Een meditatie op het Pluto/Uranus-vierkant en het onderwerp van "individuatie."
We denken vaak over individuatie in puur zonne-termen. Wie ben ik en wat word ik? Wat is mijn missie? Mijn reis? Mijn zoektocht? Mijn doel? Mijn bedoeling? Al deze zinnen hebben een opwaarts strevende kwaliteit... een hand die reikt of een gebed smeekt naar de goden, met name de "Ene" die het meest wordt weerspiegeld door de "Ene" die vraagt:het zelf. Ook al zouden we sommige van deze clichés uit de tempel willen bannen, zoals Jezus die de geldwisselaars met een zweep uitdrijft, het zijn geen verkeerde of misplaatste mythische beelden. We lossen de clichéproblemen niet op door deze pittige spelers te verbannen. Wat nodig is om hun monopolie in ons bewustzijn tegen te gaan, zijn de herinnerende woorden en mythos van de ziel...
Hades/Pluto is hier goed voor. Een god die vaak werd afgebeeld als zijn broer Zeus, als een adelaar, en toch wiens heerschappij de tegenovergestelde onderwereld was van de bovenwereld van Zeus. Geen letterlijk 'beneden', gegeven aan Pluto, maar een onzichtbaar 'onder' of imaginair 'binnen', een geheime diepte en een ondoorgrondelijk tijdloos perspectief dat door de tijd vloeit. De onheuglijke herinnering aan elke gebeurtenis in de tijd, altijd een doel op zich vanwege de grenzeloze soulfulness die Pluto aan elke gebeurtenis geeft. Het woord "Hades" betekent in feite "rijkdom". Dus vanuit het perspectief van de dood, vanuit het perspectief van de eeuwige ziel, is elke gebeurtenis een 'doel' op zich. Pluto is een planeet van eindes...waar eindes het vermogen betekent om het oneindige in elk ding te zien...waar elk moment van nature al eeuwig is in de dood.
Dit beeld zou moeilijk te begrijpen moeten zijn omdat het een soort omgekeerd uitzicht. Het is een soort filosofie van 'van beneden naar boven gaan', zouden we kunnen zeggen. Neem bijvoorbeeld het idee van verlichting. Neem het idee van individuatie. Neem het idee van de evolutie van het menselijk bewustzijn, of zelfs evolutionaire biologie. Wat gebeurt er als we deze ideeën zien in termen van de "rijkdom" van Pluto's perspectief? Ze worden elk de levende doden. Ze worden stuk voor stuk oneindige grotten van peilloze eeuwigheid. Ze zijn REEDS op deze manier, voordat we ze in actie hebben gebracht of hun beoogde doelen hebben gerealiseerd in letterlijke of "echte" of "metafysische" of "spirituele" of "aardse" zin. Dus terwijl we op onze "reis" zijn door lagere bewustzijnsniveaus naar hogere rijken (zwevend met Pluto's broer Zeus), is de reis ook al buiten de tijd geweest, niet in staat om iets letterlijks, van onschatbare waarde te bereiken, verlicht door de vlammen van een eeuwig bezield en polymorf perspectief, maar ook leeg, leeg, dood, koud en moordend helder als ijs.
Er werden in de Griekse verbeelding geen offers gebracht aan Hades. Zijn gezicht werd zelden getoond. Hij was niet te overtuigen. Hij was niet te overtuigen. Hij had niets te bieden door middel van een petitie omdat zijn perspectief ALLES zijn toch al onbeperkte rijkdom opleverde.
Dus als we het hebben over individuatie, waar hebben we het dan over? In zekere zin niets. Het is een idee, een mythe, een denkbeeldig rijk dat deel uitmaakt van een oneindig aantal denkbeeldige rijken, die allemaal eeuwig rijk en eeuwig rijk zijn. Maar aan de andere kant hebben we het over de 'diepte en dood van letterlijke rijkdom' waartoe ons specifieke idee van onszelf, onze specifieke gouden munt van ego, wordt gemotiveerd om uit te voeren omwille van de groei van zijn eigen soulfulness.
In de evolutionaire astrologie wordt Pluto (naar mijn mening) terecht voorgesteld als de diepste motivatie, het 'einde' of telos van de ziel. Als we in de richting van onze Pluto-plaatsing leven, vinden we het perspectief van de ziel, dat is het omgekeerde, al rijke koninkrijk. Wanneer we het territorium van Pluto in ons leven vinden, vinden we dat gezichtspunt waar elke gemarginaliseerde gebeurtenis op zich beschouwd wordt als voorbij de tijd terwijl we erbinnen zijn.
De plaats die we zouden kunnen overwegen om af te wijken van de evolutionaire of de kernfilosofie van karmische astrologie (nogmaals, alleen mijn mening) komt wanneer we de grotere metafysische 'doelen' beschouwen, die op zichzelf ironisch genoeg niet vanuit het gezichtspunt van Pluto worden genomen, of niet goed genoeg worden onderscheiden van Pluto's broederschap met Zeus. Wanneer we de 'reis van de ziel' zien als een letterlijke reis door progressieve reïncarnerende bewustzijnstoestanden naar fusie met een godheid of een soort van verlichting, dan lezen we de ziel, we lezen de rijkdom van hades, alsof het een zeus gekleurd is portemonnee die onze roadtrip naar de Taj Mahal financiert. We doen geen stap achteruit om te bedenken dat elke "reis" naar verlichting heimelijk en onzichtbaar de weg terug naar de dood is, waar de toch al grenzeloze rijkdom van de eeuwigheid ons weer opslokt. Pluto's positie in onze geboortehoroscoop, of in de lucht, gaat daarom niet over de evolutie van de ziel in enige letterlijke zin, maar eerder over haar "reeds eeuwige" aard, ons onzichtbaar grijpend, mogelijk onze ego's schenden (onze gestolen munten terugnemen) maar vervangen door een schatkist).
