Telkens wanneer we volle manen over de as van het teken Leeuw/Waterman krijgen, wordt ons gewoonlijk gevraagd om naar de onderwerpen identiteit en authenticiteit, populariteit of positieve projecties van zelfbeeld versus rebellie en individuatie weg van de kudde. In de VS werd onze nationale psyche "geboren" onder een Waterman-maan, en dus voelt de spanning van de Leeuw/Waterman-dynamiek ingebouwd in de meeste van onze culturele waarden. Onze nationale geschiedenis wordt gekaderd als de geschiedenis van een groep dappere verschoppelingen en rebellen, mensen die de monarchie (Leeuw) verwierpen en een democratie vestigden (Waterman). We aanbidden op de altaren van vooruitgang, vindingrijkheid en individuatie... het soort vooruitstrevend denken dat trots de status-quo verbrijzelt, dat het niet kan schelen wat anderen denken, en wiens vervreemde status in het begin de noodzakelijke voorwaarde is voor zijn genialiteit en uiteindelijke roem aan het einde. Maar er is de Leeuw ... die "uiteindelijke" roem. De rebel wordt uiteindelijk de nieuwe koning, mogelijk zelfs de nieuwe tiran of dictator. Het Waterman-kind dat op de middelbare school het basketbalteam niet haalt, wordt uiteindelijk Michael Jordan.
De leidende fictie of fantasie, de evolutionaire 'behoefte' van Waterman gaat over het inzicht of het genie dat we ontvangen wanneer we gaan door een periode van buitenaf naar binnen kijkend. Waar we moeten leren om minder bezorgd te zijn over wat anderen van ons denken, en we worden gemarginaliseerd voor wat we geloven of de manier waarop we ons kleden of het soort seks dat we graag hebben . Wanneer we leren om ideeën te koesteren die duister of zwaar zijn, complexe en geen gemakkelijke onderwerpen voor de eettafel... al deze dingen brengen ons naar de koude buitenwijken van de ziel... die ijzige plekken waar we ons misschien alleen voelen, maar we kunnen ook de kosmisch ontwerp van de sterren en planeten, de goddelijke geometrie, die zich voor altijd boven onze hoofden uitstrekt. Dit is de plaats van onze geest, onze daemon of de sterren zelf. Dit is de plek waar we zien hoeveel belangrijker dingen zijn dan of we wel of niet geliefd zijn bij anderen. Wat we hier zien, katalyseert in ons een revolutie. We worden geprovoceerd, en het is verontrustend. Er vindt een innerlijke rel plaats, met misschien een paar plunderaars of vandalisten die op hol slaan. Wij spreken af. Hef onze vuist, "Het kan me niet meer schelen wat je van me denkt." Op zijn eigen manier is het een beetje sexy. Ongewoon. Een trendsetter. Authenticiteit in anderen inspireren. Maar ook voortdurend gemarteld, verstoten en voortdurend individualiserend weg van die stabiele plek die 'bewondering' of 'populariteit' wordt genoemd.
Leo's leidende fictie daarentegen is compleet anders. Voor Leo heeft de primaire zorg te maken met geliefd, geliefd, gevierd, gezien en zelfs aanbeden te worden. Terwijl Waterman aan de randen de uitgestrekte onderwerelden verkent, is Leeuw de heldere ster die in het midden brandt. Het gloeiende hartvuur dat alle dingen uitstraalt en in een baan om zich heen trekt. Leo's doel is niet zozeer het katalyseren van provocerende ideeën, genialiteit en revolutie, maar meer het stabiliseren van een zelfbeeld waarvan de autoriteit, schoonheid en macht inspirerend is voor de toewijding en loyaliteit van anderen. Leo's visie is gericht op de blijvende goedheid en eenheid van een koninkrijk. Voor Leo is er geen idee dat niet kan worden gecommuniceerd of uitgedrukt op een manier die door iedereen wordt gevierd en geliefd. Leo heeft een bewustzijn van het publiek dat over het algemeen de behoeften van een subversieve gedachte overtreft. Leo is hier om erachter te komen hoe je je authentieke zelf kunt zijn en toch dat heldere zelfcentrum kunt behouden:"wie ik ben EN hoe het wordt ontvangen zijn even belangrijk."
