Veel mensen weten niet dat Mas en Venus (Ares en Aphrodite) overspelige minnaars waren in de Griekse mythologie. Hoewel alle goden haar begeerden, was Aphrodite getrouwd met Hephaestus omdat Zeus vreesde dat haar schoonheid een oorlog tussen de goden zou veroorzaken. Hephaestus, een god van metaal en vuursmeden, werd gekozen (zoals een versie van het verhaal gaat) omdat hij lelijk en kreupel was. Uiteraard was Aphrodite niet onder de indruk en begon ze in het geheim een affaire met Ares (Mars). De affaire van Venus en Mars ging elke avond door tot op een nacht, omdat ze te lang bleven hangen, Helios (een zonnegod) hen 's morgens zag vanaf zijn gouden strijdwagen (die Hephaestus had gemaakt voor de zonnegod) en Hephaestus informeerde die toen smeedde een onbreekbaar net en ving ze ermee. Nadat Hephaestus de twee geliefden had gevangen, bracht hij ze naar Olympus om te worden tentoongesteld en bespot in het bijzijn van de andere goden, maar tot zijn verbazing lachten de andere goden alleen maar (Hermes/Mercury grapte zelfs dat hij wenste dat hij in het net was gevangen!). Sommige verhalen zeggen dat Ares als straf tijdelijk verbannen werd van Olympus (een soort gevallen godheid), terwijl anderen zeggen dat hij werd vervloekt met een ongeneeslijk verlangen. Hoe dan ook, de liefde tussen Venus en Mars is altijd een gecompliceerde dynamiek geweest. Als we dieper in deze verhalen kijken, kunnen we veel leren over onze eigen complicaties met liefde.
Ten eerste begint het verhaal van het huwelijk van Venus met het idee dat schoonheid oorlog of strijd kan veroorzaken tussen de goden. Schoonheid veroorzaakt jaloezie, competitie en strijd. Als we ons dit eenvoudige, kleine, mythologische idee kunnen herinneren, stel je dan voor hoe dat onze perceptie van schoonheid verandert! Overweeg, denk eens na, deze
ideeën...
* Als we zeggen "je bent mooi", bedoelen we eigenlijk dat je jaloers, competitief, jaloers en lustig bent , en zelfs haat.
* Als we zeggen dat leven, het universum, de natuur 'schoonheid' is, wekken we altijd tegelijkertijd vijandschap, wrok en verdeeldheid op.
* Als we zeggen dat schoonheid de binnenkant is , dan creëren we ook het idee dat schoonheid een persoonlijke 'aangelegenheid' is, dat het niet bedoeld is voor de wereld 'daarbuiten', of dat de wereld 'daarbuiten' misschien wreed of onwaardig of niet zo mooi is.
Dus, laten we, voordat we naar Venus' affaire met Ares springen (voorafschaduwd door de angst van Zeus dat de schoonheid van Aphrodite oorlog tussen de goden zou kunnen veroorzaken), eens kijken naar de selectie van Hephaestus als Aphrodite's echtgenoot. Waarom zou Zeus de kreupele god van de metaalbewerking kiezen? Er zijn veel verhalen over Hephaestus, maar we zijn niet op zoek naar een letterlijk/historisch antwoord. Hephaestus was kreupel omdat hij door zijn moeder, Hera (de vrouw van Zeus), op de aarde werd gegooid omdat ze bij de geboorte lelijk was. Hoewel lelijk, was Hephaestus een meestervakman. Hephaestus maakte zelfs veel van de meest heilige voorwerpen en gereedschappen van de goden, waaronder de sandalen en helm van Hermes, de zonnewagen van Helios en de pijl en boog van Eros. Misschien wel het meest interessante, werd gedacht dat Hephaestus verantwoordelijk was voor het creëren van de levende krachten waarvan de Grieken geloofden dat ze in standbeelden zaten.
We kunnen ons inleven in het plan van Zeus om Venus met Hephaestus te trouwen. Omdat schoonheid deel uitmaakt van zo'n strijd, is het dan niet logisch om haar in plaats daarvan te combineren met lelijkheid? Omdat schoonheid zoveel onnodige conflicten kan veroorzaken, is het dan niet logisch om haar te koppelen aan "nuttigheid" of "ambacht" in plaats van een god als Ares, die de god van oorlog en lust is? Moeten we Venus niet gewoon in bedwang houden? Breng haar naar de aarde. Zet haar in een gouden gesmeed beeld van liefde en schoonheid... die ons leven siert, maar ook hard, zonneachtig en vast.
