Τον Σεπτέμβριο έγραψα ένα ημερήσιο ωροσκόπιο που έλεγε ότι τον επόμενο χρόνο, καθώς ο Δίας βρίσκεται σε αντίθεση με τον Ποσειδώνα, θα πρέπει να περιμένουμε συναρπαστικά άλματα και όρια στην επιστημονική μας κατανόηση. Ανέφερα αρκετά σημαντικά επιστημονικά επιτεύγματα που έλαβαν χώρα κάτω από την προηγούμενη δυναμική του Δία/Ποσειδώνα, συμπεριλαμβανομένης της εκτόξευσης του τηλεσκοπίου Hubble, ανακαλύψεις που διεύρυναν το ευφάνταστο όραμά μας για το σύμπαν. Ομοίως σε άλλη ανάρτηση αργότερα το φθινόπωρο, ενώ κοιτούσα τη δυναμική του Κρόνου/Ποσειδώνα, μίλησα για ανακαλύψεις ή γεγονότα που οδηγούν σε σημαντική αναδιάρθρωση των πεποιθήσεων ή των παραδειγμάτων μας.. θεμελιώδεις αλλαγές στη δομική μας κατανόηση της πραγματικότητας ή του Σύμπαντος. Αυτές είναι δυναμικές αρχέιτπαλ που αντικατοπτρίζουν τους συνδυασμούς Δία/Ποσειδώνα και Κρόνου, και χθες ήμουν πολύ ενθουσιασμένος που άκουσα την ανακοίνωση ότι ανακαλύφθηκαν βαρυτικά κύματα, αποδεικνύοντας ουσιαστικά την τελευταία από τις προβλέψεις του Αϊνστάιν για τη γενική σχετικότητα. Δεν το αναφέρω για να πιστέψω τον εαυτό μου ως σπουδαίο αστρολόγο. Αυτές οι ιδέες είναι προσβάσιμες για όποιον έχει αφιερώσει χρόνο στο έργο του Richard Tarnas σχετικά με την αρχετυπική δυναμική των εξωτερικών πλανητών. Ωστόσο, είναι εκπληκτικό να βλέπεις τις προγνωστικές ικανότητες της αστρολογίας να πετυχαίνουν!
Την ίδια στιγμή που είμαι τόσο ενθουσιασμένος για αυτήν την ανακάλυψη, ειδικά τι μπορεί να μας πει για τη γένεση του Σύμπαντος μας, είμαι επίσης λυπημένος που εξακολουθούν να λείπουν σε μεγάλο βαθμό ένα ευφάνταστο ή πνευματικό όραμα στο πλαίσιο της επιστημονικής μας μοντελοποίησης. Εξηγώντας πώς λειτούργησε κάτι ή πώς συνέβη κάτι, χωρίς να ρωτήσετε "Γιατί;" εγγενώς επιλέγουμε να υποτιμήσουμε την ερώτηση χωρίς κανένα καλό στοιχείο ή βάση για να το κάνουμε. Αυτό δεν είναι σχεδόν επιστημονικό. Και δεν είναι καθόλου ικανοποιητικό για την ψυχή, για τη ζωή της ψυχής, να πεις «Απλώς επειδή έτσι συμβαίνουν τα πράγματα σε ένα φυσικό/αιτιαίο σύμπαν». Αυτή δεν είναι μια απάντηση στην ερώτηση Γιατί, αλλά μια αξιακή κρίση ενάντια στη σκοπιμότητα της ερώτησης "γιατί;" Όπως έγραψε ο CS Lewis για την εμφάνιση νέων κοσμικών μοντέλων στη θέση του παλιού και πλούσια ευφάνταστου πτολεμαϊκού κόσμου, «Ελπίζω ότι κανείς δεν θα σκεφτεί ότι προτείνω μια επιστροφή στο μεσαιωνικό μοντέλο. Προτείνω μόνο σκέψεις που μπορεί να μας παρακινήσουν να αντιμετωπίζουμε όλα τα μοντέλα με τον σωστό τρόπο, σεβόμενοι το καθένα και ειδωλοποιώντας κανένα. Όλοι, πολύ σωστά, γνωρίζουμε την