Δεν έχω δώσει απάντηση γιατί πραγματικά δεν ξέρω τι να σκεφτώ για όλα όσα συμβαίνουν και δεν έχω πραγματικά κάποια μεγάλη αστρολογική εξήγηση. Αλλά από τη σκοπιά της απλής δουλειάς μου ως καθημερινός αστρολόγος, υποθέτω ότι υπάρχουν μερικές σκέψεις που θα μπορούσα να μοιραστώ.
1. Γιατί η ψυχή ή η ψυχή του αμερικανικού λαού ή του κόσμου χρειάζεται τη φράση «Κάνε την Αμερική Μεγάλη ξανά;» Αν παραμερίσω την άμεση απέχθειά μου για το ρητό και όλες τις σχετικές εικόνες και αξίες που το συνοδεύουν, και αν απλώς αναλογιστώ την αρχέτυπη αξία του για την ψυχή, μου θυμίζει το ζώδιο του Ταύρου, του ταύρου. Ο Τζέιμς Χίλμαν έγραψε κάποτε ότι ο μύθος του Ταύρου είναι η μαλακία της απλής ζωής και οι απλές διαρκείς αξίες που ποτέ δεν γίνονται κατανοητές ή αναγνωρίζονται ως μυθικές. Για αυτόν τον λόγο ο Hillman αστειεύτηκε ότι είναι τόσο απλοί "ταύροι σκατά". Αλλά δεν μπορούμε να υποτιμήσουμε την απήχηση που έχει αυτός ο μύθος όταν πρόκειται για τη φράση «Κάνε την Αμερική Μεγάλη ξανά». Αυτό δεν είναι σχίσιμο στον Ταύρο ή τη δύναμη του ταύρου στη φαντασία. Είναι απλώς μια ειλικρινής παρατήρηση του πώς ένας μύθος μπορεί να αντανακλά τις επιθυμίες, τις ανάγκες και τις ασθένειές μας. Το «Make America Great Again», αντικατοπτρίζει μυθικές εικόνες όπως η ευρωπαϊκή αποικιοκρατία, σπίτια χτισμένα με σκληρή δουλειά, ιδρώτα και γενιές εργατών και θυσιών. Το Make America Great και πάλι αντικατοπτρίζει μια μη ανόητη προσέγγιση της ταυτότητας – είμαστε απλοί, είμαστε αυτό που είμαστε και ας συνεχίσουμε με αυτό. Το Make America Great και πάλι αντικατοπτρίζει όχι τόσο το μίσος για την πολυπλοκότητα και τη διαφορετικότητα, αλλά μάλλον την αεικίνητη γονιμότητα που βρίσκεται σε απλά, βασικά, σταθερά, σταθερά πράγματα…σπόροι, χώμα, βροχή, σπέρμα, μπότες, καουμπόηδες, φορτηγά και τρακτέρ, γοφοί γυναικών και παιδικό πόνο, ειλικρινή εκπαίδευση και απλά προσωπικά επιτεύγματα, και μηλόπιτα. Το Make America Great και πάλι αντικατοπτρίζει όχι τόσο τη μισαλλοδοξία για την παγκόσμια κοινότητα όσο την επιθυμία να ζεις σε ένα περιβάλλον που περικλείεται και είναι πλούσιο με την πολυτέλεια της οικειότητας.
Το Make America Great Again είναι επίσης ένας μύθος που βλέπει τον εαυτό του ως τον ενήλικα στο δωμάτιο με ένα σωρό παιδιά που παίζουν να γκρινιάζουν, κάνουν να πιστέψουν. Ο φιλελευθερισμός μπορεί να θεωρηθεί γενικά μέσα από αυτό το πρίσμα ως πολλά παράπονα και παραμύθια για το ποιοι είμαστε, γιατί είμαστε εδώ, ποιες είναι οι δυνατότητές μας, και το Make America Great και πάλι θα προτιμούσε να μας δώσει ένα φτυάρι ή ένα φτυάρι κήπου ή πτυχίο επιχειρήσεων και δείτε μας να αφήνουμε όλες τις ανοησίες και να κάνουμε κάτι που αποφέρει τους καρπούς που προτιμάτε:μια τίμια λεμονάδα γεμάτη με πολυτελή, και αναμφισβήτητα συμμετρικά, ή τουλάχιστον σεμνά και περήφανα δείγματα. Πράγματα που κερδίζουμε και πρέπει να έχουμε το δικαίωμα να τα κρατάμε ως δικά μας. Αυτές είναι οι φράουλες μου. Τα μεγάλωσα μόνος μου.
