Κατά τη διάρκεια της νύχτας είδα ένα όνειρο που μου υποδήλωνε ότι ο συμβολισμός του αφυπνισμένου ρολογιού δεν ήταν απλώς προσωπικός, αλλά ότι ήταν επίσης μια αρχετυπική συσκευή διδασκαλίας, ένα είδος συγχρονικού σκελετού κλειδί, προσκαλώντας μια βαθύτερη αντίληψη της σημασίας των θέσεων του Ερμή και του Κρόνου στον ουρανό αυτή τη στιγμή.
Εδώ είναι μερικά πράγματα που πρέπει να σκεφτείτε:
* Μιλάμε συχνά για αφυπνίσεις στην πνευματική ζωή. Η αφύπνιση είναι κάτι που σχετίζεται με την έννοια της απελευθέρωσης από τη δουλεία ή την ψευδαίσθηση της ασυνειδησίας. Έτσι μιλάμε για αυτό. Σήμερα το πρωί καθώς σκεφτόμουν ότι με ξύπνησαν από τον ύπνο με τον ήχο του ρολογιού που χτυπάει, κάτι παλιό και από το παρελθόν αλλά που έγινε ξανά καινούργιο από το τίναγμα των θεμελίων της γης, βρήκα τον δρόμο μου σε αυτό το πέρασμα από την Ουντάβα Γκίτα, που θεωρείται να είναι οι τελικές διδασκαλίες του Κρίσνα.
«Ούτε η δουλεία ούτε η απελευθέρωση είναι αληθινά. Με την επιφύλαξη των γκούνας – τα τρία όρια της φύσης, το μυαλό θεωρεί τον εαυτό του τώρα ως δεσμευμένο, τώρα ως ελεύθερο. Αλλά επειδή αυτά τα όρια είναι από μόνα τους απατηλά, σας λέω, δεν υπάρχει ούτε δουλεία ούτε απελευθέρωση. Το βράδυ, όταν κάποιος κοιμάται και ο νους σκέφτεται τη μέρα, αυτό το λέμε όνειρο. Ομοίως, η θλίψη και η χαρά, το να ζεις και να πεθαίνεις και να ξαναγεννιέσαι, όλα δεν είναι παρά ένα όνειρο. Ω Ουντάβα, Μάθε ότι και η γνώση και η άγνοια είναι η αιτία και της ελευθερίας και της δουλείας. Η γνώση, η πηγή της ελευθερίας, και η άγνοια, η πηγή της δουλείας, υπήρχαν πάντα ως μέρος της δημιουργίας. Είσαι σοφός, Ουντάβα, σκέψου τώρα! Η ατομική ψυχή είναι μέρος της μίας Πραγματικότητας. Η δουλεία βασίζεται στην άγνοια και η απελευθέρωση βασίζεται στη γνώση της μίας πραγματικότητας πίσω από τα μέρη. Αυτό που είναι ελεύθερο μέσα σου και αυτό που είναι δεσμευμένο έχουν διαφορετικές ιδιότητες, παρόλο που καταλαμβάνουν το ίδιο σώμα. Επιτρέψτε μου να εξηγήσω:το άτομο μπορεί να παρομοιαστεί με δύο πουλιά, συντρόφους που φωλιάζουν στο ίδιο δέντρο. Ο ένας τρώει τον καρπό του δέντρου, ο άλλος αποφεύγει να φάει. Ωστόσο, αυτό που δεν τρώει είναι η πηγή δύναμης και για τους δύο. Η Πραγματικότητα μοιάζει με το πουλί που δεν τρώει, είναι φωτισμένο:γνωρίζει τον εαυτό του και γνωρίζει τον σύντροφό του. Το εξωπραγματικό μοιάζει με το πουλί που τρώει, είναι ανίδεο:δεν γνωρίζει ούτε τον εαυτό του ούτε τον σύντροφό του. Μόνο εκείνο το πουλί γεμάτο με γνώση του Εαυτού είναι ελεύθερο. Έτσι είναι και οι σοφοί, Ξύπνησαν από το όνειρο. Και όπως στο ξύπνημα δεν θα κολλούσες σε ένα όνειρο, δεν κολλάνε στο σώμα, αλλά αχ! οι αδαείς, ζουν ακόμα στο όνειρο. Οι σοφοί, αν και ακίνητοι του σώματος, δεν περιορίζονται πια σε αυτό… οι σοφοί γίνονται σαν τον ουρανό, σαν τον ήλιο, σαν τον άνεμο… ελεύθεροι και αδέσμευτοι. Μπορούν να κάθονται και να περπατούν, να κάνουν μπάνιο και να τρώνε, να ακούν, να αγγίζουν και να μυρίζουν:ωστόσο, μέσα σε όλη αυτή τη ζωή, οι σοφοί παραμένουν απεριόριστοι από τα όρια της υλικής φύσης. Το σώμα του σοφού παραμένει δεμένο στα όρια της υλικής φύσης. Αλλά αχ! Οι σοφοί κατανοούν την αλήθεια πίσω από τον κόσμο της δυαδικότητας και της πολλαπλότητας.»
