Maar serieus, Saturnus en de Maan worden zo vaak negatief besproken dat het een goede dag lijkt om de meest positieve archetypische symboliek te bespreken die te maken heeft met Maan/Saturnus-contacten. Het eerste dat in me opkomt is het archetype van de grootmoeder of matriarch als medicijnvrouw. Als je bent opgegroeid met een wijze oude grootmoeder, of zelfs een vrome maar goedgezinde religieuze grootmoeder, dan ken je misschien de planetaire symbolen van deze avond.
Ik ben zelfs geboren op de verjaardag van mijn eigen grootmoeder, 16 juli, en ik heb veel herinneringen aan het ontvangen van lange, met de hand geschreven brieven van haar in mijn jeugd. Ze citeerde vaak bijbelverzen aan het begin of het einde van haar brieven. Daarbij heb ik één beeld van mijn grootmoeder dat een keer bij me opkwam tijdens een ayahuasca-ceremonie, een moment waarop ik haar aanwezigheid en de astrologische betekenis van onze gedeelde geboortedatum heel sterk voelde. Het beeld was van haar wandelen in het bos op het land van mijn grootouders op het platteland van Michigan, met haar bijbel in de vroege ochtendzon. Ik weet niet of ik haar dit ooit echt heb zien doen, hoewel ik zeker weet dat het jarenlang deel uitmaakte van haar toegewijde praktijk. Een ander beeld van haar dat soms in me opkomt als ik aan haar denk, is het beeld van haar zwemmen in de vijver achter het huis van mijn grootouders. Iets wat ze ook 's morgens vroeg deed, en iets dat, denk ik, ook een deel van de manier was waarop ze stil werd en contact maakte met God.
Ik herinner me een keer dat ik op bezoek was bij mijn grootouders uit Minnesota, terwijl ik op de middelbare school zat. Ik was destijds met mijn beste vriend weggereden en we zijn een week of twee bij hen gebleven. Ze zou op een avond een speciaal diner voor ons maken en ze zei dat we om zes uur 's avonds thuis moesten zijn van onze avonturen. We kwamen pas om 19.00 uur terug, omdat we ons niet zo bewust waren van de tijd als we hadden moeten zijn. Ze was in tranen toen we terugkwamen en ik had haar nog nooit zo boos gezien. Ik vond het vreemd, want de enige andere keer dat ik me herinnerde dat ik bang was voor mijn grootmoeder, was toen ze me confronteerde voor het stelen van $ 20 uit haar portemonnee (ik ging door een diefstalfase in Jr High). Ze had me betrapt op het doorzoeken van haar portemonnee en deed toen alsof ze me dat niet zag doen. Toen ik thuiskwam bij mijn ouders (na weer een zomerbezoek uit Minnesota), spraken ze me aan en zeiden dat oma had gebeld en verteld wat ze had gezien. Ik gaf het toe en schreef haar een verontschuldigingsbrief, waarop ze reageerde met een zeer vergevingsgezinde en bemoedigende brief. Ze citeerde een schriftplaats die ik me niet kan herinneren, en ze zei dat ik op het rechte pad moest blijven omdat diefstal een gladde helling was (of iets dergelijks).
Ze was, op haar eigen manier, een wijze, en naarmate ik ouder word en het testosteron in mijn lichaam misschien een beetje tot rust komt, is het alsof ik de vrouwelijke wijsheid overal om me heen kan zien. En wat me opvalt is dat deze wijsheid beslist anders is dan mannelijke wijsheid. Het is subtieler, flexibeler en geduldiger. Het is stiller maar mist niets aan stevigheid. Net als de zijden draden van een spinnenweb, ondersteunt dit soort wijsheid veel meer dan het lijkt, maar laat ze ook geen onheil door het weefsel gaan zonder gepakt, blootgesteld of verlamd te raken en mogelijk rekening te houden met. In feite heb ik in veel ayahuasca-ceremonies en zelfs in dromen de stralen van de maan gezien die zich over de aarde uitstrekken als een web van beschermende maar verstrikkende vezels. Is onze wereld onder de maan verraderlijk of is het levengevend? Eerlijk gezegd voelde ik deze beide eigenschappen bij mijn grootmoeder en ik was erdoor in de war. Laat op het avondeten was verraderlijk, maar omgaan met een dief was zachtaardig. Religie speelde op de een of andere manier een belangrijke rol in mijn verwarring. Wat is een web zonder de complicatie van de spin en zijn dubbele aard?
Het regent waar ik vandaag ben. Binnen en buiten. Het soort regen dat in het late Schorpioenseizoen valt, wanneer de maan in Vissen staat. Zacht, diep, stil en verraderlijk. Met het komende vierkant naar Saturnus vanavond, kijk ik er erg naar uit om de geluiden van oudere vrouwen te horen weergalmen in de gangen van mijn huis, lesgevend over planeten en planten... terwijl mijn vrouw elk moment kan bevallen. Ik zie het overgangsritueel in haar lichaam gebeuren. De manier waarop ze beweegt en ademt. Een diepere wijsheid die zich nu in haar ziel nestelt.
Gebed:een lied van dankbaarheid en angst.. aan de Maagd, aan de Moeder en aan de Maanverlichte Kronen van vanavond!