Omdat vanuit Pluto's perspectief, welke reis we ook maken, hoe gefixeerd op onze intenties, ook op hogere rijken, liefde, utopie of verlichting, of als het gewoon gaat om het beheersen videogames in de kelder en het schrijven van fantasieromans over kerkers en draken, of als het gaat over religieuze heilige oorlog, of protesteren in de liberale media of conservatieve bijbelverslapping en geweerzwaaien... het is allemaal al oneindig rijk, uiteindelijk dood, al dood en meer levend dan we geneigd zijn te herkennen. Levender dan we geneigd zijn te herkennen, omdat onzichtbaarheid essentieel is voor Pluto's natuur.
Hoe is dit van toepassing op ons huidige Uranus/Pluto-vierkant en deze huidige eclipscyclus?
Nou... individuatie (Uranus) gebeurt op een aantal super "bewuste" manieren. De reis, de ontwikkeling, de vooruitgang, de gevoelens van het lot en karma... al deze doelgerichte Zeus-achtige eigenschappen zijn op dit moment erg sterk... we breken terrein, het verleden komt ons halen, we vinden nieuwe moed en de wijsheid om het allemaal op een andere manier onder ogen te zien. Koerscorrecties komen voor velen van ons van links en rechts.. en het is allemaal erg bevrijdend en opwindend, zelfs als het eng is. En toch..tegelijkertijd, met Pluto in de mix, wordt ons gevraagd om het omgekeerde standpunt in overweging te nemen.
We gaan vooruit op een manier die onze opvattingen zou kunnen verpletteren van vooruitgang, onze ideeën over wie we zijn of wat juist is of wat we verdienen of verlangen. We raken gedesillusioneerd, alsof Pluto een kleine miniatuurpopversie van ons allemaal heeft gepakt en ons ondersteboven heeft geschud totdat de munten die we van hem hebben gestolen uit onze zakken worden geschud en we weer duidelijk de gouden bergen onder elk van ons kunnen zien. laatste moment van ons leven.
Als we niet de ervaring meemaken dat onze dromen en doelen van tijd tot tijd worden vernietigd..Als onze plannen niet mislukken, doet onze visie op de kosmos dat niet niet verbrijzeld raken, onze psyche explodeert door verwarrende inzichten in de tegenovergestelde richting van wat we het meest dierbaar zijn, en het tapijt dat onder ons vandaan wordt getrokken, dan zullen we de grootste rijkdom vergeten...de onzichtbare heer van de ziel die geen enkelvoud nodig heeft betekenis of uiteindelijke doel omdat er te veel betekenissen en uiteindelijke doelen zijn om te tellen ... zo veel rijkdom verandert in een hoop stront als je het probeert te tellen! glimlach-emoticon
Gebed voor vandaag (een denkbeeldig gesprek met Pluto):
Held:"Dus wat heeft het voor zin dan?"
Pluto:"Kijk om je heen ! Het idee van een 'punt' heeft zijn eigen grot hier beneden, gevuld met goud in die gang aan de rechterkant. Alles heeft hier zijn eigen onbeperkte voorraad aan rijkdom en waarde.”
Held:“Maar dat geeft me het gevoel dat het leven niet de moeite waard is om geleefd te worden. Als alles gelijk is.”
Pluto:“Dat is hebzucht die spreekt. Gelijkheid kan een heel hebberig idee zijn.'
Held:'Maar het is niet alleen hebzucht... in mijn wereld zijn sommige dingen nobel en waar en andere niet. Jouw perspectief is toch niet de enige? Zou dat niet een ander soort hebzucht zijn?”
Pluto:“Dat is verstandig. Maar het is ook waar dat je die vraag nooit zou hebben gesteld zonder hier te komen.”
Hero:“Dus je probeert niet te monopoliseren. Dat is een opluchting."
Pluto:"Het idee van monopolie is een beetje triviaal voor mijn wereld."
Held:"Ik weet niet wat ik hiermee moet doen..."
Pluto:"Daarom komen alle helden hier zowel voor perspectief als voor het veroveren..."
Held:"Ja, ik heb hier eerder met draken gevochten. Ik heb hier in het verleden grote overwinningen en prestaties behaald.”
Pluto:“Ja, maar je moet je realiseren dat dit soort prestaties onbeperkt zijn, net als de mislukkingen. Deel allemaal in mijn rijkdom."
Held:"Het voelt nog steeds als een zinloos perspectief."
Pluto:"Dat komt omdat het moeilijk is om ons een held voor te stellen."
Held:"Is dit mijn dood?”
Pluto:“Niet letterlijk.”
Held:“Zal ik hierna herboren worden?”
Pluto:“Het concept van wedergeboorte in jouw wereld is op dit moment teveel rinkelende munten in de jaszakken van verborgen agenda's en wellustige architecten."
Held:"Als het geen wedergeboorte is, wat is het dan?"
Pluto:"Als we zo blijven praten, heb je gewonnen wil niet weg. Dus nu is het tijd voor jou om te gaan.”
afbeelding met dank aan creative commons:https://www.flickr.com/photos/paullew/