* Πώς οι επιθυμίες μας γίνονται το όχημα για την πνευματική μας ανάπτυξη;
* Η επιθυμία είναι προβληματική για εμάς για πολλούς διαφορετικούς λόγους. Ένας από τους πιο προφανείς λόγους που παλεύουμε με την επιθυμία είναι ότι η επιθυμία μας κρατά κολλημένους σε έναν κύκλο που χρειαζόμαστε αυτό που δεν έχουμε, παλεύοντας να διατηρήσουμε αυτό που έχουμε μόλις το έχουμε (η χαρά ή η ικανοποίηση συχνά απογυμνώνονται στη διαδικασία) , και μετά απογοητευόμαστε ή υποφέρουμε όταν αναπόφευκτα χάνουμε το αντικείμενο του πόθου μας. Όλοι αυτοί οι αγώνες οφείλονται στο γεγονός ότι όταν οι επιθυμίες μας στρέφονται προς κυριολεκτικές υλικές εμπειρίες, δεν μπορούν παρά να συμμετέχουν στην κυριολεκτική υλική φύση. Η υλική φύση είναι κυριολεκτικά μόνιμος και συνεχώς μεταβάλλεται.
* Έτσι, οι υλικές μας επιθυμίες μας φέρνουν σε έναν κύκλο που δεν μπορεί ποτέ να μας ικανοποιήσει πραγματικά ή να διαρκέσει. Αν ξεκινήσουμε σε ένα πνευματικό μονοπάτι, αυτό είναι σαν τη μυστικιστική/πνευματική φιλοσοφία 101. Αυτή η βασική αλήθεια για την υλική φύση είναι θεμελιώδες μέρος των περισσότερων μεγάλων παγκόσμιων θρησκειών και όλων των μυστικιστικών παραδόσεων που έχω μελετήσει ποτέ.
* Όταν ξεκινάμε ένα πνευματικό μονοπάτι, εκπαιδεύουμε τους εαυτούς μας να δυσπιστούμε, να αμφισβητήσουμε, να εξετάσουμε και να κάνουμε «συνειδητή» τη ροή των επιθυμιών μας και πώς αυτές κατευθύνουν ασυνείδητα τις πράξεις, τη συμπεριφορά μας, σκέψη κλπ. Αυτό είναι απαραίτητο μέρος της πνευματικής ζωής και της πνευματικής πρακτικής.
* Αλλά τότε προκύπτει ένα πρόβλημα γιατί αποδεικνύεται ότι δεν είναι κάθε επιθυμία υλική επιθυμία. Και δεν είναι κάθε επιθυμία ή ανάγκη ανθυγιεινή ή αυτοκαταστροφική. Αλλά τώρα έχουμε τη συνήθεια να αναρωτιόμαστε, να εξετάζουμε και να εκπαιδεύουμε τους εαυτούς μας για να παρακάμπτουμε τη δύναμη των επιθυμιών μας, και έτσι τα πράγματα μπορούν γρήγορα να γίνουν πολύ ασπρόμαυρα, απόλυτα, άκαμπτα, δογματικά και κατασταλτικά.
* Το ερώτημα είναι πώς αναγνωρίζουμε τις υγιείς ανάγκες και επιθυμίες από τις ανθυγιεινές ανάγκες και επιθυμίες; Πώς αναπτύσσουμε τη διάκριση αντί να καταρρέουμε σε μια ακραία θέση;
* Η ακραία αντίθετη θέση (απέναντι από την πλήρη καταστολή των υλικών επιθυμιών/αναγκών/επιθυμιών) θα ήταν μια ολοκληρωτική και πλήρης βύθιση στην ικανοποίηση των επιθυμιών, των πόθων μας κ.λπ. Ούτε θα δουλέψει.
* Ως εκ τούτου, οι περισσότεροι άνθρωποι ζουν κάπου στη μέση, αγωνίζονται και καταρρέουν πέρα δώθε, υπεραντισταθμίζοντας πέρα δώθε. Απολαμβάνουμε τον εαυτό μας επειδή πιστεύουμε ότι είμαστε ξεχωριστοί, και μετά συνειδητοποιούμε ότι υπερβάλαμε τον εαυτό μας, τώρα πιστεύουμε ότι δεν είμαστε τόσο ξεχωριστοί, και έτσι κάνουμε μια ακραία κάθαρση και συμμετέχουμε στο άσραμ του κλαμπ για μερικές εβδομάδες ή μήνες μέχρι να το νιώσουμε δεν τιμάμε ούτε επιθυμούμε ξανά.
* Θεέ μου, δεν θα μπορούσε να υπάρξει ένα «κίνημα των θυμάτων της επιθυμίας;» Θα μπορούσαμε να το ονομάσουμε κίνημα #mydesiretoo. Θα μπορούσαμε να χρησιμοποιούμε το hashtag κάθε φορά που είτε είμαστε θύματα των δικών μας ληστρικών επιθυμιών, εκτροχιάζοντας συνεχώς την πνευματική μας υγεία και ακεραιότητα, βγάζοντας μας κατευθείαν από τη «ζώνη της πνευματικής μας ευτυχίας» ή, εναλλακτικά, θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε το hashtag όταν γίνουμε θύματα της δικής μας υλικής καταπίεσης, όταν προσπαθούμε να βλάψουμε, να ελέγξουμε, να συγκρατήσουμε και να ντροπιάσουμε όλες τις υλικές επιθυμίες που έχουμε.
