Ο κύριος αγώνας της Σελήνης παρουσιάζεται μέσα από την αδυναμία και την τρυφερότητα και πολύ συχνά θα ερμηνευτεί ως αδυναμία στα σημεία του θυμού, του φόβου ή της αγανάκτησης. Ωστόσο, φαίνεται αδύνατο να ξεφύγουμε από αρνητικά συναισθήματα εάν δεν τα αντιμετωπίσουμε, δεν τα αφήσουμε ανοιχτά και δεν καθαρίσουμε, ώστε να μπορέσουμε να δούμε πραγματικά τη δύναμη που μας δόθηκε με την ευλογία μας με την επίγεια ύπαρξή μας και τη ζωή που ζούμε κάθε μέρα.
Το οικογενειακό μας δέντρο
Η οικογένειά μας φαίνεται καλύτερα μέσω της γενέθλιας θέσης της Σελήνης, του τέταρτου οίκου μας, του κυβερνήτη της και των πλανητών που κουβαλάμε στο ζώδιο του Καρκίνου. Το ζώδιο του Αιγόκερω μιλά για τις σκιές του και για πράγματα που έρχονται ως συνέπειες συναισθηματικών μαχών που μένουν στο σκοτάδι του συναισθηματικού κόσμου των προγόνων μας. Δεν είναι περίεργο που ο Κρόνος θεωρείται ως η πιο σκοτεινή σκιά της Ψυχής, φέρνοντας χρόνια θλίψης και θλίψης με παραδοσιακές εξηγήσεις και αφήνοντάς μας σπασμένους στην πορεία μας προς την προσωπική ευτυχία. Φαίνεται ότι είναι η μεγαλύτερη πρόκληση να δούμε τους εαυτούς μας ως μέρος ενός πολύ μεγαλύτερου συνόλου, ενός συστήματος του Κρόνου και όλων εκείνων που στάθηκαν μπροστά μας, ώστε να έχουμε την ενέργεια να πετύχουμε στις προσωπικές μας προσπάθειες.
Προκλητικές θέσεις της Σελήνης θα δείξει καθήκοντα που πρέπει να ξεπεράσει η Ψυχή μας σε αυτή τη ζωή, να ασχοληθεί με οδυνηρά ζητήματα που υπήρχαν στο γενεαλογικό μας δέντρο για γενιές και μας κάλεσαν να επιλυθούμε. Ωστόσο, δεν πρέπει να επιβαρύνουμε τον εαυτό μας με υπερβολική ευθύνη, καθώς είμαστε εδώ μόνο για το μερίδιο που μας αναλογεί, και για να δώσουμε πίσω ό,τι χρειάζεται για να φέρουμε αξιοπρέπεια και αγάπη στο σύστημά μας και σε εκείνους που βρίσκονται μέσα σε αυτό, στους οποίους δεν δόθηκε ποτέ η δικαίωμα να πάρουν τη θέση που τους αξίζει στα νερά μας με τα «αρνητικά» συναισθήματά τους.
Τα συναισθήματα και οι σκιές τους
Όταν κάτι δεν μεταβολίζεται καλά στον συναισθηματικό μας κόσμο, στρέφεται στο αρνητικό του και περνάει μέσα από συνθήκες εκτός ελέγχου μας. Αυτή είναι η σημασία των ιστοριών που μοιράζονται ο Ήλιος και ο Κρόνος, όπου ο ένας γνωρίζει και είναι έτοιμος να χρησιμοποιήσει τα πάντα στη ζωή για καθαρή δημιουργία, και ο άλλος ένας απόκληρος, που τον μισούν επειδή είναι απλώς αυτό που είναι. Από την άλλη πλευρά, ο Κρόνος είναι η αίσθηση της προστασίας μας, η σύνδεσή μας με τον Θεό και η εσωτερική (και εξωτερική) δομή μας στην οποία βρίσκονται τα πάντα. Και οι δύο οντότητες έχουν τη δική τους σχέση με τη Σελήνη, ο Κρόνος που στέκεται εναντίον της μέσω της κυριαρχίας των αντίθετων ζωδίων και ο Ήλιος είναι το σύστημα υποστήριξής του και συνδέει το τσάκρα της καρδιάς μας με τη φυσική μας ύπαρξη και αυτό το σώμα.
