* Αν και μερικές φορές αναφερόμαστε σε οποιονδήποτε πλανήτη στο ζώδιο που βρίσκεται απέναντι από το δικό του ως «ζημιά» του, κλασικά λέγεται ότι βρίσκεται στην εξορία του. Η σημασία της λέξης εξορία είναι εντελώς διαφορετική από τη λέξη «ζημιά», η οποία ακούγεται τεχνική, στεγνή και αρνητική στα αυτιά των περισσότερων ανθρώπων.
* Ο Άρης βρίσκεται στην εξορία του στο ζώδιο της Αφροδίτης γιατί ο Άρης γίνεται ο ξένος, ο περιπλανώμενος, ο ξένος, ο ξένος σε μια ξένη χώρα, στο ναό της Αφροδίτης. Ο Άρης είναι εκτός του στοιχείου του στο ζώδιο της Αφροδίτης επειδή ο Άρης και η Αφροδίτη είναι πλανητικές αντιθέσεις στην κλασική γλώσσα της αστρολογίας.
* Ο Άρης στο ζώδιο της Αφροδίτης είναι τόσο η πορεία της πολιτικής προόδου όσο και η οργή του "pc" της αριστεράς. Είναι η λεπτή γραμμή μεταξύ της αυτοπεποίθησης ή του ευγενούς πολεμιστή. Σήμερα θα αφιερώσουμε περισσότερο χρόνο και θα επεκταθούμε σε αυτές τις συγκεκριμένες εικόνες του Άρη στον Ζυγό.
* Στην Μπαγκαβάντ Γκίτα, ο Κρίσνα λέει στον Αρτζούνα ότι υπάρχουν τρεις τρόποι υλικής φύσης, που μεταφράζονται ως καλοσύνη, πάθος και άγνοια. Για να βασιλέψει η καλοσύνη, το πάθος και η άγνοια πρέπει να κρατηθούν υπό έλεγχο ή να καταπιεστούν. Ομοίως, για να κυριαρχήσει οποιοσδήποτε τρόπος, οι άλλοι τρόποι πρέπει να τεθούν υπό έλεγχο ή να καταργηθούν. Ανεξάρτητα από το ποιον τρόπο προτιμάμε, ή ποιον τρόπο νιώθουμε ότι είμαστε καλύτεροι, ο Κρίσνα μας λέει ότι στο βαθμό που είμαστε υλικά όντα, είμαστε στην υπηρεσία του συνεχούς ανταγωνισμού και των αλλαγών κυριαρχίας μεταξύ των τρόπων της υλικής φύσης. Έτσι, όταν πρόκειται να παλέψουμε για το «καλό», πάντα καταπιέζουμε άλλες θεμελιώδεις πτυχές της φύσης.
* Σκεφτείτε για παράδειγμα έναν όμορφο κήπο. Για να βεβαιωθείτε ότι ο κήπος παραμένει ένα όμορφο και γαλήνιο μέρος, είναι απαραίτητη η συνεχής συντήρηση. Πρέπει να κόψουμε τα ζιζάνια, να προφυλαχθούμε από την υπερβολική ζέστη και την ξηρότητα, να κρατήσουμε μακριά τα πλάσματα, κ.λπ. Ωστόσο, ενώ περπατάμε στον κήπο όταν είναι γαλήνιο, τείνουμε να θεωρούμε αυτή την ηρεμία και τη γαλήνη ως εντελώς «φυσικές». Ξεχνάμε τις άλλες δυνάμεις που πρέπει να καταπιέζουμε, συνεχώς, για να διατηρήσουμε αυτό το αίσθημα «φυσικής» ομορφιάς.
* Στον κόσμο είναι το ίδιο πράγμα. Οι περισσότεροι από εμάς κατέχουμε τα ιδανικά της ειρήνης και της καλοσύνης, αλλά είναι ταμπού να επιστήσουμε την προσοχή στο γεγονός ότι για να διατηρηθεί αυτή η ειρήνη και η καλοσύνη πρέπει κυριολεκτικά να καταστείλουμε πολλές άλλες ανταγωνιστικές και εντελώς «φυσικές» δυνάμεις. Εμείς επιμένουμε ότι η καλοσύνη είναι φυσική και οτιδήποτε άλλο είναι αφύσικο, αλλά ο Κρίσνα μας λέει ότι καθένας από τους υλικούς τρόπους επιμένει στην κυριαρχία του, ακόμη και ο τρόπος καλοσύνης, εις βάρος των άλλων τρόπων. Με άλλα λόγια, καθένας από τους τρόπους λειτουργίας, όταν είναι στην εξουσία, θεωρεί τον εαυτό του ως το ΠΙΟ φυσικό. Ο Κρίσνα μας λέει επίσης ότι, επειδή τίποτα στον υλικό κόσμο δεν είναι μόνιμο, τελικά οι άνθρωποι που είναι προσκολλημένοι στην καλοσύνη μπορεί να διαιωνίζουν τον τροχό του κάρμα και τις μελλοντικές γεννήσεις, όσο εκείνοι που συνδέονται με την άγνοια ή το πάθος.
