit belangrijke woord. Als mensen worden we 'geregeerd' door een enorme verscheidenheid aan plichten, regels, verantwoordelijkheden, verlangens en ingebouwde beperkingen (genetica, cultuur, sociaaleconomische status, ras, geslacht, geslacht, eetlust, enz.). Veel van deze dagelijkse vormen van 'heerschappij' verstikken de geest en kwetsen het leven van de ziel. Als we naar een geboortehoroscoop kijken, krijgen we een glimp van precies welke krachten we dienen en wanneer en waar en met welk doel of effect (sommige deugdzaam, andere niet zo deugdzaam). Maar dit alles is slechts een poëtische beschrijving van de kant van de astroloog of de inboorling, zolang we niet voor onszelf persoonlijk hebben vastgesteld welk groter doel of welke richting ons leven dient.
Als we kiezen voor liefde, vrede, geduld, vriendelijkheid, vriendschap, rentmeesterschap van de aarde en het lichaam, enz., dan vinden alle planetaire machten een voorzittende rechter of verenigende orde in de hemelse vergadering. We kunnen deze idealen keer op keer tekortschieten, we kunnen ze vervormen door eigengerechtigheid, ze gebruiken als wapens tegen anderen, maar als ze echt onze poolster worden, als ze het ware noorden in onze ziel vinden, dan zullen na verloop van tijd alle planetaire goden bewegen met een enkelvoudig doel in ons leven, en wanneer we ons tot hen wenden, spreken ze als een gouden koor. Zoals de oude geestelijke hymne zegt:"En wie zal de mantel en de sterrenkroon dragen? Goede heer, wijs me de weg.'
Terwijl de maan vandaag boven de ecliptica opstijgt en Jupiter op de drempel voegt, is het een goede dag om te evalueren wat we dienen en hoe het elk gebied van ons leven leidt en begeleidt. Een goede vraag om onszelf te stellen is deze:welke woorden komen over van de poolster van mijn leven? Maak een lijst van die woorden. Kijk dan naar de basisgewoonten of routines van je dag. Welke van die gewoonten kan wel wat aanpassingen gebruiken, zodat ze beter aansluiten bij de idealen van je poolster?
Stel je dan voor dat elke dag, welk aspect de maan ook maakt, wat Pluto of Saturnus ook van plan is, elke planeet jou alleen dient zoals jij je ware noorden dient. Elke transit spreekt de heilige geschriften van je ware noorden. Er is geen planeet om bang voor te zijn, geen transit die geen spirituele winst is naar de brandende vlam van die hoop.
Sommige mensen zijn het begrijpelijkerwijs niet eens met het idee dat we ons moeten concentreren op 'verbetering'. In plaats daarvan zouden we het leven en onszelf moeten accepteren zoals we zijn. Ik denk niet dat acceptatie en spirituele ambitie elkaar uitsluiten. In feite zie ik ze als zoiets als het in- en uitademen van mijn eigen spirituele noorden. Als we klaar zijn om de paradox bij elke wending te omarmen als we naar het universum kijken, dan zie ik deze paradox niet als een grotere uitdaging dan alle andere.
Gisteravond was ik aan het stuiteren en dansen met mijn dochter terwijl mijn vrouw lesgaf met haar kruidenstudenten. Toen ze eindelijk klaar was, was ik uitgeput. Ik zei tegen mijn vrouw:"Het voelt alsof ik wordt gebruikt. Ik doe letterlijk van alles en nog wat, maar als ik maar een paar seconden stop, huilt ze. Het is zo'n opoffering en er is geen gevoel dat ze dankbaar is of erkent ... alleen deze primaire egoïstische pacificatie. En toch stop ik er niet mee.” Mijn vrouw glimlachte veelbetekenend en keek me plotseling aan als een kosmische godin, die zich uitstrekt over eindeloze sterrenvelden, en ik kon haar horen zeggen:'Luister naar wat je net zei, mijn liefste. Dat was prachtig.”
En dat is wat me verankerd houdt in mijn eigen spirituele noorden. Het feit, de wetenschap die opkomt en me eraan herinnert dat het hier was, me leidde, me vasthield, van alles en nog wat deed en niet stopte, voordat ik het besloot, voordat ik me eraan toelegde, voordat ik het herkende, voordat ik kon staan en ernaartoe bewegen met dankbaarheid voor de benen die het me gaf.
Gebed:Gezegende Maan, stijgend naar het noorden, de planeet van het geloof overstekend en in het teken van nederige dienstbaarheid en toewijding...bedankt voor de benen om te lopen, de armen om te zwaaien, de lippen om te zeggen, het hart om je te kennen.