Ο τρόπος με τον οποίο οι γονείς μας αγαπούσαν ο ένας τον άλλο φαίνεται στη σχέση του Ήλιου και της Σελήνης, και αυτό είναι συνήθως κάτι που αναγνωρίζουμε και κάτι που είμαστε έτοιμοι να αγκαλιάσουμε. Όταν υπάρχει ένταση μεταξύ των φώτων, ακόμη και τα προβλήματα μεταξύ τους είναι πιο εύκολο να εντοπιστούν και αυτό μας δίνει μια ξεκάθαρη αίσθηση των πραγμάτων που πρέπει να δουλέψουμε. Από την άλλη πλευρά, ο Κρόνος στον χάρτη μας αντιπροσωπεύει όλα εκείνα τα πράγματα που έχουν μείνει ανείπωτα, τα συναισθήματα που παραμερίστηκαν, τον συμβιβασμό, τις ασαφείς προθέσεις και τους περιορισμούς που επιφέρει η σχέση τους. Θα δείξει πού νιώσαμε πιεσμένοι ή περιορισμένοι στις προσπάθειές μας στη ζωή από το σύστημα και την οικογένεια στην οποία γεννηθήκαμε. Ο Κρόνος έχει έναν τρόπο να επηρεάζει κάθε σχέση μας, όπως ακριβώς κάνει η Σελήνη, και θα φαίνεται πιο καθαρά όσο περνάει ο καιρός. Δεν είναι περίεργο που ο ίδιος ο Κρόνος αντιπροσωπεύει την υψηλότερη δομή κάθε σχέσης – τον γάμο.
Ρομαντικό
Όταν ξεκινά ένα νέο ειδύλλιο, οι άνθρωποι τείνουν να το βλέπουν ως μαγικό και απίστευτα συνδετικό στην αρχή. Ωστόσο, δεν ξεκινά κάθε σχέση με αυτόν τον τρόπο, και οι περισσότεροι από εμάς θα διαπιστώσουμε ότι τα σημάδια πιθανών παρεξηγήσεων και χωρισμού φάνηκαν σε όλη τη διάρκεια. Ανεξάρτητα από τη δύναμη της απογοήτευσης που μπορεί να είχαμε νιώσει σε στενές επαφές, αν ψάξουμε αρκετά βαθιά, θα δούμε ότι κάθε μία από αυτές τις αρνητικές εμπειρίες συνδέεται με κάτι που μας προβληματίζει στις αρχικές μας σχέσεις στο σπίτι. Αυτό δεν είναι εύκολο να το δεις όταν ο γονέας κάποιου έχει φύγει ή εξιδανικεύεται, αλλά αν ψάξεις αρκετά, θα δεις ότι υπάρχει ακριβώς το ίδιο.
Υπάρχουν προσεγγίσεις στην ψυχοθεραπεία που μας διδάσκουν για τα μοτίβα μας και πράγματα που μαθαίνουμε να δεχόμαστε στη ζωή μας μέσω επαφών με σημαντικούς άλλους. Μία από τις απόψεις είναι ότι η αναγνώριση των μοτίβων μας φέρνει κοντά στους συνεργάτες μας και μας ωθεί εύκολα από την ισορροπία εγκαίρως. Ωστόσο, εάν βασιζόμαστε στην πίστη και την πεποίθηση ότι είμαστε εδώ επειδή ΜΠΟΡΟΥΜΕ να διορθώσουμε πράγματα που έχουν σπάσει στην οικογενειακή μας γραμμή, θα δούμε ότι η ανάγκη μας να παίξουμε μοτίβα και σκιές μέσω των συντρόφων στη ζωή μπορεί να διορθωθεί εάν θεραπεύσουμε τις σχέσεις μας με τους γονείς και αυτούς που στάθηκαν μπροστά τους. Ο βασικός πυρήνας του ιδανικού και η αλήθεια πίσω από τη σκηνή, είναι ότι δεν υπάρχει γονιός χωρίς αγάπη για τα παιδιά του. Ακόμη και οι πιο επιθετικοί, καταπιεστικοί, οι πιο σκληροί και απόμακροι γονείς, ή εκείνοι που δεν ξέρουν καν ότι έχουν δικά τους παιδιά, έχουν το βαθύ τους βάρος να σηκώσουν και να δείξουν όση περισσότερη αγάπη μπορούν με τρόπους που είναι φυσικά μέσα τους. το δικό τους σύστημα.
