Εν τω μεταξύ, ένας διαλογισμός σχετικά με την έννοια του "νέου έτους".
* Η λέξη «έτος» έχει πλούσιο ετυμολογικό υπόβαθρο, μέσα στο οποίο αναφέρεται συχνά η ελληνική λέξη «χώρα». Η λέξη "χώρα" είναι από μόνη της ποικίλη, σημαίνει και ώρα και εποχή, ένα μέρος του χρόνου, τους σταθερούς νόμους των ουρανών κ.λπ.
* Η λέξη «ωροσκόπιο» προέρχεται ομοίως από τη λέξη «ωροσκόπος», που σημαίνει ο παρατηρητής ή ο παρατηρητής της ώρας, ο δείκτης της ώρας ή «της ώρας».
* Η αρχή του έτους έχει επισημανθεί, ή παρατηρηθεί ή γιορταστεί, με διαφορετικούς τρόπους, από διαφορετικούς ανθρώπους, κατά τη διάρκεια πολλών χιλιάδων ετών.
* Όταν κοιτάμε τους ουρανούς βλέπουμε τους κύκλους μεγάλων σφαιρών, που κινούνται σε κύκλους. Και για χιλιάδες χρόνια, έχουμε συνδέσει αυτές τις κινήσεις με τη ζωή στη γη.
* Η ζωή στη γη κινείται επίσης σε οικείους ρυθμούς, με ποδήλατο, συνεχώς κύκλους, από το 24ωρο, στις τέσσερις εποχές, στις διακυμάνσεις των αντιθετικών ιδιοτήτων και των εντάσεων σε όλα σφαίρες ζωής.
* Πώς προσανατολιζόμαστε στο ατελείωτο ποδήλατο των μεγάλων κύκλων; Πώς προσδιορίζει κανείς με νόημα ένα σημείο εκκίνησης ή ένα σημείο λήξης σε κύκλους που δεν σταματούν ποτέ;
* Μηδέν Κριός. Αλλά κινείται. Έχουμε λοιπόν διαφορετικά ζώδια.
* Η εαρινή ισημερία. Το Χειμερινό Ηλιοστάσιο. Οι διάφοροι εορτασμοί της καινοτομίας αφθονούν.
* Ομοίως, στην αρχαιότητα οι αστρολόγοι έριχναν χάρτες για τη στιγμή της σύλληψης καθώς και για τη στιγμή της γέννησης.
* Στην πραγματικότητα, μπορεί να επισκεφτείτε έναν αστρολόγο χωρίς να έχετε καταγράψει τη γέννησή σας και ο αστρολόγος θα μπορούσε να ρίξει έναν «γενέθλιο χάρτη» τη στιγμή που θα μπείτε στο εργαστήριο του αστρολόγου.
* Ομοίως, έχουμε εκατό τεχνικές χρονισμού, αν όχι περισσότερες, πολλές από τις οποίες δεν έχουν καμία σχέση με την «κυριολεκτική» αστρονομία του τρέχοντος ουρανού.
* Διαθέτουμε ατελείωτες τεχνικές προώθησης συμβολικών γραφημάτων. Ατελείωτες ερμητικές παρτίδες που βασίζονται στα συμβολικά διαστήματα μεταξύ πλανητών και τόπων.
* Έχουμε μια ποικιλία «συστημάτων σπιτιών», όλα μας δίνουν έναν διαφορετικό συμβολικό προσανατολισμό του ουρανού, μερικά ισχυρίζονται ότι είναι κυριολεκτικά πιο ακριβή από άλλα, αν και τι σημαίνει να είσαι κυριολεκτικά η ακρίβεια είναι διαφορετική.
* Έχουμε πάρα πολλούς πλανήτες για να μετρήσουμε!
* Έχουμε κόμβους true και mean.
