Είναι πραγματικές οι Πλανητικές Ενέργειες;

Σήμερα, μερικές σκέψεις για τις πλανητικές «ενέργειες». Έχουν πραγματικά ενέργεια οι πλανήτες; Μπορείτε πραγματικά να τα νιώσετε; Οι αστρολόγοι πάντα μιλούσαν για πλανητικές «ενέργειες;» Γιατί έχει σημασία;

* Πρώτον, είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι οι αστρολόγοι δεν συμφωνούσαν πάντα για το εάν οι πλανήτες είναι ζώδια, δείκτες ή οιωνοί (όπως κάρτες Ταρώ, ρούνοι ή εξάγραμμα I Ching) ή εάν είναι ενεργές δυνάμεις που ασκούν κάποιου είδους αιτιατό ενέργειας (όπως τα καιρικά μοτίβα). Στην πραγματικότητα, αυτό ήταν κάτι σαν μια συνεχιζόμενη συζήτηση για το μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας της αστρολογίας.

* Τι διακυβεύεται σε αυτή τη συζήτηση; Λοιπόν, οι άνθρωποι που προτείνουν ότι οι πλανήτες είναι αιτίες, που ασκούν πραγματικές ενέργειες, πιστεύουν ότι, σε κάποιο βαθμό, οι συνεχιζόμενοι προβλέψιμοι κύκλοι των πλανητών αποδεικνύουν ότι υπάρχει κάτι εμπειρικό που συμβαίνει με τις προγνωστικές δυνάμεις της αστρολογίας. Επειδή οι πλανητικές κινήσεις είναι σε θέση να προβλέψουν με ακρίβεια μια τεράστια ποικιλία διαφορετικών γεγονότων και θεμάτων (τόσο εσωτερικά όσο και εξωτερικά), πρέπει να συμμετέχουν σε κάποιου είδους αιτιακή δυναμική. Στην πραγματικότητα, ήδη από τους πρώτους αιώνες της κοινής εποχής, οι αστρολόγοι υπέθεσαν τον τρόπο με τον οποίο οι πλανήτες μπορεί κυριολεκτικά να προκαλούν τα πράγματα να συμβούν. Για παράδειγμα, πολλοί πρώτοι αστρολόγοι πίστευαν ότι η Σελήνη, ως ανακλαστικό φως, αιχμαλώτιζε τα φώτα των άλλων πλανητών και στη συνέχεια διέδιδε το φως μέσω των λεπτών στοιχειωδών σφαιρών (φωτιά, αέρας, νερό και γη), οι οποίες με τη σειρά τους διεγείρουν όλα τα διαφορετικά είδη αλλαγών και μείξεις των στοιχείων, τα οποία με τη σειρά τους δημιούργησαν τις χονδροειδείς αλλαγές που βλέπουμε εδώ στον πλανήτη Γη (από καιρικές συνθήκες έως εγκόσμια γεγονότα ή προσωπικά γεγονότα). Σήμερα, αν και χρησιμοποιούμε λέξεις όπως «ενέργεια», οι αστρολόγοι από περασμένες εποχές χρησιμοποίησαν ομοίως λέξεις όπως «ακτίνες» ή «φως», προκειμένου να μεταφέρουν την ιδέα ότι οι πλανήτες εκπέμπουν πράγματι κάτι και δημιουργούν ή προκαλούν διάφορα είδη αλλαγών.

* Σήμερα βρίσκουμε ανθρώπους που εξακολουθούν να υποθέτουν συνεχώς, μέσω της ενσωμάτωσης ιδεών από την κβαντική φυσική και τη μορφογενετική θεωρία πεδίου, μεταξύ πολλών άλλων πραγμάτων, και έτσι βασικά προβάλλουν το ίδιο επιχείρημα:«οι πλανήτες είναι αιτιώδεις παράγοντες και μας επηρεάζουν και επηρεάζουν αλλαγές κάθε είδους, συνεχώς.”