Είμαστε αγαπημένοι
Πολύ συχνά, ο πατέρας ενός κοριτσιού βλέπει τον εαυτό του ως ακατάλληλο να είναι ο γονιός του, είτε γίνεται επιθετικός για να το κρατήσει στο σύστημα της «προστασίας» όπως το αντιλαμβάνεται, είτε επιλέγοντας να αποστασιοποιηθεί, προσπαθώντας να μην το πληγώσει. την ανικανότητά του. Η μητέρα ενός αγοριού θα το ωθήσει πολύ μακριά στα αντρικά του ταξίδια, χωρίζοντάς το από το γυναικείο μοντέλο που θα έπρεπε να καλλιεργήσει μέσα του ή θα το κρατήσει πολύ κοντά σε μια προσπάθεια να το προστατεύσει συναισθηματικά από τον εξωτερικό κόσμο, σαν να μην είχε δικό του να αναπτυχθούν συναισθηματικοί μηχανισμοί. Αυτό δημιουργεί μια αφύσικη σχέση πόνου, αντί χαράς. Όποια και αν είναι η προσωπική μας ιστορία, είναι βέβαιο ότι θα αναγνωρίσουμε ζητήματα που μας κρατούν πίσω, υπερπροστατευτικά ή υπερβολικά απόμακρα, πιεστικά, επιθετικά ή προσκολλημένα, με τους γονείς να μην μπορούν να αναλάβουν περισσότερες ευθύνες από ό,τι τους ώθησαν να αναλάβουν στη ζωή τους. Το σημαντικό εδώ είναι να δούμε ότι η έλλειψη ευθύνης που αναλαμβάνει κάποιος για το παιδί του είναι απλώς η εικόνα υπερβολικής ευθύνης που λαμβάνεται από κάποιον άλλο, από τους γονείς, τους γονείς των γονιών τους κ.λπ.
Αυτό που μπορούμε να κάνουμε για τον εαυτό μας είναι να δούμε την αγάπη. Δείτε την ποιότητα στις πιο δύσκολες καταστάσεις με αυτούς που μας δημιούργησαν. Ακόμα κι αν δεν το βλέπουν οι ίδιοι. Είναι καθήκον μας να ανοίξουμε το δρόμο για να δούμε τους εαυτούς μας τόσο αγαπημένους όσο πραγματικά είμαστε, απλά με το να είμαστε ζωντανοί. Αυτό μπορεί να φαίνεται αδύνατο σε ορισμένες περιπτώσεις, αλλά οι προοπτικές είναι πολλές. Αν σκάψουμε τις συναισθηματικές μας καταστάσεις, περάσουμε μέσα από τη θλίψη, τον θυμό και την αγανάκτηση, επιτρέποντας στους εαυτούς μας να τα νιώσουμε λίγο-λίγο, θα δούμε ότι πίσω από όλον αυτόν τον προγονικό πόνο και τα θέματα που φαίνεται να μας τρώνε ζωντανούς, στέκονται άνθρωποι που δεν γνώρισαν ποτέ καλύτερα. Είχαν απλώς το ένστικτό τους, την πρωτοβουλία και τη ζωτική δύναμη της αγάπης να φυσάει στα πανιά τους, δίνοντάς τους την ικανότητα να μας δημιουργούν. Άλλωστε, δεν υπάρχει ζωή στη φυσική της εκδήλωση (ύψωση της Σελήνης στην 3η μοίρα του Ταύρου) χωρίς αγάπη.