* Κι όμως, κατά κάποιο τρόπο, η απλούστερη παρατήρηση παραμένει. Μας ενδιαφέρει ο προσανατολισμός. Πώς εντοπίζουμε τους εαυτούς μας μέσα στους κύκλους τόσων μεγάλων κύκλων και σφαιρών;
* Πώς βρίσκουμε το «κέντρο» ενώ κινούμαστε συνεχώς και ταυτόχρονα στις διακυμάνσεις τόσων κύκλων και κύκλων;
* Κάποιοι μπορεί να πουν ότι όλα τα παραπάνω σημαίνουν ότι οι αστρολόγοι ασχολούνται με το να «φτιάχνουν πράγματα». Προτιμώ να πω ότι σε αυτόν τον υλικό κόσμο φτιάχνουμε και κάνουμε μαζί, σε ατελείωτους κύκλους και κύκλους, και ότι ο συμβολισμός της αστρολογίας μας βοηθά να βρούμε ένα κέντρο, μια αίσθηση σπιτιού, μερικές στιγμιαίες αναλαμπές της αιωνιότητας, μέσα το. Όπως είπε ο Πλάτων, «Ο χρόνος είναι η κινούμενη εικόνα της αιωνιότητας».
* Προτιμώ να σκέφτομαι ότι ενώ οι προσανατολισμοί είναι πολλοί, ο πνευματικός σκοπός είναι ένας. Να αναπολώ την αιωνιότητα, που λαμπυρίζει, στο πέρασμα των ημερών και των ωρών. Να θυμηθούμε τα αληθινά μας ονόματα, αόρατα, κρυμμένα μπροστά μας σε κοινή θέα, στα αυθαίρετα γεγονότα των ιερών κύκλων.
* Δεν μπορούμε παρά να ονομάσουμε, να σημειώσουμε και να διαιρέσουμε. Είναι το σημάδι της οικειότητας και της αγάπης που το κάνουμε, γιατί κάνοντας αυτό διαπιστώνουμε ότι και εμείς ονομαζόμαστε, μας κρατούν, μας χαρακτηρίζουν και μας αγαπούν, ακόμα και όταν χωριζόμαστε σε «μέρη» και «πολύ».
* Από την άλλη, όταν η αστρολογία έχει κάνει τη δουλειά της, όταν έχει μιλήσει η «ώρα», υπάρχει ένας περίεργος τρόπος με τον οποίο οι λεπτομέρειες της γέννησής μας, οι ώρες και τα λεπτά , ημέρα, ώρα, πόλη και πολιτεία, γίνονται απρόσμενες λεπτομέρειες…ένα απλό «σημείο εκκίνησης» μέσα στους μεγάλους κύκλους των κύκλων.
* Μια ιστορία. Είχα πολύ καιρό πελάτισσα που υιοθετήθηκε, από άλλη χώρα, και υπήρχε έλλειψη βεβαιότητας σχετικά με την ημερομηνία και την ώρα γέννησής της. Πήγαμε με ό,τι είχε και για πολύ καιρό δημιουργήσαμε πολύ ακριβείς περιγραφές, ακόμη και μερικές πολύ συγκεκριμένες και συγκεκριμένες προβλέψεις. Στη συνέχεια, αργότερα, ανακαλύψαμε ότι γεννήθηκε σχεδόν ένα ολόκληρο μήνα άδεια από την ημέρα/ώρα που μου είχε δώσει για πρώτη φορά. Το γράφημα ήταν πολύ διαφορετικό, και ωστόσο, κοιτάζοντας πίσω τα πράγματα μαζί, μπορέσαμε να βρούμε τον τρόπο με τον οποίο διαφορετικά σύμβολα μιλούσαν για τα ίδια γεγονότα. Ενώ κάποιοι θα έλεγαν ότι αυτό είναι ένα παράδειγμα διόρθωσης κακών δεδομένων, και ενώ σίγουρα δεν υποστηρίζω ότι λειτουργεί «κάθε παλιά εποχή», αυτό που λέω είναι ότι όλος ο χρόνος είναι πραγματικά ο χρόνος του Θεού ή ο χρόνος είναι των θεών. Η πρόθεση να μιλήσουμε με το θείο, μέσω της συμβολικής γλώσσας της αστρολογίας, αφορά κυρίως την επιθυμία να προσανατολιστούμε με νόημα στους κύκλους τόσων μεγάλων κύκλων, αυτών που είναι τόσο ουράνιοι όσο και επίγειοι. Το ότι υπάρχουν πολλοί τρόποι για να γίνει αυτό δεν αποτελεί ένδειξη της απόλυτης υποκειμενικότητας της αστρολογίας, αλλά μάλλον αποτελεί απόδειξη της προσωπικής φύσης της θεότητας που προσεγγίζουμε μέσω της γλωσσικής αστρολογίας.