* Σε αυτό το σημείο, οι άνθρωποι συχνά συντονίζονται επειδή η άμεση συνέπεια του Gita φαίνεται να είναι ότι κατά κάποιο τρόπο υποτίθεται ότι αρνούμαστε την υλική μας φύση για να βρούμε πνευματική γαλήνη. Αυτό μας φαίνεται αδύνατο. Ο Αριστοτέλης είπε ότι είμαστε από τη φύση μας πολιτικά/κοινωνικά ζώα, και έτσι φαίνεται ότι το μονοπάτι της γιόγκα (και άλλα παρόμοια μονοπάτια) μας ζητά να αποσυνδεθούμε ή να απεμπλακούμε από τη βασική κοινωνική μας φύση. Οι περισσότεροι από εμάς βλέπουν την απεμπλοκή από την κοινωνική/πολιτική δράση ως ανεύθυνη στην καλύτερη περίπτωση και ηθικά ή και πνευματικά κατακριτέα στη χειρότερη. Και όμως, νομίζω ότι οι περισσότεροι από εμάς αναγνωρίζουμε επίσης ότι αυτό που διδάσκει ο Κρίσνα στον Αρτζούνα για τους τρόπους της υλικής φύσης είναι απολύτως αληθινό. Δεν μπορούμε ποτέ να δημιουργήσουμε την τελική ή μόνιμη καλοσύνη στον υλικό κόσμο, επειδή η αλλαγή είναι συνεχής και επειδή η υλική μας φύση περιλαμβάνει δυνάμεις άλλες από την καλοσύνη που πάντα αναζητούν την υπεροχή. Λοιπόν τι κάνουμε;!
* Ο Κρίσνα λέει στον Αρτζούνα ότι το μονοπάτι της γιόγκα σημαίνει και να κάνουμε τα υλικά μας καθήκοντα, ενώ παράλληλα να παραμένουμε αδέσμευτοι στους καρπούς των πράξεών μας. Αυτό αποτυπώνεται στην Γκίτα από τον Κρίσνα που ενθαρρύνει τον Αρτζούνα να πολεμήσει σε μια μάχη για την οποία ο Αρτζούνα είναι απρόθυμος επειδή θα πολεμήσει ενάντια στα μέλη της οικογένειάς του (ένας εμφύλιος πόλεμος).
* Βρισκόμαστε συνεχώς σε παρόμοια κατάσταση. Ακολουθούν προβλέψιμες ακρότητες και η αστρολογία έχει να κάνει με την αναγνώρισή τους. Αν παλεύουμε για πολιτική πρόοδο, αυτό που στηρίζει την αίσθηση της δικαιοσύνης, της ευτυχίας, της ορθότητας, της ηθικής, της ακεραιότητας, της τιμής κ.λπ., είναι τα αποτελέσματα που επιδιώκουμε σε αντίθεση με εκείνους τους ανθρώπους ή τις αξίες που τους αντιτίθενται. Όποιος μας ζητά να συμβιβαζόμαστε είναι εχθρός. Όποιος μας ζητά να αναλογιστούμε τη δική μας ευθύνη μέσα στον συνεχή ανταγωνισμό των υλικών τρόπων της φύσης είναι κατηγορούμενος ως θύμα. Όποιος προσπαθεί να μας κάνει να σκεφτούμε το γεγονός ότι η κυριαρχία ενός τρόπου είναι ακριβώς αυτό που διαιωνίζει την τελική κυριαρχία των άλλων τρόπων είναι ένας πνευματικός διπεραστικός, ή χειρότερα, είναι «προνομιούχος» ή στην πραγματικότητα ένα ασυνείδητο μέλος του λάθος ομάδα. Και μέσω αυτού του είδους υπερ-αντιδραστικής επαγρύπνησης, που λαμβάνεται στο όνομα της «ειρήνης στη γη», δίνεται η ίδια προβλέψιμη μάχη, διαρκώς.
