Ο Άρης έχει γίνει ανάδρομος στο ζώδιο του Υδροχόου, σηματοδοτώντας την έναρξη μιας μακράς περιόδου όπου ο Άρης είναι επίσης στενά συνδεδεμένος με τον νότιο κόμβο της Σελήνης.
Δείτε τι πρέπει να παρακολουθήσετε:
* Η απογοήτευση της θέλησης
* Αίσθημα ματαιότητας και αποστασιοποίησης
* Απάθεια και αδιαφορία μετά από μια ήττα
* Αίσθημα αναποτελεσματικότητας, αδυναμίας, ή εξουθενωμένος
* Τάση να ταράζεσαι εύκολα ή να προκαλείται
* Το συναίσθημα της αναγκαστικής οπισθοχώρησης
* Το να εγκαταλείπεις ό,τι έχεις κερδίσει ή να μην επιθυμείς πια κάτι για το οποίο πολέμησες σκληρά
* Η σοφία της ήττας, της αποτυχίας και της απογοήτευσης
* Η εκπαίδευση της θέλησης
* Η εκπληκτική συνειδητοποίηση ότι δεν σε νοιάζει και ότι αισθάνεσαι καλά!
* Η εύρεση ενός πιο ειρηνικού τρόπου για να ικανοποιήσετε τις επιθυμίες σας, να επιτύχετε τους στόχους σας ή να επισημάνετε την άποψή σας
* Συγκράτηση και διακριτικότητα
* Ένα υγιές επίπεδο αποστασιοποίησης, χωρίς να χτυπάτε την μπροστινή πόρτα όταν η πίσω ή η πλαϊνή πόρτα είναι ορθάνοιχτη
* Η υπομονή, η ανεκτικότητα και η παρατηρητικότητα ολοκληρώνουν τη δουλειά
* Η ανάγκη να παλεύεις χωρίς να είσαι "αντι"
* Να αφήνεις μνησικακίες ή σκληρά συναισθήματα ή απόψεις
* Το αίσθημα του να είσαι έξω του ελέγχου, της επιλογής αφαιρούνται
* Κουνώντας μια γροθιά σε όποιον προτείνει να είναι πιο ήρεμος, παραδομένος και αποδεχόμενος
* Παραίτηση
* Ενέργειες που δεν οδηγούν στο επιδιωκόμενο
* Οι δυνατές ενέργειες λαμβάνουν ισχυρές απαντήσεις …όχι πάντα καλό
* Εύκολο να κλιμακωθεί, εύκολο να ξεφουσκώσει
Με τον Άρη στην ευάερη, αρσενική κατοικία του Κρόνου, μαζί με τον νότιο κόμβο, υπάρχει ένα αίσθημα απώλειας, απογοήτευσης ή εξάντλησης, παράδοσης και απόσπασης στον αέρα. Είναι εύκολο τα συναισθήματά μας της αποξένωσης και του θυμού, της απογοήτευσης και της ήττας να δημιουργήσουν ένα ταυτόχρονο αίσθημα απάθειας και αποστασιοποίησης. Κατά κάποιο τρόπο, αυτή είναι αυτή η αναπόφευκτη περίοδος χαλάρωσης που έρχεται για όλους μας, από ένα σημείο ή στο άλλο. Ζούμε συνεχώς ανάμεσα σε ισχυρά ρεύματα κυμαινόμενων αντιθέτων και συχνά μπερδεύουμε τους εαυτούς μας ως διευθυντές των δυνάμεων της φύσης, ενώ στην πραγματικότητα είμαστε πιο τακτικά οι μαριονέτες. Για να γίνουμε συνειδητοί, για να εντοπίσουμε την πραγματική μας δράση, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε την επίγνωσή μας και να την παλέψουμε απαλλαγμένοι από τις ιδιοτροπίες της υλικής μας φύσης. Όταν το κάνουμε αυτό, συνήθως αντιμετωπίζουμε τη συντριπτική πραγματικότητα του πόσο αδύναμοι είμαστε πραγματικά. Είναι απίστευτα δύσκολο να μείνεις ξύπνιος και συνειδητός, αλλά, όπως λέει και η παροιμία, «Όπου πάει η προσοχή, ρέει η ενέργειά μας!» Η θέλησή μας είναι κάτι που είναι τελικά υπηρέτης. Εξυπηρετεί την επίγνωσή μας, και όμως, παραδόξως, ενώ βρισκόμαστε σε ένα σώμα χρειαζόμαστε τη θέλησή μας να μας βοηθήσει να συγκεντρωθούμε και να αναπτύξουμε την ικανότητα να μένουμε ξύπνιοι και συνειδητοποιημένοι. Όσο πιο ξύπνιοι και συνειδητοποιημένοι γινόμαστε, τόσο πιο φυσικό και αβίαστο είναι να κατευθύνουμε την επίγνωσή μας προς την ανώτερη αλήθεια, που είναι η αγάπη για το θείο.
Οι περισσότεροι από εμάς ζούμε τη ζωή μας σαν η ιδιοτροπία μας να είναι η ελεύθερη βούλησή μας, και έτσι επειδή δεν αφιερώνουμε ποτέ χρόνο για να μάθουμε πώς να συγκεντρωνόμαστε, παραμένουμε σκλάβοι του πιο προβλέψιμου και κυκλικού δυνάμεις. Είναι τέλεια ειρωνεία που απαιτεί τόσο τρομερό θάρρος και «θέληση» για να βρεις το μυστικό μονοπάτι για το σπίτι μέσα στο δάσος αυτών των πάντα εκούσιων δυνάμεων. Η πίστη, σε τελική ανάλυση, δεν είναι απλώς ένα αφηρημένο σύνολο ιδεών που εμπιστευόμαστε για να μας φέρει στο σπίτι από την έδρα της διάνοιάς μας. Όχι. Η πίστη είναι ο τρόπος με τον οποίο η πίστη μάς εμπνέει ενεργά να κατευθύνουμε θαρραλέα τη θέλησή μας, ξανά και ξανά, «δεν θα τα παρατήσω», προς τη συνεχή συνειδητοποίηση της πίστης μας, η οποία τελειοποιείται στην υπηρεσία αγάπης προς το θείο.
/>
Προσευχή:Δίδαξέ μας να βρίσκουμε το κουράγιο να συγκεντρωθούμε, να βρούμε τη θέληση να αφυπνιστούμε και τελικά την ταπείνωση να παραδοθούμε αρκετά ώστε να γίνουμε πιστοί υπηρέτες σας.