* Αυτή τη στιγμή φαίνεται ότι πηγαίνουμε προς τα πίσω. Από την καταστροφή του περιβάλλοντος μέχρι τον καταναλωτισμό, την απληστία και τους διεφθαρμένους πολιτικούς, φαίνεται σαν είδος να πηγαίνουμε πίσω παρά μπροστά.
* Φαίνεται σαν ένα παλιό ρολόι, κάποιο λείψανο από ένα αφώτιστο παρελθόν, να έχει αφυπνιστεί, να έχει ζωντανέψει και τώρα κρατά τον χρόνο ή είναι τώρα ο κυβερνήτης. Ο Κρόνος πρόκειται να εισέλθει στο ζώδιο του σπιτιού του και ο Κρόνος είναι ο κυβερνήτης του χρόνου.
* Και όμως, αυτό δεν μας υποδηλώνει ότι υπάρχει εποχή και «ώρα» για όλα τα πράγματα; Το ξύπνημα του παλιού ρολογιού, που γεννήθηκε ξανά σε μια νέα εποχή, δεν υποδηλώνει την υποκείμενη ενότητα και τη μη δυαδικότητα του χρόνου; Κατά έναν περίεργο τρόπο, η αφύπνιση με το παρελθόν, ειδικά το καρμικό παρελθόν, είναι μια υπενθύμιση ότι τίποτα δεν είναι ποτέ πραγματικά νεκρό. Η πρόοδος προς τα εμπρός είναι αναπόφευκτα συνδεδεμένη με το παρελθόν, και στο βαθμό που είμαστε προσκολλημένοι στην πρόοδο ως υλικό αποτέλεσμα που μας περιμένει στο μέλλον, είμαστε επίσης αιχμάλωτοι του παρελθόντος, που κυβερνάται από ένα νεκρό ρολόι που κρατάμε ως στολίδι στο μπροστινό μας- ράφια σκέψης.
* Στην ινδική φιλοσοφία, ο χρόνος αναφέρεται συχνά ως «αιώνιος». Η δημιουργία και η καταστροφή του υλικού πολυσύμπαντος, που κυβερνάται από τον χρόνο, είναι κυκλική και οι ψυχές που ενσωματώνονται μέσα σε αυτό παρομοιάζονται με το αφυπνισμένο πουλί που κάθεται στο δέντρο δίπλα στο πουλί που κοιμάται. Ο χρόνος λοιπόν είναι τόσο ο παράγοντας του ύπνου όσο και το κάλεσμα του συντρόφου, που μας ξυπνά στην αιωνιότητα.
* Τα πουλιά και η ερμηνεία των οιωνών ανήκουν στην ερμηνευτική του Ερμή:Ερμής.
* Όταν ο σεισμός ταρακούνησε το σπίτι μου και πιθανότατα ξύπνησε το ρολόι, διάβαζα ένα άρθρο για τον Μπρους Λι καθώς ετοίμαζα μια διάλεξη για την έννοια του Ήλιου στον πρώτο οίκο. Πληκτρολογούσα κυριολεκτικά αυτό το απόφθεγμα στο powerpoint μου:"Αν αγαπάς τη ζωή, μην χάνεις χρόνο, γιατί η ζωή είναι ο χρόνος."
* Ο Μπρους Λι γεννήθηκε με τον Ήλιο στον Τοξότη, παρεμπιπτόντως!
