Een paar weken geleden werd ik uitgenodigd om backstage astrologie-lezingen te doen bij de American Music Awards in Los Angeles. Ik ben nu vijf jaar professioneel astroloog, tijd genoeg om stil te staan bij de blijvende en zelfs mythische relatie tussen beroemdheden en astrologen. Toen ik voor het eerst mijn carrière begon, had ik het onverwacht heel snel heel druk, met bijna vijfhonderd klanten in mijn eerste jaar dat ik geboortehoroscopen las. Met dat vroege succes kwamen een aantal vooraanstaande "ster"-klanten. En hoewel ik zou zeggen dat beroemde klanten meestal zijn zoals elke andere klant die een astroloog ziet (ze maken zich zorgen over grotendeels dezelfde levenskwesties - romantische problemen, carrière- en geldproblemen - en hebben meestal dezelfde vragen - wat staat mij te wachten in de toekomst? zal mijn relatie standhouden? enz.), is het ook waar dat de relatie tussen beroemdheden en astrologen uniek is. Ik wil vertellen hoe ik deze dynamiek de laatste tijd duidelijker ben gaan zien.
Als ik schrijf neem ik aan dat niet iedere lezer hip is met de taal van astrologie. De term roept horoscopen op in damesbladen of zondagskranten, of de hypercliché mechanische mannequin in een oude winkel op de hoek, rood neonlichtbeeld van een lege hand en woorden als 'waarzegster'. Dit zijn natuurlijk krachtige beelden, en daarom is het niet mijn bedoeling om ze te bespotten of zelfs maar te verdringen, maar om te beginnen met het uit de weg ruimen van enkele misvattingen.
In feite hebben relatief weinig hedendaagse mensen vat op astrologie. filosofisch, wetenschappelijk of spiritueel beweert. Astrologen zijn in dienst geweest van orthodoxe spirituele leiders zoals pausen en lama's, koningen en politici, presidenten (zoals Ronald Reagan) en bankiers (zoals JP Morgan), zowel gewone mensen als beroemdheden. Astrologen hebben op beroemde wijze rampen voorspeld zoals de Grote Brand van Londen en de Zwarte Pest, de opkomst en ondergang van heersers en dynastieën, en de nauwkeurige timing van belangrijke levensgebeurtenissen voor miljoenen mensen. Tegelijkertijd mislukken pogingen om astrologie in empirisch rigoureuze zin te testen of te 'meten'. Er is geen wetenschappelijk bewijs voor astrologie, en toch blijven wij geperfectioneerde beoefenaars van het vak - degenen onder ons die diepgaande kaartlezen en voorspellingen bestuderen, evenals enorme hoeveelheden historische astrologische technieken - in het bedrijfsleven, en we blijven ook in dienst van enkele zeer machtige mensen, net zoals we dat al duizenden jaren hebben.
Om te zien hoe astrologen machtig blijven, en dicht bij de macht, zonder bewijs dat onze praktijken ondersteunt, zullen we uiteindelijk een beetje astrologie moeten beoefenen. Maar het eerste dat ik je wil vertellen over astrologie is dat het meer op muziek lijkt en minder op wetenschap. Astrologie is systematisch, net zoals het spelen van een nummer in een bepaalde toonsoort systematisch is. Het vereist een artistieke intelligentie, net als muziek; maar het meest opvallende aan astrologie zijn niet de methoden of theorie, het is wat het met mensen doet. Astrologie helpt de tijdloosheid van de gedragspatronen van individuen te resoneren. Dus als we iemand uitleggen wat het betekent om een Ram-zon of een Kreeft-maan te zijn, poëtiseren we in feite haar identiteit - en vertalen we het, als je wilt, in de taal van mythe en metafoor.
Alles dat wil zeggen dat vragen over de vraag of astrologie al dan niet "wetenschappelijk geldig" is, veel lijkt op iemand die een uitvoering van een van Beethovens late kwartet-kwartet grof onderbreekt om te vragen of je de schoonheid ervan kunt bewijzen, alsof het genieten van Beethovens muziek of zijn effecten op de ziel zijn afhankelijk van iets dat als "bewijs" zou gelden - een woord dat voor de meesten steeds absurder wordt in de aanwezigheid van wat ons echt beweegt.
