Het laatste kwartier van de Maan is natuurlijk net leeg geworden en reist door de via combusta (ook bekend als de "vurige weg", de via combusta vertegenwoordigt een traject van graden van 15 Weegschaal tot 15 Schorpioen dat wordt beschouwd als een bijzonder moeilijk gebied van de dierenriem voor zowel de zon als de maan).
Ondertussen staat Mars in Vissen op het punt om vierkant Saturnus in Boogschutter te maken, aangezien het Neptunus verbindt.
Thema's en een paar afbeeldingen om op te letten:
* Prikkelbaarheid die leidt tot een dramatische ontsteking
* Onze diepste tekortkomingen onder ogen zien en ons afvragen of of ze echt zijn, of hoe echt, en zo ja, wat eraan te doen
* Confrontatie met religieuze, spirituele of filosofische gezagsdragers
* De priester verlangt naar de discipel, de goeroe slaapt met de student , de leerling verleidt de leraar
* Seksueel schandaal in instellingen voor hoger onderwijs of religie
* Vechten voor een ideaal dat niet van jou is, je strijd komt ten goede aan iets waar je niet echt bezorgd over bent
* Gebruikt worden of iemand anders gebruiken voor je eigen egoïstische gewin
* Liefdadigheid en valse of stiekem egoïstische liefdadigheid
* Een man met huiduitslag
* Intoxicatie of vergiftiging (CNN-afbeelding:Een dorp in Mozambique verliest 69 mensen aan giftige lokale alcoholische drank)
* Geen methode of tactiek te laag of uitgesloten
* De religieus gemotiveerde aanval
* Een standbeeld van Mars, een ceremonie in de tempel van Mars
* Ik probeer iets nieuws te beginnen, maar voel me geblokkeerd, verstrooid of overweldigd
* "Langzaam en gestaag wint de race"
* Een come van achter de overwinning
* Onszelf inhouden of beperken om religieuze of spirituele redenen
* Repressie of onnodige beperkingen
Bij de combinaties Mars/Neptunus en Saturnus/Neptunus is er ook een subtiel thema dat we zou kunnen noemen "proberen onze lelijkheid te verbergen". We kunnen hier op verschillende manieren over praten...
Eerst komt het woord lelijk van de woorden voor zowel "vrees" als "misvormd". De Griekse wortels van het woord hebben ook een relatie met het woord 'dyslexie', een leer- of leesstoornis die verschillende lees-/spreek- en luisterproblemen met woorden en geluiden veroorzaakt. Een van de meest voorkomende dingen die we graag zeggen over de poging om onze lelijkheid te verbergen, is dat lelijkheid niets meer is dan een soort perceptuele vervorming... een esthetische dyslexie die kan worden verwerkt, net zoals mensen kunnen leren om correct te lezen of te spreken, hoewel ze hoor en zie woorden achterstevoren of omgekeerd. Door te oefenen kunnen we leren om wat misvormd is in een ander licht te zien. Het idee hier is dat lelijkheid (zoals schoonheid) in het oog van de toeschouwer is, en dat alle dingen mooi zijn als ze op de juiste manier worden gezien.
Aan de andere kant zegt de heroïsche benadering dat we moeten onze lelijkheid onder ogen zien. Doe het werk om het te veranderen. Een nieuw trainingsprogramma. Een nieuwe houding. Een aanpassing. Een opknapbeurt. Een project. Een trofee. Met de juiste instelling kan alles worden overwonnen. Dus gaan we op onze knieën en proberen onze misvormingen te transformeren.
De heroïsch-spirituele benadering zegt dat we onze lelijkheid moeten accepteren. We moeten veranderen wat we kunnen en de rest accepteren. Versier onze vetrolletjes met magische stiften. Pronk met ons moeilijke verleden omdat ze ons hebben gemaakt tot de sjamaan-tovenaars die we zijn. Kom meedogenloos op voor alle underdogs, want we zijn allemaal de lotstudent van de week.
Ten slotte is er de Jazz-aanpak. En ik denk dat dit de minst begrepen van het stel is. Het is de aanpak die leeft bij de complexe herkenning van het hele complex. We besteden zoveel tijd aan proberen te verbergen DAT we de lelijkheid proberen te verbergen, dat we vergeten dat "proberen de lelijkheid te verbergen" op zich al iets moois is. Of op zijn minst is het een interessant iets. Het is zijn eigen dierenshow. Een uniek patroon met zijn eigen afmetingen. Neem bijvoorbeeld een Jazz-improvisatie op de trompet. Tijdens een solo-riff slaat de speler een ongemakkelijke noot. Het is duidelijk niet de noot die hij wilde raken. Het is duidelijk uit. Het klinkt niet goed. Het is niet harmonieus. Het is tegenstrijdig. Rasp de oren. In een poging de lelijkheid te verbergen, keert de arme improvisatiespeler terug naar de juiste noten en speelt ze nog harder, en zelfs sneller, in een poging zijn fout goed te maken. Het hele publiek ziet het patroon:een beschaamde muzikant die zijn miskraam probeert goed te maken. Aan de andere kant kan de Jazz-speler bij het raken van de verkeerde noot er gewoon voor kiezen om hem nog een keer te slaan, en dan nog een keer, totdat er iets nieuws uitkomt en de fout opzettelijk wordt verborgen, zodat iedereen het kan horen en zien. Dit is wat ik de Jazz-aanpak zou noemen om onze lelijkheid te verbergen.
We hoeven niet boven lelijkheid te staan door te proberen het te "accepteren", en we hoeven niet boven lelijkheid te staan door proberen het te "transformeren of te overwinnen". We kunnen lelijkheid openlijk en duidelijk verbergen door een creatieve herziening van de betekenis, de nevenschikkingen, het ritme of een van de vele andere kenmerken ervan. We voelen ons zo ongemakkelijk bij lelijkheid dat we meer op de improvisatiespeler lijken die harder en sneller probeert te spelen om zijn dissonante toon te overwinnen. We kunnen gewoon niet toestaan dat lelijkheid bestaat of zijn eigen ding is.
Terzijde:ik ben van mening dat overmatig gebruikte, virale sarcasmememes waarschijnlijk onze meest maatschappelijk clichématige manier zijn om lelijkheid te verbergen... deze sarcasmefrequenties beginnen als uitstekende voorbeelden van het jazzspel op lelijkheid, maar ze eindigen maar al te vaak als die "luider en sneller overwint de fout"-mentaliteit. Sarcasme "kanalen" in de populaire geest maken het verbergen van lelijkheid tot een saaie techniek in plaats van een organisch ontdekkingsproces dat dicht bij de uniciteit blijft van wat lelijk is op het huidige moment. Zonder variatie en diversiteit, specificiteit en aandacht kan zelfs lelijkheid geobjectiveerd worden.
Gebed:echte muziek luistert naar het lelijke...er is geen ziel zonder wat ouderwetse lelijkheid