De Maan is zojuist Boogschutter binnengegaan en sextiel onmiddellijk Mercurius en voegt vervolgens Saturnus samen met Neptunus vierkant. Een drukke dag met aspecten. Laten we eens naar elk van hen kijken door de poëzie van de verduisterende Maan...
Ten eerste, zodra de Maan een nieuw teken binnengaat (als we die subtiele kunst van het luisteren naar de maan beoefenen), zullen we beginnen te herken de vorm van onze gedachten en merk de nieuwe richting van onze stemmingen op. Gedachten, stemmingen, emoties, ideeën en zelfs acties en spraak... al deze dingen zullen, wanneer erover wordt nagedacht, merkbaar anders worden. Terwijl de maan het teken Schorpioen verlaat en het teken van de centaur binnengaat, merken we misschien dat onze gedachten plotseling de lucht in gaan, ons lichaam plotseling lichter aanvoelt en onze geest als een trommel naar de hemel bonkt. We beginnen te fantaseren over waarheid en betekenis, antwoorden en het lot, en onze stemming krijgt het hoefbeukende karakter van de kosmische boogschutter en zijn woedende vreugde.
Maar hoe zit het met de relatie van de maan met de zon? Hoe zit het met die hoek waaronder het licht weerkaatst en ons presenteert... een late tanende centaur? De zon in de laatste tien graden van Waterman markeert nu het vredige Venusiaanse heengaan van de rebelse buitenstaander. Het stervende licht van de maan, meegenomen naar onze Boogschutterpaarden, nodigt ons uit om te fantaseren over onze weg uit de fantasie van bevrijding door vooruitgang. Zoals Einstein op zijn sterfbed, of Hawking die eindelijk in het zwarte gat van zijn eigen waarnemingshorizon sluimert... kunnen we voorbij onze triomfantelijke opstanden en belangrijkste doorbraken vliegen? Kan de muziek van datgene wat geen ultiem doel of betekenis heeft, ons voorbij deze opdrogende raadsels brengen? We zijn nu vatbaar voor een soort opgewonden vertrek, hoewel nog steeds een vertrek in de nacht. Een langzame fakkel en een leidende glimlach vlak voor ons.
Vanmiddag zal de Maan voor het eerst Mercurius sextiel, die net recht gedraaid is. Voordat we ons vertrek bespoedigen, zullen een paar dingen zich vestigen, zoals de laatste wil en het testament van onze maancyclus. We zullen ons begrip verankeren, een paar laatste woorden zeggen en de vrijheid van onze eenzaamheid uitspreken. Let op het plotselinge verlangen om uit te halen of de 'waarheid' te spreken. Alleen omdat het waar is, maakt het niet belangrijk of interessant. En alleen omdat het interessant is, maakt het nog niet waar. Mercurius en de Maan vanmiddag zullen aan de mix van de dag een communicatieve, leergierige, rebelse en verkennende stemming toevoegen. problemen en problemen waarvan de structuur steeds duidelijker wordt. Plotseling vinden we misschien een ironische, ondersteboven soort opwinding. Mijn "probleem" is eeuwig en zijn eigen probleem. Lachen leidt tot een zwart worden van het zwart. Vrijheid door het probleem ons inzicht te geven. Een andere manier om dit te zeggen is dat wanneer de Maan Saturnus in Boogschutter verbindt, er een vreemde vrijheid is die we zouden kunnen vinden in verschillende beperkingen, beperkingen of "problemen".
Uiteindelijk zal de Maan vierkant Neptunus zijn en ons uitnodigen worstelen met het imaginaire door middel van kennis. De centaur houdt ervan om te 'weten', terwijl de twee vissen ervan houden om kennis te omsingelen en terug te wervelen naar de plaats waar kennis ons niet nodig heeft... opnieuw dit thema van 'uitgeven' of 'doorgeven', het toegeven van onze zekerheid, zoals de rijder die al die tijd door de vlaktes raast, verloren in de wolken. Een praktische vraag zou kunnen zijn:"Waar zijn we het meest kwetsbaar voor onze eigen ideeën?" Hebben onze meest gepassioneerde overtuigingen de neiging om andere gebieden van ons leven te overschaduwen? Wanneer worden onze overtuigingen sferen die de realiteit van anderen of de realiteit van iets anders verhullen? Zijn we dronken van onze eigen noties van waarheid? Een nuchter ogende waarheid kan een vervelende of slordige dronkaard zijn voor iemand anders...
Gebed:Rebellenkoning aan de rand, houdt zijn eigen handen vast terwijl hij wegzinkt in het westen, de dageraad van kleuren en de variëteiten van geluiden die naar voren galopperen
Afbeelding met dank aan Mark Spearman, bij creative commons imagelicenties