* Περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο ζώδιο, οι άνθρωποι αγαπούν να προσπαθούν να «αναγεννήσουν» τον Σκορπιό σε κάτι «ωραίο». Κάθε φορά που γίνεται μια συζήτηση για τον Σκορπιό, κάποιος είναι πάντα υποχρεωμένος να λέει ότι ο Σκορπιός είναι πραγματικά για την αναγέννηση. Πρώτον, ας ξεκαθαρίσουμε ότι οι παραδοσιακοί αστρολόγοι δεν συζήτησαν τα ζώδια με τον ίδιο τρόπο που κάνουμε εμείς και έτσι έχουμε ήδη μια συζήτηση που αντικατοπτρίζει την καθιέρωση ενός νέου τρόπου σκέψης για τα ζώδια γενικά. Στη συνέχεια, ας ξεκαθαρίσουμε επίσης ότι ο ζωδιακός κύκλος είναι η διαίρεση της εκλειπτικής (η ετήσια διαδρομή του Ήλιου όπως φαίνεται από τη γη) σε δώδεκα ίσα μέρη. Από την ίδια του τη φύση, κάθε ζώδιο συμμετέχει στον συμβολισμό της κυκλικότητας και επομένως δεν υπάρχει ούτε ένα ζώδιο που να μπορεί να μελετηθεί χωρίς μια ολιστική κατανόηση της αποτρίχωσης και της ύφεσης του έτους και της συμβολικής του σχέσης με το αέναο γύρισμα του τροχού τύχη. Έχοντας αυτό κατά νου, ας κάνουμε το απλό σημείο ότι το να προσπαθείς να κάνεις κάθε συζήτηση για τον θάνατο σε κάτι ελαφρύ ή να προσπαθείς να πάρεις τη λέξη «θάνατος» και να τη μετατρέψεις σε «αναγέννηση», στην πραγματικότητα δείχνει ακριβώς το είδος της παρανοϊκής προσκόλλησης στην ελαφρότητα που Ο Σκορπιός είναι ο καλύτερος στην κατεδάφιση.
* Η προσκόλληση είτε στη φωτεινή είτε στη σκοτεινή πλευρά του τροχού, είτε στα ψηλά είτε στα χαμηλά, μπορεί να είναι προβληματική. Ο Σκορπιός είναι εκείνη η πλευρά του τροχού που αναγνωρίζει τις αυταπάτες των ανθρώπων που έχουν πιαστεί και παγιδευτεί σε δέσμες φωτός.
* Ο Σκορπιός μπορεί να πιαστεί και να παγιδευτεί στο σκοτάδι.
* Ο Σκορπιός δεν αντιπροσωπεύει καλύτερα μια εποχή του χρόνου που συνδέεται με την αναγέννηση. Αντιπροσωπεύει καλύτερα μια εποχή του χρόνου που σχετίζεται με το βάθος και τη δύναμη της παρακμής και την απώλεια φωτός. Διαμαρτυρόμαστε για αυτό μόνο εάν δεν κατανοήσουμε τη σχετική αξία όλων των πτυχών του κύκλου από την αρχή.
* Η ψυχή είναι η ίδια ο κύκλος και η αέναη κίνηση του κύκλου στο χρόνο. Η παρακμή και η απώλεια είναι ζωτικής σημασίας για την εμβάθυνση της ψυχής, επειδή είναι σε αυτούς τους καιρούς που έχουμε τη μεγαλύτερη τάση να θυμόμαστε ότι ήμασταν εδώ πριν και θα είμαστε ξανά εδώ. Η παρακμή στο σκοτάδι είναι επίσης μια επιστροφή, με άλλα λόγια. Στην ελαφριά/υψηλή πλευρά του κύκλου, τείνουμε να πιστεύουμε ότι επιτέλους θα φτάσουμε κάπου ή ότι κατακτάμε ήρωες που δεν θα πεθάνουν ποτέ. Είναι στα βάθη και στην απώλεια του φωτός που αναδύεται η αέναη ζωή της ψυχής καθώς επιστρέφει στο σπίτι στη μνήμη του εαυτού της. Έτσι, αυτή η εποχή του χρόνου δεν είναι τόσο αναγέννηση όσο είναι μια ανάμνηση… ένα μνημόσυνο για τη λέξη «για πάντα», που προσφέρει μια ανείπωτη ασφάλεια στην ψυχή, πέρα από την αρχή ή το τέλος, και ότι η ασφάλεια συμβολίζεται καλύτερα με εικόνες όπως το βαθύ Σκορπιονικό χάσμα, η ατελείωτη σκοτεινή νύχτα ή ο μαύρος βυθός του ωκεανού.
* Οι βαθιές και σκοτεινές εποχές και μέρη δεν αφορούν τους Φοίνικες που αναδύονται από τις παροιμιώδεις στάχτες. Μάλλον, είναι μέρη ανάμεσα σε ατελείωτα μέρη, γεμάτα με παράξενους προγόνους… αναμνήσεις ψυχής… εξωγήινα ψάρια με φώτα νέον που κρέμονται από δελεαστικά αγκίστρια, ή πρόσωπα μεγάλων ζώων που μας κοιτάζουν από τις ζούγκλες του ουρανού.
γραμματοσειρά>
Προσευχή:Διδάξτε μας τη δύναμη του θανάτου και τη σχέση του με τη ζωή της ψυχής.