* Οι κύριοι λόγοι για τους οποίους οι άνθρωποι ελκύονται ή προτιμούν αυτού του είδους τις εξηγήσεις είναι ότι πιστεύουν ότι η αστρολογία πρέπει να γίνεται σεβαστή ως ένα είδος επιστήμης ή ότι τα αποτελέσματα μιας αστρολογικής διέλευσης είναι κατά κάποιο τρόπο αποδεδειγμένα ή εμπειρικά επαληθεύσιμα. Ή, ίσως εξίσου σημαντικό, οι άνθρωποι αισθάνονται ότι βλέποντας τους πλανήτες να μας επηρεάζουν σε ενεργειακό επίπεδο, η ελεύθερη βούλησή μας είναι πιο αναπόσπαστη ή σημαντική. Το επιχείρημα έχει ως εξής, «εάν οι πλανήτες ασκούν ενέργειες πάνω μας, τότε πρέπει να αλληλεπιδράσουμε ή να ανταποκριθούμε σε αυτές τις ενέργειες με την ελεύθερη βούλησή μας». Ας κάνουμε μια σύγκριση με τον ημερήσιο καιρό. Εάν βρέχει έξω, μπορεί να επηρεάσει τη διάθεσή σας ή να επηρεάσει τη βόλτα σας στο ταχυδρομείο, αλλά επειδή έχετε ελεύθερη βούληση, θα μπορούσατε επίσης να επιλέξετε να προσαρμόσετε τη διάθεσή σας. Μπορεί να αναγνωρίσετε ότι βρέχει και ότι νιώθετε θλίψη, και έτσι μπορείτε να ακούσετε ένα αισιόδοξο τραγούδι και να προσπαθήσετε να φτιάξετε τη διάθεσή σας παρά την «επιρροή» του καιρού. Ή, μπορείτε να επιλέξετε να οδηγήσετε, αντί να περπατήσετε, στο ταχυδρομείο. Επειδή εκτιμούμε την ελευθερία, την ατομικότητα και την ιδέα ενός κάπως, αν όχι εντελώς, ανοιχτού μέλλοντος (το δικό μας να δημιουργήσουμε!), η ιδέα των πλανητών ως αιτιολογικών παραγόντων, ως ενεργειακών πεδίων ή επιρροών, είναι πολύ ελκυστική για εμάς. Ποιος θα μπορούσε να κατηγορήσει οποιονδήποτε ότι θέλει να παίξει κάποιο συμμετοχικό ρόλο στην καθημερινή του ζωή, πόσο μάλλον στον ίδιο τον κόσμο!

* Ένας άλλος λόγος, ένας πιο κοινωνικός λόγος, που οι άνθρωποι προτιμούν συχνά την αστρολογική αιτιότητα ή την εννοιολόγηση των πλανητών ως κυριολεκτικά κάποιου είδους επιρροή πάνω μας, είναι ότι θέλουμε να μας πάρουν στα σοβαρά η «επιστημονική» κοινότητα ή, τουλάχιστον , δεν θέλουμε να φαινόμαστε ότι δεν υπάρχει υψηλός βαθμός ευφυΐας ή διανοητικής πολυπλοκότητας στους μαθητές, τους ασκούμενους ή τη μελέτη της αστρολογίας. Η αναφορά στην κβαντική φυσική, τα ενεργειακά πεδία ή τη νευροεπιστήμη, προσδίδει μια αύρα ή μια διάθεση «αξιοπιστίας» στους αστρολόγους και την αστρολογία.