* Ο Lee έχει δίκιο για τη σημασία του πώς χρησιμοποιούμε το χρόνο. Αλλά είναι λιγότερο για το πώς χρησιμοποιούμε τον χρόνο ως προς τα υλικά αποτελέσματα ή αποτελέσματα στο παρελθόν, το παρόν ή το μέλλον, και περισσότερο για τη χρήση του χρόνου ως το κάλεσμα προς τις ιδιότητες της αιωνιότητας στη μέση του… η αιωνιότητα είναι παρούσα σε όλες τις εποχές.
* Αυτός είναι ο λόγος που, για παράδειγμα, ο Κρόνος στον ελληνικό μύθο κυβερνά τη Χρυσή εποχή, αλλά συνδέεται επίσης με το θάνατο, το γήρας, την παρακμή και την καταστροφή. Όπως έγραψε ο Marcus Manilus, ένας ελληνιστής αστρολόγος, για τον τέταρτο οίκο, «Εκεί που στον αντίθετο πόλο το σύμπαν υποχωρεί, καταλαμβάνει τα θεμέλια, και από τα βάθη της μεταμεσονύχτιας καταχνιάς ατενίζει το πίσω μέρος της Γης, σε εκείνη την περιοχή ο Κρόνος ασκεί δυνάμεις που είναι δικές του:πέταξε τον εαυτό του σε περασμένους αιώνες από την αυτοκρατορία στους ουρανούς και τον θρόνο του ουρανού, ασκεί ως πατέρας την εξουσία πάνω στις τύχες των πατέρων και στα δεινά των παλαιών.»
* Για τον τέταρτο οίκο, ο Μανίλιος έγραψε επίσης:«Το επόμενο σημείο, αν και βρίσκεται στη χαμηλότερη θέση, φέρει τον κόσμο στραμμένο στην αιώνια βάση του…»
* Ο 4ος οίκος, τον οποίο ο Μανίλιος σχετίζεται με τον Κρόνο, παραδοσιακά λέγεται ότι είναι «η αρχή και το τέλος όλων των πραγμάτων».
* Ως κυβερνήτης του χρόνου, ο Κρόνος είναι τόσο η εξυψωμένη χρυσή εποχή όσο και ο αναπόφευκτος σφετερισμός, η εξέγερση και ο αγώνας για την εξουσία που οδηγεί στον θάνατο. Ο ίδιος ο χρόνος είναι αιώνιος όσο και υπό όρους. Είναι η ρυθμιστική δύναμη, το διαρκώς ρολόι του ύπνου και του θανάτου, καθώς και το ηχηρό κάλεσμα του συντρόφου να ξυπνήσουμε από τον λήθαργο μας.
* Δεν πρέπει λοιπόν να φοβόμαστε όταν το παρελθόν ξυπνά ή όταν πεθαίνουν οι ζωντανοί ή όταν οι νεκροί ξαναζωντανεύουν. Γιατί το παρελθόν δεν είναι περισσότερο ή λιγότερο επιβλαβές ή ευδαιμονικό από το μέλλον, για την ψυχή που είναι ξύπνια. Για την ψυχή που είναι ξύπνια, όλες οι εποχές είναι μια αιώνια ευκαιρία.
* Σήμερα το πρωί, ακούω ξανά τον ήχο του παλιού ρολογιού, τώρα ως κάλεσμα της ψυχής, το ένδοξο, φλεγόμενο ωδικό πτηνό του ουρανού, ένα τολμηρό παγώνι που ανατινάζει το φτέρωμά του στους κήπους της αιωνιότητας.
* Τι μπορεί να κάνει κανείς από εμάς από το να ακούει τις καμπάνες όταν χτυπούν και να μείνει ξύπνιος, να μείνει ξύπνιος ανεξάρτητα από το τι μπορεί να φέρουν αυτά τα ατελείωτα ποτάμια του χρόνου των ονείρων;
Προσευχή:Διδάξτε μας να ακούμε την κλήση και να χρησιμοποιούμε τις ώρες που μας δίνονται με σύνεση.
** Εάν δεν έχετε δηλώσει συμμετοχή για να υποστηρίξετε το kickstarter μου, σκεφτείτε να το κάνετε. Αν σας άρεσε η σημερινή ιστορία, αν σας άρεσε να συμμετέχετε στη δημιουργία αυτών των αστρολογικών γεγονότων μέσω του ιστολογίου μου, τότε παρακαλώ υποστηρίξτε τη δουλειά μου για το επόμενο έτος. Θα χαρώ να σας κάνω ένα διάβασμα για τον επόμενο χρόνο ως ευχαριστήριο δώρο!»