* Ένα από τα κύρια προβλήματα είναι ότι θεωρούμε τους εαυτούς μας ως κάτοχους επιθυμιών όταν αρκετά συχνά η επιθυμία είναι η δική της οντότητα που έχει την πλήρη κατοχή μας. Στη συνέχεια κατηγορούμε τους εαυτούς μας ότι έχουμε κάτι που πραγματικά μας έχει. Μιλήστε για την ενοχοποίηση των θυμάτων!
* Από την άλλη πλευρά, όταν διασκεδάζουμε ανθυγιεινές επιθυμίες και τους αφήνουμε ένα σπίτι στο σώμα και το μυαλό μας, είμαστε πράγματι μέρος του προβλήματος, και έτσι η κατοχή κινείται προς τις δύο κατευθύνσεις :η επιθυμία μας έχει όπως έχουμε επιθυμία. Χάνουμε εντελώς την αίσθηση της διάκρισης μεταξύ ψυχής και επιθυμίας, ξεχνάμε ότι δεν είμαστε οι επιθυμίες μας και πηγαίνουμε σε μια αδύνατη αποστολή να προσπαθήσουμε να εξορκίσουμε τον εαυτό μας από τον εαυτό μας, αντί να προσπαθούμε να ανακτήσουμε μια υγιή αίσθηση αυτονομίας και απόσταση από την υλική φύση.
* Οι πλανήτες στην αστρολογία αντιπροσωπεύουν όλοι επιθυμίες και αποστροφές, πόθους και φόβους που κυκλώνουν ατελείωτα στον υλικό κόσμο. Διακυβεύονται από αντίθετα και καταστάσεις διακύμανσης που τεντώνονται και χαλαρώνουν ή ρέουν μέσα και έξω ο ένας από τον άλλο, συνεχώς. Οι πλανήτες επομένως παραδοσιακά κατανοούνται ως παράγοντες του κάρμα και του πεπρωμένου στον υλικό κόσμο (η γλώσσα είναι διαφορετική από την ανατολή προς τη δύση, αλλά η έννοια είναι η ίδια). Οι πλανήτες ονομάζονται «γκράχας» στην ινδική παράδοση, που σημαίνει «αρπαχτές». Οι πλανήτες μας αρπάζουν ή μας κρατούν, και στο βαθμό που η πνευματική μας συνείδηση δεν έχει αναπτυχθεί, είναι πραγματικά δυνατό να είμαστε στην λαβή τους και κάπως ανίσχυροι, ακόμα κι αν φαίνεται σαν να είμαστε «ελεύθεροι πράκτορες». Καθώς αυξάνουμε την επίγνωση, είναι δυνατόν να λυθούμε από την λαβή τους και να έχουμε μια πιο συνειδητή σχέση μαζί τους (πράγμα που ισοδυναμεί με το να λέμε ότι μπορούμε να έχουμε μια πιο συνειδητή σχέση με την υλική φύση). Στη σύγχρονη, δυτική αστρολογία λέμε το ίδιο πράγμα υπονοώντας ότι οι αρχετυπικές δυνάμεις των πλανητών είναι σαν συμπλέγματα που μπορούν να «καταλάβουν» την ψυχή στην λαβή τους.
* Ο Δίας στον Σκορπιό αντιπροσωπεύει μια εποχή όπου μπορούμε να καταναλωθούμε και να κυριευόμαστε από επιθυμίες που πιστεύουμε ότι είναι ευγενείς, αληθινές, πνευματικές και ιδανικές, παρόλο που στην πραγματικότητα είναι εξίσου καταστροφικές ως μια συνεχής λαχτάρα για μπόλικη πίτσα με τυρί. Το κάρμα αυτού του Δία στην εποχή του Σκορπιού μπορεί να μας δείξει τη διαφορά ανάμεσα σε ένα υψηλό ιδανικό και μια βασική επιθυμία ντυμένη με ιερατικά ρούχα.
* Από την άλλη πλευρά, ο Δίας στον Σκορπιό μπορεί να αναφέρεται σε μια εποχή όπου κάνουμε τεράστια βήματα, πνευματικά, καθώς αναγνωρίζουμε και αποκτάμε υγιή απόσταση από υλικές επιθυμίες που μας κρατούν πολύ μακριά στο δυνατό κράτημα τους.
* Ο Δίας στον Σκορπιό έχει επίσης να μάθει να διακρίνει μεταξύ μιας υγιούς και μιας ανθυγιεινής επιθυμίας, μεταξύ μιας πνευματικής και υλικής επιθυμίας (να θυμόμαστε ότι «πνευματικό» δεν σημαίνει απρόσωπη ή εντελώς αποκομμένη ή χωρισμένο από την υλικότητα… αυτό αξίζει να το επαναλάβουμε).
* Ο Δίας στον Σκορπιό έχει να κάνει με το να αναγνωρίζουμε ότι οι επιθυμίες μας δεν είναι πάντα δικές μας. Δεν είμαστε απλώς οι επιθυμίες μας. Επομένως, δεν φταίμε πάντα ή δεν φταίμε 100% όταν η επιθυμία μας παίρνει τον έλεγχο. Ταυτόχρονα, εάν συμμετέχουμε σε μια σχέση με επιθυμία, τότε ο Δίας στον Σκορπιό μπορεί να μας διδάξει να εξευγενίζουμε τις επιθυμίες μας, πνευματικοποιώντας τις.
* Στο τέλος της ημέρας, ο Δίας στον Σκορπιό δεν θα μας αφήσει να ξεφύγουμε με το να αποκαλούμε τον εγωισμό μας άγιο, αλλά δεν θα μας αφήσει να ξεφύγουμε από τον ιερό εγωισμό, .
Προσευχή:Δίδαξέ μας να βλέπουμε και να επιθυμούμε την καρδιά σου, σε όλα.