We kunnen ons inleven in de huwelijksregeling van Zeus omdat Venus zelf een soort vuur is, want hoezeer ze ook schoonheid en harmonie is, ze is ook het geheime vuur van afgunst en strijd. Zij is de geheime vlammen van buitensporigheid en afgunst. Wat is een betere god om haar dan aan een Maagd-vlammeester en een nuttige maar lelijke vakman als Hephaestus te geven. We zien dit de hele tijd. De mooie vrouw trekt niets dan problemen aan en zoekt daarom de 'stabiele maar saaie man'. De mooie vrouw trekt een hoog presterende sufkut aan. De mooie vrouw wordt geleerd nuttig, sterk en puur te zijn, en ze wordt geleerd de frivoliteit en het gevaar van haar schoonheid los te laten. Zuiverheid eerst, feest tweede, of misschien zelfs derde of vierde.
Maar we weten ook dat Venus in het "nuttige/zuivere" teken Maagd (een teken dat we ons kunnen voorstellen als het teken van Haephaestus) als gevallen werd beschouwd. Iedereen praat over de heilige/magische/seksuele vrouwelijke kant van Maagd terzijde, we kunnen hier iets belangrijks leren. Venus kan niet zo eenvoudig worden ingeperkt. Haar natuurlijke minnaar is strijd.
Mars is nooit ver van Venus..al was het maar onder de dekmantel van de nacht.
We zouden ook kunnen vragen waarom de zonnegod de twee geliefden verraadde . Waarom zou het de zonnegod zijn? Het is duidelijk dat de zonnegod ze zag omdat ze te lang bij elkaar bleven, en dus ving hij ze toen hij opstond in het oosten, maar er is meer. De zonnegod wijst op het onvermogen van de dagwereld om de morele raadsels van Venus' impliciete aantrekkingskracht op oorlogszuchtige mars aan te pakken. Er is een meer maanachtige, meer nachtelijke vorm van bewustzijn nodig, met andere woorden, om de geheime kant van liefde (Venus) te begrijpen en te waarderen, wat haar natuurlijke affiniteit is voor geweld, chaos en vijandschap. De Zonnegod verraadt ze omdat zijn vorm van bewustzijn eenvoudig geen ruimte kan houden voor schendingen van zijn "duidelijke" grenzen. Vanuit het oogpunt van de zon is liefde liefde is liefde, en haat is haat is haat, en we bevoorrechten de een boven de ander, scheiden de twee, en Venus zou bij haar metalen smeden moeten blijven, lelijke maar zeer getalenteerde en "nuttige" echtgenoot .
Dus laten we beginnen, want het is Valentijnsdag en Venus in haar verrukking maakt zich klaar om zich bij Mars te voegen. Laten we ermee branden. Laten we de beschamende, inperkende angst van pater Zeus opzij zetten (voor zover we zijn beweegredenen voor gearrangeerde huwelijken misschien begrijpen, zelfs met sommige van hen eens zijn), en laten we onze empathie voor het lelijke en het nuttige opzij zetten. Laten we Venus en Mars eens zien voor wat ze zijn...
Een smeulende dans van "het is ingewikkeld"
Een gevecht waarvan de liefde de altijd hongerige, nooit tevreden Eros, cupido, minnaar van de ziel en partner van onze "Psyche"
Een smaak voor bloed in elke roos die wordt gegeven
Een wellustige haat in elke metafysische notie van vrede en transcendentie
Een honger naar wat gegeven wordt, niet naar wat nodig is, nuttig, or clear
Een passie voor het onpraktische
Een verlangen naar kwelling en de kwelling van enorme schoonheid
Een bordeel vol met de paranormale beelden waar we het meest geil van zijn, degenen die we tot de grond toe afbranden
br />
Een strijd voor de deugden van vrede, we staan in vuur en vlam voor hen
De kus die doodt, het gif dat geneest, de vrede die verwondt en de oorlog die kalmeert
In het teken van de twee vissen kunnen we de ongeoorloofde minnaars zien verstrikt in het web van de eeuwigheid, als het gezicht van de eeuwigheid, staarten aan elkaar gebonden, zwiepend in de waterige draaikolk. We kunnen ervoor branden, ertegen branden, erin zinken, het door ons heen laten gaan, wat we maar willen...
Gebed:wat we maar willen...