Ένας διαλογισμός στην καρδιά και την ψυχή:
* Ο Ερμής στην καρδιά του Ήλιου μέχρι σήμερα το απόγευμα παρουσιάζει μια ισχυρή στιγμή αναγέννησης, αναγέννησης και ενδυνάμωσης για πράγματα που σχετίζονται με τον Ερμή, ενώ το μεγάλο υδάτινο τρίγωνο ανοίγει μια ψυχική ευκαιρία για θεραπεία, ανάπτυξη, και μεγαλύτερη συναισθηματική νοημοσύνη. Είναι μια υπέροχη μέρα για να μοιραστείτε, να μιλήσετε και να ζήσετε από καρδιάς, με πνεύμα γενναιοδωρίας και από την επιθυμία να μοιραστείτε αυτό που έχετε και ποιοι είστε, με άλλους.
Πολύ συχνά υπολογίζουμε τι έχουμε, τι χρειαζόμαστε για να νιώθουμε ασφαλείς ή προστατευμένοι και τι κάνουμε ή δεν οφείλουμε στους άλλους ή τι μας οφείλουν οι άλλοι. Δικαιολογούμε τακτικά την ανάγκη να παραμείνουμε κολλημένοι στη δική μας «ειδική περίπτωση» αντί να εργαζόμαστε για να δούμε ποιοι είναι οι άλλοι, με τι έχουν να κάνουν και τι μπορεί να χρειάζονται από εμάς σε επίπεδο καρδιάς. Αντί να ψάχνουμε να συνδεθούμε με ανθρώπους από καρδιάς, σκεφτόμαστε τακτικά «αντικειμενικούς» τρόπους με τους οποίους μπορούμε να ικανοποιήσουμε προσωρινά τους άλλους, και αυτό, με τη σειρά του, μας ικανοποιεί, προσωρινά. Λέμε, «Λοιπόν, έκανα αυτό που ήθελες, ή σου έδωσα αυτό που χρειάζεσαι, αντικειμενικά, οπότε τι άλλο υπάρχει; Τι άλλο χρειάζεσαι από μένα;»
Κάτω από αυτήν τη νοοτροπία βρίσκεται η αδυναμία διάκρισης μεταξύ υλικής και πνευματικής ουσίας. Για παράδειγμα, μερικές φορές τα παιδιά μεγαλώνουν και τους δίνουν όλα όσα χρειάζονται. Τους δίνονται οι σωστές οδηγίες για το πώς να είναι παραγωγικοί ή επιτυχημένοι, είναι πειθαρχημένοι ή εκπαιδευμένοι για να είναι επιτυχημένοι, μπορεί ακόμη και να ζουν με πλούτη ή μπορεί να μην θέλουν τίποτα, αλλά δεν τους αγαπούν πραγματικά ή δεν τους βλέπουν πραγματικά. Στην πραγματικότητα, μπορεί να αντιμετωπίζονται σαν να αποτελούν συναισθηματική ταλαιπωρία οποιαδήποτε στιγμή ζητήσουν ή χρειάζονται κάτι συναισθηματικό.
Αυτά τα ίδια παιδιά θα προχωρήσουν στη ζωή τους πιστεύοντας ότι το νόημα ή η αξία μετριέται με βάση την υλική αξία, με μετρήσιμα αποτελέσματα ή ανταλλαγές και με την ικανοποίηση ή την αποτυχία να ανταποκριθούν σε «αντικειμενικές προσδοκίες».
Αυτός είναι ένας ανήσυχος τρόπος ζωής, ένας μηχανισμός επιβίωσης που κρύβεται πίσω από το αίσθημα ότι σας αγνοούν, δεν σας έχουν δει ή δεν τον έχουν ακουστεί.
Κι όμως, επειδή είναι τόσο σπάνιο να αγαπάς αληθινά και να σε αγαπούν, επειδή η αγάπη απαιτεί παρουσία και παρουσία είναι τόσο άγχος που προκαλεί όταν σου έχουν μάθει να το φοβάσαι, προσπαθούμε να ικανοποιούμε τους εαυτούς μας και τους άλλους με λίστες ελέγχου με «πράγματα».
Θυμάμαι όταν ήμουν παιδί, καθόμουν στο στασίδι και άκουγα τον πατέρα μου να κηρύττει από τον άμβωνα τις Κυριακές. Συχνά έλεγε στους ανθρώπους που έρχονταν στην εκκλησία κάθε εβδομάδα, συχνά τροφοδοτούμενοι από ενοχές, φόβο και εσωτερική αναταραχή, ότι τα δέκατα στην εκκλησία από το μισθό τους δεν ήταν ο τρόπος για να βρουν ουσιαστική απελευθέρωση από το υπαρξιακό άγχος. Ναι, είναι σημαντικό να δίνεις δέκατα, αλλά η πραγματική επένδυση είναι μια επένδυση της καρδιάς σου και το άθροισμά της είναι το σύνολο αυτού που είσαι. Η πραγματική επένδυση, στον χρόνο, μας ζητάει τα πάντα, και συνεχίζει να το κάνει μέχρι να πούμε «ναι». Μπορεί να μην είμαστε έτοιμοι να δώσουμε τα πάντα, αλλά δεν πρέπει να προσποιούμαστε ότι το να ρίχνουμε πένες στο θείο θα διώξουμε την απέραντη πείνα του για την πλήρη και αμέριστη προσοχή μας.
Προσευχή:Εκπλήξτε μας με τη χάρη που μας επιφυλάσσετε όταν μάθουμε να δίνουμε περισσότερα και να λέμε ένα ολοζώντανο «ναι».