* Ομοίως, μερικοί άνθρωποι που μπορεί να μην θέλουν να φτάσουν στο σημείο να ισχυριστούν ότι οι πλανήτες έχουν κάποια κυριολεκτική/ενεργειακή επιρροή, θα ισχυριστούν ότι η αστρολογία είναι μια καλλιτεχνική ή συμβολική γλώσσα, που βασίζεται στις κινήσεις των πλανητών ή ότι μοιάζει περισσότερο με ψυχολογικό εργαλείο ή μορφή τέχνης, ένα πολιτιστικό/φανταστικό τεχνούργημα που εμπλέκει κάτι πολύ βαθιά στο ανθρώπινο πνεύμα, το οποίο μπορεί να βοηθήσει ή να βοηθήσει στη δημιουργία νοήματος στη ζωή, και ποιος θα μπορούσε να προτείνει ότι ΑΥΤΟ δεν είναι μια αξιόλογη δραστηριότητα; Σε αυτή τη λογική, η αστρολογία δεν είναι τόσο διαφορετική από τη δουλειά συγγραφέων, κινηματογραφιστών, ηθοποιών, μουσικών, ποιητών κ.λπ.

* Όλα τα παραπάνω μπορεί να ισχύουν ή όχι. Δεν προσποιούμαι ότι έχω τις απαντήσεις και είμαι ανοιχτός στο να κάνω λάθος. Άλλωστε, στεκόμαστε σε σαθρό έδαφος αν φοβόμαστε περισσότερο να κάνουμε λάθος παρά ανυπομονούμε να μάθουμε την αλήθεια. Ωστόσο, προσωπικά πιστεύω ότι οι πλανήτες είναι ζώδια, οιωνοί ή δείκτες, σε αντίθεση με τις κάρτες Ταρώ ή τους ρούνους ή τα εξάγραμμα I Ching, και θα προσπαθήσω να εξηγήσω γιατί.

* Ο απλούστερος λόγος που πιστεύω ότι οι πλανήτες δεν προκαλούν πράγματα να συμβαίνουν, αλλά μάλλον δηλώνουν ή περιγράφουν αυτό που συμβαίνει είναι ότι βλέπω τον ουρανό περισσότερο ως καθρέφτη παρά ως μια σειρά δυνάμεων που δρουν πάνω μας. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν δυνάμεις που δρουν πάνω μας, μέσα μας και γύρω μας όλη την ώρα. Απλώς λέμε ότι, για μένα, αυτές οι δυνάμεις είναι πάρα πολλές, πολύ περίπλοκες και γενικά πολύ λεπτές για να αποδοθούν σε παράγοντες τόσο απλούς ή μονολιθικούς όπως οι πλανήτες. Αυτό δεν σημαίνει ότι οι πλανήτες μπορεί να μην έχουν ενέργειες ή ενεργειακά αποτελέσματα. Είναι γενικότερα να πούμε ότι οι δυνάμεις των πλανητών, ή η δύναμη της γλώσσας της αστρολογίας γενικά, σημαίνει ένα τεράστιο και πολύπλοκο φάσμα δυνάμεων που προσποιούμαστε κυρίως ότι καταλαβαίνουμε όταν κάνουμε δηλώσεις σχετικά με το πώς «δουλεύει» η αστρολογία. Για μένα, βλέποντας τον ουρανό ως καθρέφτη και βλέποντας τους πλανήτες ως οιωνούς, σημάδια ή δείκτες, αισθάνομαι απλώς πιο ειλικρινής και ευλαβικός. Μετά από δέκα χρόνια τακτικής αλλαγής της συνείδησής μου σε τελετές ayahuasca, αισθάνομαι άνετα να λέω ότι υπάρχουν αναρίθμητα επίπεδα υλικής πραγματικότητας με αναρίθμητες υλικές δυνάμεις, που ρέουν και αλλάζουν συνεχώς και λειτουργούν με τρόπους που είναι σε μεγάλο βαθμό πέρα ​​από τα όρια του μυαλού μας. κατανοήσουν, προβλέψουν ή χαρτογραφήσουν, ειδικά όταν πρόκειται για τον ρόλο τους στο ανθρώπινο/γήινο πεπρωμένο. Ωστόσο, οι εμπειρίες μου με το ayahuasca με έπεισαν επίσης τις πρώτες ώρες της πρώτης μου εμπειρίας, ότι τα σημάδια, οι οιωνοί και τα σύμβολα έχουν τη δύναμη να συλλάβουν, να περιγράψουν, να οργανώσουν, να ερμηνεύσουν ή να μας καθοδηγήσουν σχετικά με τη λειτουργία του αναρίθμητες και πολύπλοκες δυνάμεις που δραστηριοποιούνται στη ζωή μας και στο περιβάλλον μας.

