Voor mij is het altijd het beste om te beginnen met het sterrenbeeld. Voor Waterman is het sterrenbeeld de 'waterdrager'. Dit samen met zijn "aqua" -wortel doet de meeste mensen denken dat Waterman een waterteken is, maar in feite is Waterman een luchtteken. Als we dit kleine stukje misleiding alleen nemen, kunnen we heel snel veel over Waterman leren. Waterman is soms als lucht vermomd als water. Intellect vermomd als emotie. Idealisme vermomd als mededogen. Geest vermomd als hart. Er is een ruimtelijke kou in het teken Waterman, een afstandelijk oog van de hemel, een heimwee buitenaards wezen dat ernaar verlangt mens te zijn, dat zich op de meest menselijke manier uitdrukt..."Als de mensheid maar een beetje hoger kon evolueren of verbeteren, zou ik dat doen ik zou meer vrienden hebben, ik zou een echte stam hebben, ik zou echt iets gemeen hebben. Als de mensheid maar meer zou kunnen lijken op de goden waar ik zo van hou.'
Van Watermannen wordt vaak gezegd dat ze van de mensheid houden, maar dat ze niet tegen mensen kunnen. Ik lach altijd om deze grap, maar ik zou het aanpassen om te lezen:"Watermannen houden van de mensheid, maar ze houden een beetje meer van de goden." Het beeld van de waterdrager in oude tijden symboliseerde een jonge man die de goden hun goddelijke nectar diende. In dit eenvoudige beeld zien we zowel de menselijke liefde van alles wat hoger, rationeler, meer ontwikkeld en meer verlicht is... de liefde van de goden die alleen de dienaar van de goden echt kan begrijpen, maar tegelijkertijd binnen deze liefde voor alles wat 'hoger' is, zien we ook de daaruit voortvloeiende distantiëring of vervreemding van alles wat echt menselijk is, compleet met al onze tegenstrijdigheden, inconsistenties en instinctieve eigenschappen.
Waterman speelt de rol van de inspirerende boodschapper van de goden, maar ook als hun dienaar. Carl Jung zei ooit dat de prijs die we betalen om de krachten van het onbewuste te benutten (laten we zeggen de diepte van de ruimte waar de sterrenbeelden leven) eenzaamheid en isolement is. Dit zijn de goden die wraak op ons nemen omdat we probeerden hun kennis te nemen en deze te gebruiken om onszelf te verbeteren of "de mensheid te ontwikkelen" of wat dan ook. De inflatie van bewustzijn gecreëerd door het stelen van iets van de kennis van de goden (van het onbewuste) laat ons eruit zien als egoïsten of gekken voor anderen. En toch zijn de stem van de goden, de boodschappen en geschenken die ze ons vaak sturen, onvermijdelijk, net als de vervreemding die we ondergaan als we groeien in ons begrip van de geografie van het onbewuste.
Wat een raadsel! Om deze redenen is Waterman een teken dat vaak wordt gegeven aan het Jungiaanse concept van individuatie. Waterman is volgens veel Jungiaanse astrologen het teken van de daemon of de geest, wiens leidende invloed in ons leven komt om ons bewustzijn uit het bekende te ontwikkelen of te laten groeien naar een breder of dieper begrip van het onbewuste. Deze "daemon" wordt vaak vergeleken met Lucifer... een soort licht brengende maar ook rebelse geest; noch mens noch god, maar ergens tussenin. James Hillman heeft de daemon vergeleken met Eros, of Cupido, een bedrieger, een bedwelming, een minnaar, de achterwaartse bliksemflits van schoonheid in het geestesoog. De lust van de daemon voor "de mens om god te worden" kan zowel de goden als de mensen woedend maken. "Laten we gewoon zijn wie we zijn", zouden zowel de goden als de mensen tegen de daemon kunnen zeggen... verlangend naar en elkaar bewonderend op onze vreemde manieren, maar ook met gepaste afstand en onderscheidingen.
Soms is de daemonic Aquarius kan niet bevatten waarom de goden en de mensen gescheiden zouden willen blijven. Zijn weigering om de scheiding toe te staan, zijn aandringen en rebellie, is wat het beeld van duivelse macht creëert, de daemon veranderde in 'demon', Lucifer in de duivel, en de kracht van vooruitgang in de verminkte resultaten van een kloon-experiment dat vreselijk is mislukt mis. De veganist met haar machete van progressieve intolerantie. De vriend die niet kan zwijgen over hoe klote alles is en wiens ego een toren bouwt die 'de ideale wereld' wordt genoemd.
Naar mijn mening is astrologie zelf in hoge mate Waterman. Daarom ben ik er vast van overtuigd dat wij astrologen voortdurend ons vak moeten gebruiken om de overmoed van de gezichten van enkele van onze meest schijnbaar "goddelijke" ideeën te scheren, waarbij de dierenhuid eronder of erachter wordt onthuld. James Hillman zei ooit dat het van het grootste belang was dat we therapie gingen doen op basis van onze ideeën, niet alleen op ons historische of persoonlijke zelfgevoel. "Ideeën waarvan we niet weten dat we ze hebben, hebben we", zei hij. De daemon is een dubbelzinnige figuur. Essentieel om de leidende ficties van ons leven uit te spelen en voor de ziel om zich te ontwikkelen in de trant van haar meest kostbare fantasieën, maar ook een soort dief en bedrieger, een oplichter wiens verheven doelen soms in de eenvoudigste taal van de wereld in twijfel moeten worden getrokken. menselijk onderzoek:"Hé, wie denk je wel dat je bent? Wees geen a-hole. Dit is een dialoog, geen dictaat. Ik vind het prima zoals de dingen zijn.'
De dubbele heerschappij van Saturnus/Uranus over Waterman vertegenwoordigt ook treffend al deze thema's, maar dat laten we voor een andere post. Al deze onderwerpen zouden de komende drie weken vooral aan de orde moeten komen als Mercurius retrograde loopt in Waterman!
Gebed:help ons te leren hoe we met onze daemons moeten praten.
Afbeelding met dank aan Gabriel C, bij creative commons imagelicenties