Met de zon in Waterman ervaren we momenteel alle kwaliteiten van de buitenstaander en de revolutionair. The Sun in Aquarius gaat over die unieke ervaringen die ons individualiseren en ons tegelijkertijd distantiëren van de status-quo. Het gaat over dat ongemakkelijke maar magische proces van steeds unieker worden van onszelf en tegelijkertijd lijden onder de stigma's van differentiatie van het peloton. Wat is het over onszelf dat momenteel aan het veranderen is of om creatieve herziening of revolutie vraagt? Op welke gebieden van ons leven voelen we ons plotseling een vreemdeling... plotseling het gevoel alsof we aan de rand of periferie zijn... zelfs in de kou? Het is van cruciaal belang dat we allemaal leren hoe we afstand kunnen nemen van de warmte van de plaatsen waar we passen, waar we onze plek hebben en mensen onze naam kennen. Soms gebeurt dit op kleine manieren... zoals naar een film gaan met vrienden en weglopen, diep verontrust of geraakt door nieuwe ideeën. rare film.” Andere keren gebeurt het op gigantische manieren... door een grote wending in je leven voel je je plotseling een vreemde... zweef je 20 voet boven elke interactie waarin je je bevindt... veranderd tot in de kern maar nog niet geaard.
Terwijl het licht van de maan sinds de nieuwe maan steeds sterker wordt en aan kracht en vaart wint, is er een specifiek thema ontstaan in relatie tot dit 'buitenstaander'-motief. Onze aanwijzing over wat dit thema inhoudt en wat er op het spel staat, wordt bepaald door het beeld van de Stier, Stier. Op welke manieren proberen we belangrijke veranderingen aan te brengen terwijl een bepaald element van ons leven of onze relaties of persoonlijkheden zich vastklampen aan iets dat overdreven eenvoudig is, of iets koppig moois? Waar is er een zwaarvoetige stier in ons die zegt:"Dat is nu te veel werk. Dat is niet erg rustig, of gemakkelijk.” Ergens in ons leven probeert een rebel de koeien te overtuigen om van hun reet af te komen, maar de koeien herkauwen koppig, ervan overtuigd dat het leven niet complexer is dan appeltaart, cowboys en antiekwinkels. Er is misschien zelfs een storm op komst, maar de rebel ziet er een beetje vreemd uit, niet zo gemakkelijk of vredig, niet zo stabiel of eenvoudig, en dus wint het wantrouwen van de koeien:"We gaan nergens heen, jij gek. Laten we het lekker makkelijk houden.” Binnenkort zal de koe natuurlijk beregend worden, maar zelfs dan is de kans groter dat de koe de uitleg simpel zal houden, in plaats van zich tot de rebel te wenden om te zeggen:"Sorry, ik had je serieus moeten nemen."
Aan de andere kant kunnen we de stroom in de tegenovergestelde richting omkeren. Waar is er een rebel in ons die moet gaan zitten en de rozen ruiken? Een angstige buitenstaander die een week op de boerderij nodig heeft? Een punkrocker die de blitse make-up in de rivier moet opruimen en terug moet naar de simpele waarheden:naakt lichaam en huid, nergens heen en niets te bewijzen, een hond die je naar huis volgt. Soms moet de rebel in ons zich verzoenen met het feit dat geen enkele mate van individualisering iemand terug zal brengen naar de paradijstuin. In feite is de tuin altijd overal om ons heen, als we eenmaal stoppen met dingen zo ingewikkeld te maken... wortel gewoon, hou je mond en vestig je in zoon.
Er zijn altijd mensen die dan de vraag stellen, "Dus hoe bereiken we een evenwicht tussen deze twee tekens?" Maar deze vraag geeft de voorkeur aan een van de twee tekens, in het geheim. De kwestie van evenwicht, bijvoorbeeld in het geval van Stier en Waterman, ligt waarschijnlijk dichter bij Stier dan bij Waterman. Stier is een door Venus geregeerd teken en Stier houdt van harmonie, gemak en gratie. Stier vindt een gevoel van controle en macht in deze dingen, en hoewel de kwestie van evenwicht neutraal lijkt, geeft het meer de voorkeur aan Stier dan Waterman, wiens heersende planeten (Uranus en Saturnus) meer te maken hebben met de dynamiek tussen structuren en hun plotselinge instortingen of revoluties. We moeten ons even voorstellen dat evenwicht niet objectief is. Sommige mensen beschouwen balans als een soort universele gelijkmaker... een eerlijkheid waar alle wezens en alle dingen van nature naar zouden moeten hunkeren of waar alles van nature naar verlangt... maar de waarheid is dat balans en eerlijkheid niet per se eerlijk zijn, en ook niet altijd wenselijk zijn. Soms is het oproepen tot evenwicht hetzelfde als een ultraconservatieve groep die strategisch verzoekt dat een groep demonstranten de zaken op thee en beschuitbollen uitwerkt in plaats van te marcheren en te demonstreren op straat.
Dus laten we het evenwicht tussen de twee tekens vergeten voor nu, en laten we in plaats daarvan de vraag een beetje veranderen. "Hoe onderhandelen we over deze zeer verschillende krachten?" Nou, daar ga je weer. Onderhandelen is zo Venusiaans, nietwaar? Wat is het in ons dat alles nodig heeft om altijd met elkaar overweg te kunnen? De stem die deze vragen stelt en de stem die op deze vragen reageert, lijkt op dit moment veel op Waterman en Stier. Het gaat er niet zozeer om iets op te lossen, maar om je gewoon bewust te zijn van de aard van deze archetypen op dit moment.
Soms gaat het niet om het harmoniseren of balanceren, en het is niet per se over het conflict of wie er wint. Er is een 'tussen-zijn', het en/en van de schemertijger. Als we ons bewust zijn van deze dynamiek, hun eeuwige gezichten, hun onverzoenlijke dierlijke standpunten, hun geheime strategieën en klachten over elkaar, kunnen we gaan inzien dat elke situatie waarmee we worden geconfronteerd onze zorgvuldige aandacht en de meest bijzondere deelname vereist. Naar welke kant van het conflict worden we nu genoemd? Met welk doel? Is harmonie een mogelijkheid of slechts de angstaanjagende pacificatie van een goddelijke strijd? Wat is de keuze van het moment, ongeacht of het voor beide partijen gelijk is of niet?
'Situationele hermeneutiek', is de uitdrukking die James Hillman graag gebruikte, en het vereist dat we stoppen met zien tegenstellingen als abstracte problemen die vanaf het begin moeten worden opgelost of in evenwicht gebracht. Door de tegenstellingen te zien als problemen die moeten worden opgelost, drukken we al een vorm van vooringenomenheid uit... namelijk de vooringenomenheid om tegenstellingen als problemen te zien. Zoals de stier die de neiging heeft om iets ongemakkelijks te zien als een probleem dat moet worden gepacificeerd of ontkend ... of als de goddelijke rebel die iets tot pacificatie ziet als inherent controlerend ... we kunnen de goden niet veranderen, noch kunnen we de aard van hun relaties met elk veranderen ander. In plaats daarvan kunnen we leren hoe we met de goden om moeten gaan en kunnen we de geheime locaties van hun individuele tempels en hun favoriete offers leren kennen. We kunnen leren welke tempel van welke god de juiste tempel van het moment is, rekening houdend met wie we zijn en wat er in onze ziel beweegt. Dit zodat stieren en waterdragers echte psychische aanwezigheid in ons leven kunnen worden, in plaats van alleen de abstracte representaties van onze meest fantasieloze problemen.
Gebed:help ons de geheime tempels te vinden en de passende aanbiedingen