* Στην Μπαγκαβάντ Γκίτα, για παράδειγμα, ο Κρίσνα λέει ότι το κάρμα είναι βαθιά μυστηριώδες και ότι ούτε οι πιο σοφοί σοφοί δεν κατανοούν τη λειτουργία του κάρμα (το κάρμα είναι δράση και αντίδραση, ή δράση και τα αποτελέσματα των πράξεων). Συμφωνώ.

* Στο μυαλό μου, δεν είναι ότι η επιστήμη είναι χάσιμο χρόνου. Είναι ότι η επιστήμη είναι, από μόνη της, ένα είδος συμβολικής δραστηριότητας. Η γλώσσα της επιστήμης είναι η ίδια μια γλώσσα συμβόλων. Είναι μαντείο. Όπως έγραψε κάποτε ο C.S. Lewis, «Αλλά η φύση δίνει τα περισσότερα από τα στοιχεία της ως απάντηση στις ερωτήσεις που της κάνουμε. Εδώ, όπως και στα δικαστήρια, ο χαρακτήρας των αποδεικτικών στοιχείων εξαρτάται από το σχήμα της εξέτασης και ένας καλός αντεξεταστής μπορεί να κάνει θαύματα. Δεν θα αποσπάσει όντως ψέματα από έναν έντιμο μάρτυρα. Όμως, σε σχέση με τη συνολική αλήθεια στο μυαλό του μάρτυρα, η δομή της εξέτασης μοιάζει με στένσιλ. Καθορίζει πόσο από αυτή τη συνολική αλήθεια θα εμφανιστεί και ποιο μοτίβο θα προτείνει.»

* Το κόλπο είναι να θυμόμαστε ότι η «ολική αλήθεια» για την οποία διερευνούμε διευρύνεται απείρως, απείρως νέα και δεν μπορεί να περιγραφεί από το μυαλό. Η συνολική και ύψιστη αλήθεια επιθυμεί μια σχέση μαζί μας και μπορεί να μας αποκαλυφθεί μόνο μέσα στο πλαίσιο της καρδιάς που έχει παραδοθεί σε αυτήν. Από αυτή την παράδοση προέρχεται η ευφυΐα που χρειάζεται για να συνεχίσουμε να προσεγγίζουμε και να πλησιάζουμε την αλήθεια που είναι συνεχώς νέα και διαρκώς διευρυνόμενη, ταχύτερη από το φως, ταχύτερη από την υλική πραγματικότητα και ταχύτερη από την ταχύτητα του νου.

* Ομοίως, στην Μπαγκαβάντ Γκίτα, ο Κρίσνα λέει ότι η τελειότητα της αναλυτικής μελέτης οδηγεί κάποιον να παραδώσει την καρδιά στο θείο. Λέει επίσης ότι όταν κάποιος παραδίδεται με αφοσίωση και υπηρεσία στο θείο, φυσικά ανταποδίδει δίνοντας σε κάποιον υψηλότερη νοημοσύνη.

