Terwijl het Jupiter/Saturnus-vierkant exact is, is Venus vierkant Saturnus in Schorpioen via haar retrograde in Leeuw, en nu gaat Mercurius in Leeuw ook het vierkant van Saturnus binnen. Op een wat subtieler niveau beweegt Mars in Kreeft zich in een driehoek van Saturnus in Schorpioen. Misschien is het beste nieuws in deze anders moeilijke zomerpatronen dat Saturnus eindelijk direct is geworden.
Waarom gaan spiritualiteit en lijden hand in hand? Waarom wenden mensen zich alleen tot hogere machten, gebeden, meditatie of spirituele oefeningen, als hun leven ervan afhangt, als er geen ander alternatief is, of als niets anders werkt? Een reden hiervoor is dat we de neiging hebben te lijden onder de illusie dat we in een mechanisch universum leven. Een universum zonder enig inherent transcendent ontwerp, betekenis, intelligentie, of ingebouwde begeleiding of co-creatief vermogen. Een andere reden is dat we geloven dat we een onbepaalde vrije wil hebben en dat onze realiteit in de eerste plaats door onszelf is gemaakt, eigenzinnig en in wezen onder onze eigen controle (misschien binnen de grenzen van verschillende fysieke wetten). Nog een andere reden is dat we geloven dat succes of prestatie ons in materieel opzicht zal verlossen van de banden van spirituele noodzaak, alsof spiritualiteit een spel van 'armen' is. Daarbij komt nog het idee dat spiritualiteit van nature onintelligent, irrationeel of niet in staat is om de realiteit te bevatten "zoals die is".
Natuurlijk is de geschiedenis van religie net zo bezoedeld als de geschiedenis van consumentisme, politiek en menselijk geweld. Religie is geen slachtoffer (vaak een agressor), en aangezien veel mensen gewond zijn geraakt door religie of religieus fanatisme, zijn er veel geldige persoonlijke redenen die ons ervan weerhouden religieuze of spirituele praktijken te beoefenen.
Het is belangrijk om beschouw dit alles nu als Jupiter, de planeet van het geloof staat vierkant met Saturnus, de planeet van de koude, harde realiteit.
Tijdens de Renaissance werd gezegd dat de door Saturnus getroffen inboorlingen leden aan een overmaat aan Pneuma (ziel geest). Men dacht dat de Pneuma nergens heen kon vanwege de van nature repressieve of remmende eigenschappen van Saturnus. Vanuit dit perspectief is het koude/harde rationalisme van Saturnus eigenlijk een uiterst fantasierijke uitdrukking van repressie. Alsof Saturnus' 'just the fact's ma'am' zo krachtig en 'echt' is, juist omdat het een fantasierijke projectie is van opgekropte verbeelding... een verbeelding die niet eens weet dat ze overdreven fantasierijk is.
Vanuit dit perspectief is de slechte houding van Ebeneezer Scrooge bijvoorbeeld niet alleen een gebrek aan hart of verbeeldingskracht... maar eerder de projectie van een intens opgekropte verbeeldingskracht. Scrooge is daarom het mythische "hart" van de donkerste winter... hij is een archetypische noodzaak die uit zichzelf is gemaakt... net zoals Saturnus zelf de heer van de noodzaak is.
Natuurlijk is de enige manier waarop Scrooge wordt getransformeerd door de fysieke hand van de dood. De objectieve personificatie van Scrooge's eigen winterse verbeeldingskracht confronteert hem als een donker geklede geest die zijn letterlijke leven dreigt te nemen. En zo wordt Srooge eindelijk getransformeerd (we kunnen ons ook herinneren dat toen de eerste geest naar Ebeneezer kwam, hij dacht dat het slechts het resultaat was van onverteerd voedsel).
Dus staan we voor een raadsel als het gaat om de Jupiter/Saturnus vierkant. We kunnen het Saturnijnse pad naar geloof of wijsheid niet misgunnen. Zijn pad is de noodzakelijke weg van de winter...waar "alleen de fysieke feiten" uiteindelijk blijvende spirituele feiten worden (iets waar Jupiter soms wel een dosis van kan gebruiken!). Toch moet de Jupiteriaan het constante wantrouwen doormaken dat Saturnus jegens Jupiter toont terwijl Saturnus in de greep is van zijn eigen gierige proces. De wrok die men koestert, de scherpe opmerkingen die worden geuit, de koppige geest en weigering om te delen... dit zijn het natuurlijke lijden dat Jupiter verdraagt terwijl Saturnus zijn ding doet.
Op dit moment zouden we vanwege het Jupiter/Saturnus-vierkant misschien ervaar het natuurlijke debat of de wrijving tussen de idealist en de realist, de gelovigen en de twijfelaars. Dus wat kunnen we anders doen dan erkennen dat beide kanten van het debat 'echt' zijn en dat beide 'noodzakelijk' zijn, dat beide een versie van vertrouwen vereisen, en dat beide partijen 'geloof' kunnen belichamen of ertoe kunnen leiden.
Een paar adviezen:
* Als je merkt dat je aan het einde van Saturnus bent, sceptisch tegenover iemand of iets om je heen... probeer oplettend te blijven en oordelen los te laten... kijk waar observatie in plaats van reactionaire conclusies leidt je..zie wat het proces oplevert...houd je aan de geest van het onbekende dat centraal staat in observatie
* Als je merkt dat je aan het Jupiteriaanse einde bent...herinner je dat echt vertrouwen geen bekeerlingen nodig heeft en wint niets door een punt te evangeliseren...het ware geloof houdt stand omdat het geen definitieve of enige reden heeft voor zijn hoop
Gebed:Mogen we de winter herkennen in het hart van de zomer, en de zomer in het hart van de winter...dus opdat ons geloof feitelijk zou worden en onze feiten weer geestelijk.