Τώρα, εσείς ή εγώ μπορεί να συμφωνήσουμε ότι πρόκειται για πολλές "μαλακίες", αλλά αυτό σαφώς δεν μπορεί και δεν υπερισχύει της δύναμης του μύθου στο συλλογικό ασυνείδητο ή στο λαϊκιστικό κίνημα που μόλις είδαμε να βγαίνει για τις εκλογές σε αυτή τη χώρα. Και κατά την ταπεινή μου γνώμη, αν δεν κατανοήσουμε τη δύναμη του μύθου, δεν είναι πιθανό να δημιουργήσουμε την υπομονή, την ανεκτικότητα ή τη συμπόνια που απαιτούνται για να αρχίσουμε να αλληλεπιδρούμε με αυτόν τον μύθο με πιο διαφορετικούς και δημιουργικούς τρόπους. Είναι ειρωνικά πολύ απλό και πάρα πολύ "ταύρος" από μέρους ΜΑΣ να βλέπουμε απλώς έναν κακό καουμπόι ντυμένο στα μαύρα.
Τέτοια είναι η δύναμη του ταύρου στη φαντασία μας. Δεν του αρέσει να εκτίθεται ως μυθική θεότητα. Είμαι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ διάβολε. ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ. Και ας είμαστε ξεκάθαροι για ένα ακόμη πράγμα, δεν χρειαζόμαστε έναν πλανήτη στο ζώδιο του Ταύρου για να χρησιμοποιήσουμε την εικόνα του ως σημείο εστίασης για αυτόν τον διαλογισμό. Ας απαλλαγούμε επίσης από την προσπάθεια να κατηγορήσουμε κυριολεκτικά έναν πλανήτη σε ένα ζώδιο για οτιδήποτε… όπως «είναι αυτός ο καταραμένος Πλούτωνας και ο Τράγος που σκέφτονται το προοδευτικό/φωτισμένο γκαζόν μου. Καταραμένο το Πατριαρχείο. Βιδώστε τον Κρόνο!»
2. Μόλις αναγνωρίσουμε τη δύναμη του Ταύρου στο «Make America Great Again», θα πρέπει να αφιερώσουμε χρόνο για να αναγνωρίσουμε τον δικό μας μύθο ως φιλελεύθερους/προοδευτικούς τύπους, ανθρώπους που τρέφονται από έναν διαφορετικό μύθο οι ίδιοι. Ίσως οι ψυχές μας τρέφονται από τον μύθο του Καβούρι. Είμαστε ο καθένας μας ευάλωτα πλάσματα που αξίζουν ασφάλεια, καταφύγιο, φροντίδα, βάθος και ρομαντική ευαισθησία. Ή Ζυγός, δικαιοσύνη, αλήθεια και ισότητα, καθώς και έξυπνες και δίκαιες κοινωνικές και πολιτιστικές ανταλλαγές. Ή ίσως ο Υδροχόος, ο ανθρώπινος πολιτισμός που πλησιάζει πιο κοντά στον θεό, ο υδροφόρος της ίδιας της θεότητας, οι μαίες του ουρανού στη γη.
