Η Σελήνη που κινείται προς μια αντίθεση του Κρόνου σήμερα φέρνει στο νου την ιδέα της λειτουργίας. Η λέξη λειτουργία σημαίνει κάτι σαν «δημόσιος υπάλληλος» ή «δημόσια λατρεία» ή «ιερή συμπεριφορά». Ο Κρόνος θεωρούνταν παραδοσιακά, όταν ήταν καλά τοποθετημένος, ως ένας πλανήτης που σχετιζόταν με τη θρησκευτική ευλάβεια και τους μεγάλους στοχαστές, ανθρώπους των οποίων η ζωή ήταν αυτό που θα μπορούσαμε να ονομάσουμε «λειτουργική», όπου η ροή της καθημερινής ζωής (Σελήνη) αντανακλά τις ψυχολογικές ή πνευματικές δεσμεύσεις των θιασώτης (Κρόνος).
Ένα πράγμα που λείπει πολύ συχνά στον «πνευματικό όχι θρησκευτικό» κόσμο είναι η λειτουργική ζωή. Ακόμα κι αν οι χειρονομίες είναι μικρές ή δυσδιάκριτες, όταν αφιερώνουμε χρόνο δημιουργούμε τελετουργικές πράξεις αφοσίωσης όλη την ημέρα μας και όταν εκτελούμε και επαναλαμβάνουμε προσεκτικά αυτές τις ενέργειες, κάνουμε τις πεποιθήσεις σε δράση. Ως αποτέλεσμα, οι ζωές μας παίρνουν το σχήμα των πεποιθήσεών μας και οι πεποιθήσεις μας το σχήμα της ζωής μας.
Αν «πνευματικός όχι θρησκευτικός» σημαίνει «κάνω ό,τι θέλω» ή αν σημαίνει «είμαι βαθύς στοχαστής όταν με βολεύει» ή αν σημαίνει «πιστεύω σε κάτι, αλλά δεν με ενδιαφέρει να κάνω κάτι γι' αυτό», τότε ίσως θα έπρεπε να σκεφτούμε ότι δεν είναι τόσο μοντέρνα φράση όσο θα θέλαμε να πιστεύουμε ότι είναι.
Ο ιδεαλισμός κάθε είδους γίνεται καταστροφικός όταν η ζωή μας δεν κάνει στοχαστικούς βωμούς για τις επαναλαμβανόμενες σκέψεις μας. Οι μικροί τρόποι με τους οποίους διατάσσουμε τη ζωή μας να αντικατοπτρίζει τις πεποιθήσεις μας κυκλοφορούν τις εικόνες των πεποιθήσεών μας, μετακινώντας τις στο συνολικό περιβάλλον της ζωής μας σαν ένα σύστημα άρδευσης που κρατά έναν ολόκληρο βιότοπο ζωτικό.
Όταν η ζωή μας εκφράζει τη λειτουργία των πεποιθήσεών μας, μεταφέρουμε και τις πιο χαρισματικές πεποιθήσεις μας με μια διαφορετική βεβαιότητα. Τα πιο άγρια πάθη που έχουμε βρίσκουν σπίτι και δεν μπαίνουμε στον πειρασμό να τα υπεραντισταθμίσουμε… προσπαθώντας να κατακτήσουμε άλλους γιατί τα ιδανικά μας δεν έχουν πατρίδα ή τόπο ανάπαυσης. Ιερές εικόνες ή ιδέες οποιουδήποτε είδους βρίσκουν το σπίτι τους στο πώς τις κρατάμε ζωντανές κάθε μέρα, σε μικρές και ταπεινές πράξεις, τόσο μικρές που σχεδόν ξεχνάμε ότι είναι εκεί, αλλά ειδικά όταν υπολείπονται ή ο κόσμος τους στερείται . Παρόλα αυτά ανάβουμε τα κεριά μας, ή λέμε τις προσευχές μας, ή πηγαίνουμε για τρέξιμο, ή γράφουμε στο ημερολόγιό μας, ή περνάμε χρόνο σε διαλογισμό ή διάβασμα, ή τραγουδάμε τα τραγούδια μας για καληνύχτα ή διαβάζουμε στα παιδιά μας το τελευταίο τους βιβλίο για την ημέρα, ή καθόμαστε κάτω για δείπνο μαζί και κλείστε την τηλεόραση.
Μια από τις αγαπημένες μου πρακτικές είναι η πιο απλή μου. Κάθε πρωί πίνω ένα φλιτζάνι τσάι και ανάβω το κερί στο γραφείο μου για να ξεκινήσω τη δουλειά μου. Όταν τελειώσει η εργάσιμη μέρα, σβήνω το κερί και δεσμεύομαι να μην δουλέψω άλλο. Αυτή η απλή ενέργεια με κάποιο τρόπο εξαπλώνεται στη ζωή μου κάθε μέρα, και παρόλο που δεν μπορώ να σας πω τι ακριβώς κάνει για μένα, ξέρω ότι μου αρέσει και ότι μου θυμίζει γιατί κάνω αυτό που κάνω στη ζωή μου . Υπάρχουν φορές που ολοκληρώνω απλές ενέργειες ή εργασίες κατά τη διάρκεια της ημέρας μου, και όταν ξεκινάω την εργασία σκέφτομαι να ανάψω το κερί και όταν τελειώσω σκέφτομαι να το σβήσω, και αυτό με κρατά παρούσα.
Μερικές φορές τα μπερδεύουμε όλα αυτά με μεγάλες φανταχτερές τελετουργίες και υπερεκτιμημένες τελετές και συμπεριφορές στη ζωή μας, όλη την ημέρα. Εμείς λανθασμένα την ενδυματολογική ζωή με έναν τρόπο ζωής. Γι' αυτό σήμερα ξεχωρίζει η λέξη «λειτουργία». Ο κόσμος της εγρήγορσης είναι ένας πολιτικός κόσμος, ένας κοινωνικός κόσμος και οι μικρότερες τελετουργίες που κάνουμε μέρος της ζωής μας μεταφέρονται στον κόσμο ως πράξεις δημόσιας υπηρεσίας.
Σήμερα, ας δεσμευτούμε εκ νέου σε μερικά απλά πράγματα που μπορούμε να κάνουμε κάθε μέρα, για να παραμείνουμε στο πνεύμα της οδού της αιώνιας ζωής… ώστε οι πράξεις μας να γίνουν λειτουργικές και η λειτουργία μας το πρόσωπο ενός ταπεινού δημόσιου υπαλλήλου.
Προσευχή:Γεμίστε τους μικρούς χώρους με προσευχές