Αυτή η νέα σελήνη λαμβάνει χώρα με εξάγωνο προς τον Δία στην Παρθένο και παρουσιάζει τη ζημία του Δία και την κατάθλιψη της Σελήνης.
Τι σημαίνει αυτό; Πολύ απλά… είναι ένας από εκείνους τους κύκλους που ξεκινά με τον ενθουσιασμό αυτού που θα μπορούσαμε να ονομάσουμε «αρνητική χαρά». Είναι το είδος της χαράς που νιώθεις σαν να έχεις επιστρέψει στο σπίτι σου, ή να έχεις ανοίξει τα μάτια σου σε κάτι που αποφεύγεις, ή απλά βλέπεις τώρα τι είναι κρυμμένο, ή θυμάσαι, μέχρι τα κόκαλά σου, γιατί ακριβώς κάνετε κάτι και γιατί θα είναι εντάξει παρά τις αναποδιές, τις προκλήσεις, τις δυσκολίες ή τα φοβερά περάσματα. Μοιάζει με την ανανέωση μετά από έναν σκληρό χωρισμό, το κενό μετά την απώλεια κάποιου που αγαπάς και την αλοιφή μιας βαθιάς θλίψης ή τύψεων.
Υπάρχει ένας ποταμός ζωής που ρέει μέσα από αυτό το νέο φεγγάρι, αλλά μπορεί να μην είναι το είδος στο οποίο πηγαίνετε να κολυμπήσετε… περισσότερο σαν το είδος στο οποίο πρέπει να προσέχετε να μην πέσετε καθώς περπατήστε σε ασυνείδητη λατρεία. Αυτά είναι τα βαθιά, τα «προς το παρόν» ήσυχα πλημμυρικά νερά, το βάπτισμα του παγωμένου ηλεκτρισμού και το σκληρό μαύρο κέλυφος του χειμωνιάτικου σπόρου. Και αν παρακολουθήσετε προσεκτικά, μπορεί να δείτε μια κόκκινη λάμψη ή μια λωρίδα φωτιάς να στρίβει αμέσως και μετά να εξαφανίζεται βαθιά κάτω. Η υπόσχεση των αγριεμένων περιστεριών της άνοιξης.
Πού πάμε για χαρά; Πού πάμε για την ειρήνη; Πού βρίσκουμε την αγάπη; Πού βρίσκουμε τα αδέρφια μας και τις αδερφές μας; Πού βρίσκουμε τις οικογένειες, τις κοινότητές μας και τις μητέρες και τους πατέρες μας; Πού βρίσκουμε την αλήθεια και πού την εμπιστοσύνη; Πού βρίσκουμε ανάπαυση και πού βρίσκουμε τροφή; Πού βρίσκουμε το σωστό είδος ύπνου και πού το άγγιγμα και τη ζεστασιά; Πού πηγαίνουμε για λόγια ενθάρρυνσης και πού βλέπουμε ομορφιά παντού γύρω μας; Πώς προστατεύουμε ο ένας τον άλλον και πώς βλέπουμε με τα μάτια της καρδιάς;
Πού βρίσκουμε θάρρος και πώς βρίσκουμε ειλικρινή ανακούφιση από τον πόνο και τον πόνο;
Οι απαντήσεις σε αυτές τις ερωτήσεις είναι προσωπικές, αλλά δεν μπορούν να ξεκινήσουν αν δεν είμαστε έτοιμοι να ψάξουμε στα βαθύτερα πηγάδια της ψυχής μας και να εντοπίσουμε τις απλές προτάσεις που βρίσκονται εκεί… τόσο άγριος όσο η φωτιά αλλά τόσο ελεύθερος και ευγενικός όσο τα περιστέρια.
Μπορούμε να σκεφτούμε την ιδέα ότι οποιοδήποτε μονοπάτι αγιότητας που μπορεί να βρούμε περιλαμβάνει μια διαχρονική πρόκληση. «Μπορώ να πάρω όποιες απλές προτάσεις βρω στην ψυχή μου και να τις κάνω χωρίς τέτοιο δράμα και επίδειξη; Μπορεί η αλήθεια να ξεπηδήσει από τα βάθη της ψυχής μου και να παραμείνει η μυστική πηγή της ευτυχίας μου παρά το πανό που ανεμίζω ή το νέο καθεστώς που έχω εφαρμόσει;»
Γιατί το φθινόπωρο είναι η εποχή όπου το φως επισκιάζεται και θα πρέπει να θυμόμαστε τη μεγάλη δύναμη της αποθήκευσης των πιο θρεπτικών αληθειών μας. Κρατώντας τη μυστική δύναμη της ζωής και αφήνοντάς την να ποτίσει τα πόδια της ψυχής μας κάτω από εκεί που τα μάτια μπορούν να δουν ή να φτάσουν οι λέξεις.
Αυτή η νέα σελήνη του Σκορπιού προσφέρει μια φανταστική εικόνα ανανέωσης και πένθους ή αποκάλυψης σε συνδυασμό. Κατά κάποιο τρόπο, όσο πιο ήσυχα μαθαίνουμε να βιώνουμε και τον πόνο και τη χαρά μας, τόσο περισσότερο χτίζουμε μια ανείπωτη οικειότητα με την ίδια τη ζωή, ο πόνος και η χαρά μας γίνονται δυσδιάκριτα μεταξύ τους και η εικόνα ενός πηγαδιού που τρέχει με νερό τόσο βαθιά και σκοτεινό και όμως τόσο αληθινό και θρεπτικό, που κάθε προσπάθεια να ονομάσουμε αυτό που έρχεται θα διακόψει μόνο τη δύναμη του δώρου του.
προσευχή:βοήθησέ μας να είμαστε γενναίοι, βοήθησέ μας να είμαστε ευγενικοί, βοήθησέ μας να κρατάμε τα πιο βαθιά πράγματα που μας αποκαλύπτονται με βαθύτατη ευλάβεια, τα μεγαλύτερα μυστικά μας γίνεται το μεγαλύτερο στήριγμα μας.