ιδέα ότι σε κάθε εποχή το ανθρώπινο μυαλό επηρεάζεται βαθιά από το αποδεκτό μοντέλο του σύμπαντος. Αλλά υπάρχει αμφίδρομη κίνηση. το μοντέλο επηρεάζεται επίσης από την επικρατούσα ψυχραιμία. Πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι αυτό που ονομάστηκε «γεύση στα σύμπαντα» δεν είναι μόνο συγχωρήσιμο αλλά και αναπόφευκτο. Δεν μπορούμε πλέον να απορρίψουμε την αλλαγή των μοντέλων ως μια απλή πρόοδο από το λάθος στην αλήθεια. Κανένα μοντέλο δεν είναι ένας κατάλογος απόλυτες πραγματικότητες και κανένα δεν είναι απλή φαντασία. Το καθένα είναι μια σοβαρή προσπάθεια να μπει κανείς σε όλα τα φαινόμενα που είναι γνωστά σε μια δεδομένη περίοδο, και το καθένα πετυχαίνει να μπει σε πάρα πολλά. Αλλά επίσης, όχι λιγότερο σίγουρα, το καθένα αντικατοπτρίζει την επικρατούσα ψυχολογία μιας εποχής σχεδόν όσο αντικατοπτρίζει την κατάσταση της γνώσης αυτής της εποχής…»
Ο Lewis συνεχίζει να προτείνει ότι το πώς κάνουμε ερωτήσεις για το Σύμπαν και γιατί αναζητούμε τα στοιχεία που αναζητούμε, είναι εν μέρει το σχήμα του Σύμπαντος που εμείς εύρημα. Αυτές είναι οι παρατηρήσεις του Κρόνου/Δία/Ποσειδώνα:«Το νέο μοντέλο δεν θα στηθεί χωρίς στοιχεία, αλλά τα στοιχεία θα εμφανιστούν όταν η εσωτερική ανάγκη γι’ αυτό γίνει αρκετά μεγάλη. Θα είναι αληθινή απόδειξη. Αλλά η φύση δίνει τα περισσότερα από τα στοιχεία της ως απάντηση στις ερωτήσεις που της κάνουμε. Εδώ, όπως και στα δικαστήρια, ο χαρακτήρας των αποδεικτικών στοιχείων εξαρτάται από το σχήμα της εξέτασης και ένας καλός αντεξεταστής μπορεί να κάνει θαύματα. Δεν θα αποσπάσει όντως ψέματα από έναν έντιμο μάρτυρα. Όμως, σε σχέση με τη συνολική αλήθεια στο μυαλό του μάρτυρα, η δομή της εξέτασης μοιάζει με στένσιλ. Καθορίζει πόσο από αυτή τη συνολική αλήθεια θα εμφανιστεί και ποιο μοτίβο θα προτείνει.»
Αυτές είναι λέξεις που ισχύουν για τη δική μας αμφισβήτηση του Σύμπαντος, καθώς και για τους επιστήμονες. Οι ερωτήσεις για φέτος, για άλλη μια φορά, έγραφαν:«Τι ερωτήσεις κάνω για τα πράγματα που πιστεύω και υποθέτω ότι είναι αληθινά; Πώς αυτές οι ειλικρινείς ερωτήσεις οδηγούν σε ένα διαφορετικό παράδειγμα ή σε μια διαφορετική πραγματικότητα; Πώς αλλάζει η ζωή μου για να αντικατοπτρίζει μια νέα ευφάνταστη δομή ή νέα παραδείγματα που αναδύονται;»
Προσευχή:Διδάξτε μας να βλέπουμε τις σχεδόν αόρατες γραμμές των ιδεών μας, σαν ένα στένσιλ… στη συνέχεια, βοηθήστε μας να κλείσουμε τα μάτια μας και να γίνουν μάρτυρες ενός γεγονότος 1,3 δισεκατομμυρίων ετών , κυματίζοντας προς τα εμπρός στο χρόνο, στέλνοντας κύματα και κινούμαστε στις γραμμές μας μόλις τώρα.