Ik zeg niet dat astrologie een kwestie van geloof is. Ik suggereer letterlijk dat astrologie een psychologische vorm van kunst is. De voorspellingen die astrologen doen, zijn naar mijn mening niet iets dat iemand haar tijd zou moeten besteden aan het bewijzen. Het is beter onze tijd te besteden aan het spreken en het onderwijzen van de taal aan anderen, zodat anderen zelf kunnen beoordelen of het actieverrijking is. Weten we inmiddels niet dat ook de wetenschap duister door een glas kijkt? Hoe dan ook, ik ken geen astroloog die je kan vertellen hoe of waarom astrologie werkt - en hierin ligt de eerste archetypische parallel tussen beroemdheid en astrologie.
Het is mijn observatie dat veel succesvolle mensen zijn zich terdege bewust van roem als een mysterieus en meestal onvoorspelbaar fenomeen. Een van mijn beroemde klanten, bijvoorbeeld, worstelde als acteur toen hij werd gebeld om auditie te doen voor een beroemde sitcom die hem uiteindelijk een rijke en internationaal erkende filmster zou maken. Een andere tv-stercliënt van mij zei ooit over het krijgen van zijn pauze:"Het voelde als het lot of geluk, en ik werd paranoïde dat het me allemaal zou worden afgenomen of dat ik het niet echt verdiende." Bijna elke spraakmakende klant die ik heb gezien, heeft een verhaal in dezelfde trant:"Het voelde als het lot of het lot zoals mijn succes gebeurde." En naast dit verhalende patroon is het angstige besef, onder celebs, hoe wispelturig het lot kan zijn. Een snelle opkomst naar de top van de hitlijsten kan leiden tot een crash en burn-revalidatiedocumentaire.
In de taal van de astrologie wordt de machtsstijging heel goed weergegeven door het teken Leeuw, de leeuw, en zijn heersende planeet, de zon. Ook door de planeet Jupiter, heerser van het teken Boogschutter, de centaur. Voor mijn beroemde klanten bestaat dit patroon al als een archetype. De leeuw is een symbool van royalty, van macht en onmiskenbare aanwezigheid (wie zou de gestalte van een enorme leeuw kunnen missen!). Toch blijft de leeuw volledig afhankelijk van een publiek, dat wordt vertegenwoordigd door Leo's tegenpool, Waterman. Waterman vertegenwoordigt de mensheid en 'de mensen'. Koningen zijn ofwel geliefd bij het volk, of het volk verdringt de koning en komt in opstand. Binnen het bewustzijn van elke beroemdheid van haar "geluk" of "geluk", met andere woorden, is er zoiets als een goede koning of koningin, iemand die zich bewust is van de noodzaak om in contact te blijven met "de mensen" op wiens aanwezigheid hun lot op mysterieuze wijze rust.
Aan de andere kant heb ik ook het niet zo grote genoegen gehad om verschillende beroemde klanten met echt grote ego's te zien. Voor deze klanten is de leeuwbeelden anders. De beroemde leeuw wordt brutaal en eigenwijs, erg onder de indruk van zichzelf; er zijn geen goden of gidsen aan het werk in haar zaken. "Ik wil weten of dit ding dat ik wil zal gebeuren of niet?" zeggen deze klanten. Als je nee zegt, doen ze over het algemeen alsof ze je niet geloven of dat je een nepper of een bedrieger bent. Als je 'ja' zegt, doen ze alsof er nu kosmisch bewijs is om hun grootsheidswaanzin te ondersteunen. Waarom zou zo iemand een astroloog zien? Precies. Alleen al hun aanwezigheid bij lezingen verraadt ze. Ik heb geen van dit soort beroemde klanten behouden vanwege de manier waarop ik ervoor heb gekozen om hun grafieken te lezen. En eerlijk gezegd zijn het er maar een paar geweest.