* Έτσι, αν και η συμβολική γλώσσα της αστρολογίας μας έχει τις ρίζες της στα μαθηματικά, την αστρονομία και κάποια επαναλαμβανόμενη, φυσικά περιγραφόμενη και προβλέψιμη «επιστημονική» γλώσσα, προσωπικά πιστεύω ότι οι πλανήτες είναι σημάδια, οιωνοί και δείκτες δυνάμεων που είναι επίσης πάρα πολλές πολύπλοκο, ακόμη και πέρα ​​από τους ίδιους τους κυριολεκτικούς/φυσικούς πλανήτες. Για αυτόν τον σκοπό, δεν πιστεύω ότι η αστρολογία προέρχεται από παρατήρηση και πειραματισμό, αλλά από ανώτερη, υπερβατική νοημοσύνη που δόθηκε/λάμβαναν οι αρχαίοι σοφοί. Επομένως, δεν πιστεύω ότι μπορούμε εύκολα να καθίσουμε και να συζητήσουμε "πώς λειτουργεί" από αναλυτική προοπτική, ή ακόμα και να αντιστρέψουμε την αστρολογία σε μερικές εύκολες βασικές αρχές που εξηγούν προσεκτικά πώς έχει τη δύναμη να προβλέπει ή να περιγράφει με ακρίβεια τη ζωή μας . Για να γίνει αυτό, τουλάχιστον, θα έπρεπε να σταματήσουμε να μιλάμε για επιστημονικές θεωρίες, όσο προοδευτικές κι αν είναι, και να αρχίσουμε να επιμένουμε ότι ο διαλογισμός και οι πρακτικές νου/σώματος αποτελούν ουσιαστικό μέρος της αστρολογικής έρευνας (μαζί με οποιουσδήποτε διανοητικούς κλάδους).

* Ομοίως, πιστεύω ότι η γοητεία με την αστρολογική ιστορία ή θεωρία που στερείται οποιουδήποτε ενδιαφέροντος για τη συνείδηση ​​των αρχαίων αστρολόγων ή τη συνείδηση ​​που θα μπορούσε να έχει δημιουργήσει τη γλώσσα της αστρολογίας είναι ως επί το πλείστον άκαρπη.

* Όταν οι άνθρωποι προτείνουν ότι η αστρολογία είναι απλώς μια μορφή τέχνης ή μια απαρχαιωμένη, ψυχολογική γλώσσα που μπορεί να μας βοηθήσει στο απόλυτο σύγχρονο εγχείρημα της δημιουργίας νοήματος, αυτό που ακούω είναι ένα είδος μεταμοντέρνου μηδενισμού ή εμπειρισμού που καλύπτεται από την αγάπη για τη λογοτεχνία ή των τεχνών ή του ακαδημαϊκού χώρου.

* Υπάρχουν πρακτικοί λόγοι που πιστεύω ότι αυτή η θέση (πλανήτες ως ζώδια/οιωνοί/δείκτες) είναι ευεργετική και για εμάς τους geek της αστρολογίας. Για ένα πράγμα, δεν μπορώ να σας πω πόσο τακτικά ακούω τους ανθρώπους να λένε, «Ο Κρόνος με κλωτσάει στον πισινό μου» ή «αυτή η ενέργεια με στραγγίζει πραγματικά». Το πρόβλημα με αυτή τη γλώσσα είναι ότι συχνά ενθαρρύνει μια διαστρεβλωμένη άποψη για τον εαυτό μας και για την πραγματικότητα. Από την οπτική γωνία των πλανητών ως ζωδίων ή οιωνών, ο Κρόνος δεν σας κάνει τίποτα. Ο Κρόνος απλώς αντανακλά πράγματα που συμβαίνουν μέσα σας και στη ζωή σας εδώ στη γη. Αν θέλετε να φτάσετε στην πηγή αυτών των πραγμάτων, συνήθως πρέπει να κοιτάξετε προς τα μέσα, ή χρειάζεστε κάποια κοινή λογική, ή πρέπει να ερευνήσετε το άμεσο περιβάλλον σας και να κάνετε κάποια υγιή διακριτική ή κριτική σκέψη. Ομοίως, σπάνια η ενέργεια σας αποστραγγίζει τόσο πολύ όσο είναι ότι δεν κοιμάστε αρκετά, δεν τρώτε ή ασκείστε, λαμβάνετε ουσίες στο σώμα σας που δεν είναι υγιείς, δεν συντηρείτε υγιή όρια, κ.λπ. Εάν το θετικό των πλανητών ως ενέργειες είναι ότι μπορούμε να «εργαζόμαστε μαζί τους ως επιρροές», τότε το αρνητικό είναι ότι μπορούμε επίσης να τους κατηγορήσουμε ως επιρροές αντί να αναγνωρίζουμε τον αντίκτυπο των δικών μας σκέψεων, συναισθημάτων, συναισθημάτων , και επιλογές.

