Ακολουθεί μια ανάλυση των βασικών παραγόντων και των εξελίξεων:
* Αρχαίοι Βαβυλώνιοι (2η χιλιετία π.Χ.): Ήταν οι πρώτοι που διαιρέσουν την εκλειπτική (η φαινομενική διαδρομή του ήλιου μέσω των αστεριών) σε 12 τμήματα, το καθένα που σχετίζεται με έναν αστερισμό. Επίσης, ανέπτυξαν την έννοια του Ζωδιακού, που ήταν ένα ουράνιο ημερολόγιο που χρησιμοποιείται για την παρακολούθηση της κίνησης των πλανητών και των εποχών.
* Αρχαίοι Έλληνες (4ος αιώνας π.Χ.): Υιοθέτησαν τον Ζωδιακό Ζωδιακό και το ενσωμάτωσαν στα δικά τους αστρονομικά και αστρολογικά συστήματα. Επίσης, αναθέτουν συγκεκριμένα χαρακτηριστικά και χαρακτηριστικά σε κάθε σημάδι, θέτοντας τα θεμέλια για τη σύγχρονη κατανόηση των ζωδιακών σημείων.
* Μεταγενέστερες εξελίξεις: Ο Ζωδιακός έχει εξευγενιστεί και ερμηνεύεται από τους αιώνες από διάφορους πολιτισμούς και πολιτισμούς, συμπεριλαμβανομένων των Ρωμαίων, των Αιγυπτίων και των Άραβων. Τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά που σχετίζονται με κάθε σύμβολο έχουν εξελιχθεί με την πάροδο του χρόνου, επηρεασμένα από πολιτιστικές πεποιθήσεις και κοινωνικά πρότυπα.
Ως εκ τούτου, είναι ανακριβές να αποδώσουμε το Ζωδιακό σε ένα άτομο. Είναι το αποτέλεσμα μιας μακράς και συνεργατικής προσπάθειας από διάφορους αρχαίους πολιτισμούς, καθένας από τους οποίους συμβάλλει στην ανάπτυξη και την εξέλιξή του.