De maan is vandaag verheven in Stier, net voorbij vol, maar maakt geen aspecten meer totdat ze morgen Tweelingen binnengaat. Ondertussen zijn Jupiter, Venus en Mars allemaal samengevoegd in Maagd, en heerser Mercurius in Weegschaal vervaagt van een oppositie met Uranus.
Reinheid worden, nuchter worden, in orde komen met God, dingen in orde brengen, dingen op de juiste manier doen, op weg gaan om belangrijke veranderingen of aanpassingen aan onze levensstijl of dieet aan te brengen, of tot het authentieke komen, eenvoudige feiten van de situatie worden allemaal beschreven in de drievoudige conjunctie van Jupiter, Venus en Mars in het teken Maagd... een teken dat verband houdt met heilzaam zijn in de meest elementaire, biologische, materiële zin. En toch, met zowel Venus als Jupiter in het nadeel en Mars in de mix ... deze passage van zuivering of reiniging lijkt op een strijd met onze eigen demonen. Of misschien houdt het in dat je met andere mensen eerlijk wordt over hun demonen. Wat weerhoudt ons ervan elkaar hierover eerlijk of adequaat aan te spreken? Mercurius in Weegschaal in tegenstelling tot Uranus in Ram heeft misschien net een paar schokgolven door onze relaties of ons zenuwstelsel gestuurd om ons wakker te maken. Uranus in Ram geeft er niet per se om of onze gevoelens gekwetst zijn, of dat het er niet goed uitziet, of dat het niet prettig is. Vanuit het perspectief van de eeuwigheid van de ziel is er geen aanstoot. De simpele boodschap is meer een koude emmer water, een vinger in het stopcontact of een klap in het gezicht. Een eenvoudige natuurlijke boodschap, die zegt:"Word wakker!"
Zoom uit...Hillary Clinton wordt rechtstreeks beschuldigd van onverantwoordelijkheid rond de ambassade-aanvallen in Benghazi...ze beweert dat schuld in wezen een oppervlakkige manier is om met wat er is gebeurd om te gaan. Is dit waarheid of vermijding? Een mix van beide? Weegschaal/Ram, Weegschaal/Ram.
Als er een harde waarheid op ons pad komt... in een relatie, op het werk, in onszelf... als we het koud krijgen van het leven, nemen we dan verantwoordelijkheid voor onze rol in de situatie, of geven we automatisch de schuld , schaamte of vermijden?
Laat me een verhaal delen. Ik kom uit een gezin waar de mannen vatbaar zijn voor diabetes. Tijdens de afgelopen maanden viel ik uit mijn goede gewoonten tijdens onze verhuizing naar een nieuw huis. Bewegingen zijn moeilijk voor mij, en ik laat me los van de levensstijl die me in balans houdt. Afgelopen weekend had ik eindelijk een fysieke meltdown die verband hield met mijn bloedsuikerspiegel. Ik voelde meteen de verleiding om mijn genetica de schuld te geven, te klagen dat ik soms niet gewoon wat losser kan eten, enz. De schok voor mijn systeem voelde oneerlijk, hard en eng. Deze week was het een enorme uitdaging om mijn ondersteunende gewoonten weer op te pakken, zoals stoppen met een medicijn (in wezen gewoon te veel eenvoudige suikers in mijn dieet die me te lang inhalen zoals altijd als ik van mijn goede ritmes afga!).
Het punt is dat het een gevecht is geweest om weer op het goede spoor te komen. Er is ondersteuning geweest (Jupiter/Venus), maar het is ook hard sleeën (Mars). En in de mix daarvan was ik dankbaar maar ook verontwaardigd over de wake-up calls, mijn vrouw die erop wees wat er aan de hand was en probeerde te helpen, mijn lichaam deed op, mijn innerlijke weet het allemaal/goeroe/begeleiding zeggen:“Ik ik zei het toch; je hebt gewoon niet geluisterd en nu is het de moeilijke manier", enz.
We willen nooit dat mensen ons helpen tot het punt waarop we eisen dat iemand ons helpt omdat niemand ons helpt. De zuivering die nu in de lucht wordt gesymboliseerd, gaat over het terugkeren naar eenvoud en eerlijkheid met onszelf en met anderen. Het gaat erom hoeveel we niet alleen voor onszelf maar ook voor anderen verantwoordelijk zijn, waar ligt de grens en hoeveel interventie is er nodig? En wat is genade en wat is goedkope genade of vals positivisme?
Soms "respecteren" we elkaar zo veel dat we het mogelijk maken, en andere keren schenden en zweven we en proberen we elkaar te beheersen door middel van dwang. Met drie planeten in Maagd wordt het beeld geschetst van jeugd en zuiverheid, van een terugkeer naar onschuld, en de behoefte aan begeleiding en zorgvuldige interventie met elkaar. Maar het is een lastige situatie met Mars en Uranus in Ram in de mix. Een goed leermoment, maar niet per se comfortabel of zonder schokkende ontdekkingen of onthullingen.
Gebed:help ons te onthouden dat echte, blijvende vrede geen beeld is, maar een manier van leven die zich op elk moment voordoet, door de keuzes die we consequent maken in de relaties die bepalen ons nauwkeuriger dan we onszelf definiëren