* Τι γίνεται όμως με αυτή την ιδέα ότι μπορούμε και πρέπει να δουλεύουμε με τις επιρροές της υλικής φύσης, γενικά; Δεν αξίζει να το διασώσουμε με κάποιο τρόπο; Ναί! Φυσικά! Οι πλανήτες μπορεί να εξακολουθούν να σημαίνουν ή να συμβολίζουν διαφορετικά είδη δυνάμεων, και εξακολουθούμε να είμαστε συνειδητοί πράκτορες με ελεύθερη βούληση, απλώς ένας πλανήτης δεν είναι η μόνη δύναμη, όσο περιγράφει διαφορετικά είδη δυνάμεων σε διαφορετικούς τομείς της ζωής μας , σε διαφορετικούς χρόνους, με τους οποίους μπορεί να διαφωνούμε ή να αλληλεπιδρούμε.

* Οι πλανήτες περιγράφουν επίσης τη μοίρα. Κάποια πράγματα δεν έχουν να κάνουν με την επιρροή, αλλά με το πεπρωμένο.

* Θα πρέπει επίσης να θυμόμαστε ότι ένα από τα πρώτα και πιο κοινά φιλοσοφικά κίνητρα για την αστρολογία ήταν ότι χρησιμοποιώντας τα «άστρα των Θεών» ως οιωνούς λέγοντας κάτι για τη «μοίρα ή το πεπρωμένο» του ιθαγενούς, και οι δύο φοιτητής αστρολογίας και ο πελάτης, μπορεί να πλησιάσει στο να αποδεχτεί με ηρεμία το πεδίο της μοίρας/κάρμα στο οποίο γεννιέται κανείς. Αυτή η αποδοχή της μοίρας παρομοιάζεται με ένα είδος πνευματικής απελευθέρωσης μέσα σε πολυάριθμες μυστικιστικές παραδόσεις που ήταν δημοφιλείς την εποχή της έλευσης της αστρολογίας.

* Έτσι ίσως το μεγαλύτερο πλεονέκτημα του να βλέπεις τους πλανήτες ως ζώδια και δείκτες, περιπλανώμενα αντικείμενα που κινούνται σε σταθερούς, σφιχτούς, ρυθμικούς, προβλέψιμους και κυκλικούς κύκλους, είναι η υπενθύμιση ότι η πραγματική ελευθερία δεν βρίσκεται στο χειρισμό επιρροών μέσα σε συνεχώς επαναλαμβανόμενους κύκλους. αλλά μάλλον βρίσκεται στη συνείδηση ​​που βλέπει τον εαυτό του τόσο μέσα αλλά τελικά πέρα ​​από αυτούς τους κύκλους και τους κύκλους. Εμείς οι ίδιοι, οι ζωές μας, οι εγωισμοί μας, οι δραστηριότητές μας, γινόμαστε σύμβολα, οιωνοί ή σημάδια. Και η μοναδική μεγαλύτερη επιρροή που έχουμε είναι αυτή που μας έχει, που μας θέλει, 24 ώρες το 24ωρο, χωρίς αποτυχία… η επιρροή που μας προσκαλεί πίσω στο σπίτι, πίσω στις καρδιές μας, σε μια ευτυχία που δεν γνωρίζει όρια, που είναι ίση στην ευτυχία και τη στενοχώρια, που περπατά τη μοίρα του με απερίγραπτη χαρά και που εκπλήσσει τον κόσμο με την ελευθερία μιας ανείπωτης οικειότητας.