* Η θεότητα μας μιλάει μέσα και μέσω της οικείας γραμματικής, σύνταξης και λεξικού του κόσμου γύρω μας. Αυτό εννοείται όταν λέμε ότι η αστρολογία είναι «μαντική» ή «μαντική».
* Ένας από τους κύριους λόγους που αποτυγχάνουμε να το καταλάβουμε αυτό είναι επειδή ξεχνάμε ότι μιλάμε σε ένα άτομο, ένα ον ή με θεϊκή νοημοσύνη. Έτσι, σκεφτόμαστε τον ουρανό σαν κάτι σαν μηχανή, και μετά διαφωνούμε για διαφορετικές «τεχνικές». Από αυτή την άποψη, οι διαφορετικές αστρολογικές τεχνικές είναι απλώς θέμα «ό,τι χρησιμοποιούμε για να κάνουμε κάποια συγκεκριμένη δουλειά». Αλλά πού είναι η φωνή που μας μιλάει σε αυτό; Έχει φύγει, και ο ουρανός γίνεται μια μηχανή λοταρίας με μόνο τη γοητεία των φώτων που αναβοσβήνουν και μια μανιβέλα που ταιριάζει στις ατομικές μας επιθυμίες.
* Όταν κάποιος ή κάτι μας μιλάει, ακούει πραγματικά και δίνει πραγματικά μια ειλικρινή απάντηση, δεν είναι σχεδόν ποτέ οι ιδιαιτερότητες που μας ενδιαφέρουν τόσο όσο είναι η εμπειρία της ύπαρξης ακούγεται και βλέπεται ο ίδιος. Ακόμα κι αν δεν μπορούμε να το διατυπώσουμε, αυτό είναι που μας μένει σε μια οικεία συνάντηση με κάποιον. Ομοίως, όταν μας ακούει και μας βλέπει ο ουρανός, το απόλυτο θεραπευτικό όφελος είναι ότι είμαστε σε κοινωνία με κάτι μεγαλύτερο από εμάς. Δεν είμαστε μόνοι. Και αυτή η σιγουριά ξεπερνά την όποια απάντηση λάβαμε, όποια κατάσταση ή σειρά γεγονότων μπορεί να βρεθούμε, γιατί και τα περικλείει και τα διαποτίζει, ΟΠΩΣ και τα οριοθετεί. Αυτή η απλή, προσωπική αλληλεπίδραση με τους ουρανούς, ανεξάρτητα από τις ιδιαιτερότητες της απάντησης, είναι ο αληθινός προσανατολισμός που αναζητούμε πάντα.
* Και πάλι, επιστρέφουμε στη λέξη "ώρα" και "ωροσκόπιο", μια λέξη, όπως η λέξη "έτος", που αναφέρεται όχι μόνο σε μια οριοθέτηση χρόνου και χώρου, αλλά και η «παρατήρηση» ή «παρατηρητής» της ώρας.
Προσευχή:Μιλήστε μας μέσα από τους κύκλους αυτών των μεγάλων κύκλων. Γίνε ο μάρτυρας και ο οδηγός μας, ο φίλος μας και η παντοτινή καταγωγή μας. Σημαδέψτε τη ζωή μας όχι μόνο από την ποιότητα του χρόνου αλλά από την πραγματικότητα της διαχρονικότητάς μας.