Een analoge gevoeligheid is typerend voor politici. Astrologen hebben de laatste tijd veel over deze personages gesproken - vooral nadat de beroemde astroloog van Ronald Regan, Joan Quigley, in oktober 2014 stierf - die nog steeds een aanzienlijke subpopulatie van onze klanten vormen. Het publiek heeft de neiging deze mensen te zien, zoals ze zichzelf vaak zien, als rationalisten:het nemen van grote, consequente beslissingen hangt af van het volgen van gedragspatronen. Maar onder mijn politici en bankiercliënten, die op zoek zijn naar een kantoor of grote investeringen doen, heb ik een consistente waardering opgemerkt voor een soort kosmische "X-factor" die een rol speelt in het politieke lichaam of de markt. Deze fascinatie sluit heel goed aan bij de archetypische tweedeling tussen Jupiter en Mercurius, of Boogschutter en Tweelingen. Waar de politicus of investeerder mensen in een duidelijke richting moet leiden, met charisma en zekerheid over de toekomst (Jupiter en Boogschutter), weet ook elke politicus of investeerder heel goed dat welke informatie ook altijd gemanipuleerd kan worden, publieke percepties zeer veranderlijk zijn -dat daarom een goede gok van vandaag er morgen vreselijk uit kan zien (deze eigenschappen zijn meer Mercurial, of meer in lijn met het teken van Tweelingen). Overal waar vertrouwen en duidelijkheid is, is het belang van onzekerheid en ambiguïteit opvallend. Bankiers en politici zien ons astrologen omdat onder het dogma van wat ze het publiek ook verkopen, de inherente onzekerheid schuilt over hoe ze hun eigen positie zijn gaan innemen.
Deze paradoxen in het bewustzijn van machtige figuren, ze zijn in feite niet intenser dan diegene die normale mensen naar astrologen sturen. Onze psyche werkt in uitgebreide relationele patronen. Astrologie geeft mensen voortdurend de tegengestelde aspecten van de werkelijkheid terug als complementair - waardoor ze hun eigen zorgen opnieuw kunnen zien, met ongelooflijke specificiteit.
En dit is de sleutel tot de reden dat beroemdheden een speciale betekenis hebben voor het lot van astrologie. Het feit dat beroemdheden astrologen zien, en de vreemde uitstraling die de relatie altijd heeft omringd, herinnert ons eraan dat de sterren mensen zijn. Hun succes zelf is een mythisch archetype. Alleen omdat ze menselijk en herkenbaar zijn, signaleren beroemdheden iets buiten zichzelf en op de een of andere manier in de sterren geschreven - een mogelijk lot of lot voor de rest van ons. En omgekeerd herinnert hun bezorgdheid om hun lot ons eraan dat we allemaal ook maar mensen zijn:Waterman.
Het was toen ik backstage lezingen deed in de cadeausuite bij de Music Awards, van alle plaatsen, dat de meeste van deze realisaties kwamen tot mij. Ik had al vaker soortgelijke gedachten gehad, maar ik was nog nooit overspoeld met zoveel beroemdheden tegelijk. De inzichten leken heel snel te kristalliseren. Terwijl elke beroemdheid door de suite kwam, keek ik van een afstand toe terwijl flitsen afgingen en publicisten vragen beantwoordden, stafleden liepen door met armenvol dure kleding die hen gratis was geschonken. Terwijl de artiesten uiteindelijk oogcontact met me zouden maken, zagen en beseffen wie ik was en wat ik aan het doen was, zou ik gedurende een of twee ogenblikken de hoofdrol zien verdwijnen; Ik zag ze zelfbewust en kwetsbaar worden. Meer dan het mijn taak was om iets te voorspellen, succes of mislukking, geloof ik dat het mijn taak was om voor die exacte ervaring te zorgen.
Dit artikel verscheen oorspronkelijk in The New Inquiry
http://thenewinquiry.com/essays/why-do-stars-love-the-stars/