* Από την άλλη πλευρά, οι άνθρωποι καταρρέουν στο πνευματικό άκρο και προσπαθούν να καταστείλουν την υλική φύση εντελώς. Η πολιτική δράση όλων των ειδών αποδοκιμάζεται, οι ασυνείδητες προκαταλήψεις των υλικών φύσεών μας αγνοούνται καθώς προσπαθούμε να επιπλέουμε πάνω από τις προφανείς επιρροές τους, και παρόλο που δεν μπορούμε απολύτως να αποφύγουμε να είμαστε υλικά πλάσματα, ενεργούμε εξίσου αποσπασματικά και αλαζονικά όσο ποτέ. , αγνοώντας εντελώς το πού βρισκόμαστε στο πεδίο της μάχης.
* Μπορούμε να διασκεδάσουμε την ιδέα ότι η πιο ριζοσπαστική πολιτική και πνευματική θέση περιλαμβάνει πάντα το να μάθουμε πώς να κρατάμε την ένταση μεταξύ πάθους και ταπεινότητας; Μπορούμε να σκεφτούμε την νηφάλια και τρομερά προκλητική ιδέα ότι οποιοσδήποτε αλαζονικός ζήλος μπορεί να υπάρχει στα οράματά μας για πνευματική Ή υλική ή ιστορική ή κοινωνική πρόοδο και εξέλιξη, διαιωνίζει μια πολύ οικεία, κυκλική και επαναλαμβανόμενη κούρσα εξοπλισμών;
* Ζούμε σε μια κουλτούρα αυτή τη στιγμή που έχει χάσει την αίσθηση του πόσο ριζοσπαστικό είναι να κρατάμε την ένταση των αντιθέτων. Είναι εύκολο να είσαι θύμα και είναι εύκολο να κατηγορείς τα θύματα. Είναι εύκολο να παραμερίσουμε πνευματικά τις πολιτικές μας ευθύνες και είναι εύκολο να ξεχάσουμε ότι οι ψυχές μας ζουν πέρα από αυτά τα κυκλικά και κυρίως προβλέψιμα υλικά και πολιτικά δράματα. Είναι εύκολο να μιλήσεις και είναι εύκολο να σε σωπάσουν. Είναι δύσκολο να μιλήσεις και να ενσαρκώσεις τη σιωπή της γνήσιας ταπεινότητας ταυτόχρονα. Είναι δύσκολο να είσαι σε αυτόν τον κόσμο αλλά όχι σε αυτόν. Είναι δύσκολο να βρεις το κίνητρο να βάλεις νερό σε ένα πλοίο που βυθίζεται. Είναι δύσκολο να φτιάξεις ένα καλό πλοίο, που ξέρεις ότι δεν θα κρατήσει για πάντα.
* Το πώς κάνουμε πράγματα μερικές φορές έχει μεγαλύτερη σημασία από αυτό που κάνουμε. Το πώς διατηρούμε τις πεποιθήσεις μας και το κάλεσμά μας είναι μερικές φορές πιο σημαντικό από το ποια κλήση ή μορφή δράσης είναι η σωστή, είτε θεωρούμε ότι η σωστή έκκληση για δράση είναι πιο «πνευματική» ΕΙΤΕ πιο «πολιτική».
Όλα αυτά είναι ένας διαλογισμός για την αρχετυπική ένταση μεταξύ των αντιθέτων, μια σχέση που καθορίζει τη θέση κάθε πλανήτη στον τόπο ισχύος του καθώς και στον τόπο εξορίας του. Αυτόν τον μήνα είναι ο Άρης και η Αφροδίτη, με τον Άρη να αναγκάζεται να εξοριστεί στο ζώδιο της Αφροδίτης. Οι περισσότερες μυστικές παραδόσεις μάς δίδαξαν ότι αυτά τα αντίθετα είναι θεμελιώδη για τον υλικό κόσμο, και κάθε μυστική παράδοση έχει προτείνει επίσης τη διατήρηση της έντασης αυτών των αντιθέτων ως το μονοπάτι της αιώνιας ελευθερίας, ειρήνης, ευδαιμονίας, χαράς, συνδημιουργικότητας, και απελευθέρωση.
Προσευχή:Δίδαξέ μας το ριζικό 3ο.