Πιστεύω επίσης ότι ένα από τα προβλήματα που έχουμε είναι ότι όσοι από εμάς είμαστε φιλελεύθεροι αισθανόμαστε πολύ ανοιχτοί και ενθαρρυντικοί για μια ταύτιση με πολλούς ή πολλούς μύθους. Δεν είμαστε μονομυθικοί και προσβάλλουμε αυτούς που προσκυνούν αποκλειστικά στο βωμό του Ταύρου (για παράδειγμα). Δίκαιο. Αλλά αν δαιμονοποιήσουμε τον μονομύθο, ας τον ονομάσουμε εκείνους που λατρεύουν αποκλειστικά στο βωμό του Ταύρου που περιγράφηκε παραπάνω, τότε έχουμε πραγματικά δύο επιλογές:έναν ιερό πόλεμο μεταξύ δύο θεών σε δύο διαφορετικούς βωμούς ή την υποχώρηση στην αυτοδικαίωση. Λοιπόν, πώς αντιμετωπίζουμε τον μονομυθικό ταύρο:κάνουμε την Αμερική ξανά μεγάλη;
3. Για μένα η τελική απάντηση εδώ δεν είναι ξεκάθαρη. Υποψιάζομαι ότι ο μύθος Make America Great Again δεν είναι πιθανό να εκδηλωθεί με τον τρόπο που είναι πιθανό να είναι ικανοποιημένοι οι άνθρωποι που επιθυμούν την άφιξή του, και υποψιάζομαι επίσης ότι με τον καιρό αυτή η δυσαρέσκεια, αντί να οδηγήσει σε κάποιου είδους εμφύλιο πόλεμο , μπορεί στην πραγματικότητα να οδηγήσει σε έναν πιο ενδιάμεσο λαϊκισμό, για να το πούμε έτσι, έναν ενοποιητικό μύθο στον οποίο μπορούν πραγματικά να ενωθούν περισσότεροι άνθρωποι. Πολύ συχνά αυτοί οι ενωτικοί μύθοι στην Αμερική βρίσκονται μπροστά σε ξένους εχθρούς, αλλά αναρωτιέμαι με τον καιρό αν η κατάρρευση ολόκληρου του πλανήτη μας, μέσω του περιβάλλοντος, ή η καταστροφή του νερού μας κ.λπ., μπορεί να μην μας προσφέρει έναν κοινό μύθο ότι μπορούμε όλοι να μοιραστούμε. Τι καλύτερος μύθος θα μπορούσε να υπάρξει που να είναι τόσο απλός (ριζωμένος στο απλό έδαφος, οξυγόνο, δέντρα, πηγές νερού) αλλά εξαιρετικά περίπλοκος (χρειάζεται τη συνεργασία πολλών διαφορετικών πολιτισμών, χωρών, θρησκειών κ.λπ.). Παραδέχομαι ότι αυτό μπορεί να είναι κάτι που λαχταρώ αντί να συλλογίζομαι λογικά. Είναι δυνατόν όλοι μας να λαχταράμε μια τέτοια κρίση γέννησης;
Ως αστρολόγος, η πνευματική μου πρακτική είναι μάλλον στωική. Δεν μπορώ παρά να «ζω με δυνάμεις που προσποιούμαι ότι καταλαβαίνω», αλλά αισθάνομαι επίσης ότι υποτίθεται ότι πρέπει να προσπαθήσω να ζήσω με κάποια αναγνώριση αυτών των δυνάμεων, ότι υπάρχει κάποια σημαντική μέση λύση που είμαι εδώ να χαράξει, που ονομάζεται «ψυχή». Νιώθω ότι αν αποτύχω να το κάνω αυτό, να δημιουργήσω αυτόν τον χώρο για την παρατήρηση αυτών των περαστικών δυνάμεων, ότι θα μείνω να κοιμάμαι ή θα χάσω μια βαθιά ευκαιρία. Όχι απαραίτητα μια ευκαιρία να πάρω κάτι για τον εαυτό μου, αλλά μάλλον να δω κάτι, να έχω μια εμπειρία κάποιου είδους, που θεωρώ ότι είναι ο πραγματικός θησαυρός και το νόημα της ζωής μου.
Κλείνοντας λοιπόν, προσφέρω όλες αυτές τις σκέψεις στους αναγνώστες, τους φίλους και την κοινότητα μου σε μια μέτρια προσπάθεια να απευθυνθώ σε όσους από εσάς μου ζήτησαν κάποιο βαθύτερο αστρολογικό σχόλιο πρόσφατα. Επίσης, βρίσκω όλα αυτά τα είδη σχολίων μάλλον εξαντλητικά και έτσι προσπάθησα να μείνω στις καθημερινές μου προβλέψεις και δεν θα το κάνω συνήθεια στο μέλλον. 🙂 Αλλά ελπίζω ότι αυτός ο διαλογισμός ήταν τουλάχιστον ενδιαφέρον!