Let nu op de volgende thema's:
* Mensen op wie je niet boos kunt worden omdat ze boos worden op hen moeilijker en ingewikkelder maken dan het NIET delen van je frustratie of woede
* Iemand die een suggestie of kritiek als een persoonlijke aanval opvat en vervolgens niet alleen niet naar de suggestie luistert, maar vervolgens de persoon die de opbouwende kritiek levert te schande maakt, schuldig maakt of aanvalt
* Iemand die dat wel kan doen niets anders dan aan zichzelf denken, hebben de neiging om de eer op zich te nemen voor dingen die niet van hen zijn, en zeggen zelden "dankjewel".
* Iemand die de ene hot-button-kwestie na de andere gebruikt, de ene oorzaak na de andere, om hun ego te ondersteunen..."zolang ik vecht voor iets transcendents, dan ben ik de juiste persoon."
* De vreemde manier waarop legitieme slachtoffers vaak over het hoofd worden gezien vanwege de manier waarop ze worden gebruikt voor politieke/sociale argumenten of platforms
* Wanneer iemand het rouw- of rouwproces oppot van een verlies dat niet alleen van jezelf is
* Wanneer iemand niet genoeg om hulp vraagt en wanneer ze uiteindelijk om hulp vragen, zijn ze geïrriteerd dat niemand het heeft aangeboden
* Iemand die klaagt over het leven dat andere mensen krijgen in vergelijking met hun eigen leven niets om hun omstandigheden te veranderen
* Iemand die er geen rekening mee houdt dat de ongelukkige omstandigheden van iemand anders niet zo simpel zijn als "hun eigen verdomde schuld"
* Niet erkennend dat "persoonlijke" problemen ook sociaal, historisch, culturele, etnische, seksuele, raciale, religieuze kwesties...
Het is gemakkelijk voor ons om ons gerechtvaardigd te voelen in onze klachten en kritiek... het is gemakkelijk voor ons om ons ook slachtoffer te voelen. Misschien is een van de beste vragen die we onszelf nu kunnen stellen:"Hoe kan ik ophouden zoveel te geven om datgene waar ik het meest om geef zonder weg te gooien waar ik om geef?"
Er zijn verschillende manieren om zorgzaam..sommige hebben meer subtiliteit en geduld nodig dan anderen.
Ook... een heel eenvoudige maar zeer relevante vraag op dit moment:"Wat weet ik dat waar is en wat weerhoudt me ervan om het te vertrouwen?" We hebben een miljoen en één excuses om niet naar onze eigen innerlijke waarheid te luisteren, vooral wanneer die innerlijke waarheid wat werk of meer verantwoordelijkheid, toewijding of focus vereist.
Er is een manier om dit vriendelijk te doen.
Er is een manier om op een intelligente manier te klagen.
Er is een manier om kritiek op de voet te volgen.
Er is een manier om je oprecht te verontschuldigen zonder je "slecht" over onszelf te voelen.
Er is een manier om onszelf verantwoordelijk te houden zonder grotere verzachtende factoren te vergeten.
Er is een manier om te vergeven die niet alleen maar vergeten is.
Er is een manier om grenzen te stellen die niet alleen wettisch zijn of veroordelend zijn voor wat er aan de hand is de andere kant.
Er is een manier om hartstochtelijk te voelen terwijl je er ook niet om geeft.
Gebed:hier komt nu een einde, de winter van onze ontevredenheid...