Vaak komt onze aanvankelijke aantrekkingskracht op oosterse spiritualiteit en metafysica voort uit de Waterman-oproep tot verkenning van buitenstaanders. We ontdekken een veel ruimer beeld van wie we zijn en waarom we hier zijn wanneer we vreemde ideeën of veranderde bewustzijnstoestanden onderzoeken. Maar dan zouden we misschien wel new age rocksterren willen zijn. Nu we "onze stam hebben gevonden", willen we misschien aardig gevonden en geliefd worden om wie we zijn binnen de progressieve spirituele scene. En hier is echt niets mis mee. Leeuw en Waterman doen deze dans altijd. Misschien is de sleutel om te erkennen dat we gewoon niet het een zonder het ander kunnen hebben! En daarbij komt een cruciaal inzicht:als we een gevoel van centraliteit of beroemdheid zoeken binnen een stam van verschoppelingen, is het mogelijk dat onze centraliteit niet lang zal duren. Met andere woorden, het is misschien belangrijker voor ons om terug te gaan naar de oorspronkelijke wereld waar we vandaan komen, uitgerust met de kennis van buitenstaanders die we hebben opgedaan, dan om te proberen een eeuwig koninkrijk te bouwen aan de rand van de rebellenstad. Het is misschien belangrijker om populair of geliefd te zijn voor wie we zijn in een wereld waar onze inzichten van buitenstaanders echt origineel zijn dan om te strijden om aandacht in club Aquarius.
Natuurlijk betekent dit altijd dat die in club Aquarius zullen naar ons kijken en schreeuwen, "uitverkocht, uitverkocht!" Maar we moeten bedenken dat deze beschuldigingen een weerspiegeling zijn van iemands jaloezie of hun behoefte om voorlopig in een gemarginaliseerde plaats van leren en individuatie te blijven. We kunnen het niet altijd zo persoonlijk opvatten als mensen beschuldigen aardig gevonden te willen worden. Natuurlijk willen we aardig gevonden worden, waarom zouden we dat niet?
Bijvoorbeeld, al die mensen die zijn geboren met de Noordelijke Maansknoop in Leeuw leren hoe ze hun inzichten van buitenstaanders kunnen gebruiken (misschien uit vorige levens ?) en ze uit te drukken op een manier die anderen behaagt. In plaats van 'in your face-rebellen' te zijn, leren degenen met Leo-noordknooppunten hoe ze stralende bronnen van inspiratie, warmte en aanmoediging voor anderen kunnen zijn. Ze leren hoe ze zich meer bewust kunnen zijn van het publiek, meer bewust van wat ze projecteren en hoe het weerspiegelt. Dit alles gebeurt over het algemeen omdat de ziel een opeenstapeling van inzichten en wijsheid heeft die klaar zijn om op een zeer krachtige, liefdevolle (zelfs populaire) manier tot uitdrukking te worden gebracht. En hoe moeilijk het ook is voor Watermannen om zich voor te stellen, voor enorme revoluties of veranderingen hebben ze de verhelderende charmes en zonnekrachten van beroemdheden nodig. Dit is de reden waarom, hoe mooi of vooruitstrevend de ideeën ook zijn, de meeste mensen minder bereid zullen zijn om iets te accepteren als het uit een plaats van verbanning, woede of wrok komt. Elke beweging van buitenstaanders heeft fonteinen en charismatische persoonlijkheden nodig die geliefd zijn. Elke burgerrechtenbeweging heeft een 'koning' nodig.
Aan de andere kant werken degenen met de Noordelijke knooppunten van Waterman naar precies het tegenovergestelde doel, waar de behoefte aan goedkeuring of te veel tijd in de schijnwerpers is ontstaan. een stagnatie in de ziel. De ziel zal dus provocatie, rebellie, frustratie en de ervaring van een buitenstaander nodig hebben. De ziel zal er minder om geven als mensen de veranderingen leuk vinden of als mensen "verwarmd" worden door zijn aanwezigheid, en de ziel zal niet zo worden gedwongen door die charmante koningen en koninginnen van de massa. In feite zouden ze hier kunnen zijn om een paar van hen te ondervragen of te doden (metaforisch gesproken).
Voor de volle maan van vandaag is het belangrijkste om te onthouden dat we allemaal geroepen zijn tot de polariteiten van deze dynamiek. op verschillende manieren en op verschillende tijdstippen. Te veel zorgen maken over consistentie of een abstract idee van de perfecte balans daartussen is als teveel aandacht schenken aan de manier waarop je loopt, in plaats van alleen maar te lopen. Het is oké om je zorgen te maken dat je niet aardig gevonden wordt. Soms is het juist goed voor je. Het is oké om je zorgen te maken dat je niet populair genoeg bent. Soms is het veel authentieker dan 'het maakt je niet uit wat anderen denken'. Tegelijkertijd is het tegenovergestelde ook waar. Dus wat kunnen we anders doen dan ons bewust blijven van deze dynamiek en genieten van de rit?! Wat kunnen we meer doen dan deze dynamiek in onze relaties met anderen te onthouden? En wat kunnen we meer doen dan een goed gevoel voor humor te behouden en te onthouden dat elke rebel zijn koning nodig heeft en elke koningin haar rebel.
Gebed:Rebellenkoning over Royal City
en rood tapijten zonder bloed
Noemt de winterroodvogel
om de dynastie te bespotten
van nieuwe gedachten