Ας ρίξουμε μια πιο βαθιά ματιά στη σύνοδο Ερμή/Πλούτωνα. Σαν να ήταν υπόδειξη, χθες το βράδυ η κόρη μου είχε ίσως την πιο επική κατάρρευση των 6 εβδομάδων της στον πλανήτη γη. Καθώς και η γυναίκα μου και εγώ χάσαμε τα μυαλά μας για περίπου πέντε ώρες, είχαμε επίσης την ευκαιρία να σκεφτούμε πολλά «βαθιά σκατά». Η εμπειρία δεν έμοιαζε με ένα ταξίδι με μανιτάρια. Σε αυτές τις πέντε ώρες έγινα:
* Μια ανόητη που χορεύει που σκέφτεται τα κοσμικά βάσανα… οι απαρηγόρητες κραυγές της και ουρλιάζουν τις κραυγές και τις κραυγές του κάτι διαχρονικό
* Ένας μάστορας origami swaddle folder, στοχαζόμενος τη γεωμετρία της ειρήνης
* Μια μηχανή sshhush και λευκού θορύβου, που αναρωτιέται πώς οι πρώτοι άνθρωποι επέζησαν ποτέ από το τέταρτο τρίμηνο εκτός της μήτρας και νιώθουν ότι υπάρχει κάτι βαθιά μηχανικό στη διαδικασία της ανάπτυξης της ζωής που δεν μας αρέσει να εξετάζουμε επειδή προτιμάμε ιστορίες για αγγέλους
* Εντελώς απογοητευμένος από την αναπτυξιακή ψυχική φλυαρία σχετικά με το πόσο σας κρατούσαν ή σας θήλαζαν ή σας μιλούσαν ή πώς κοιμόντουσαν οι γονείς σας μαζί σας… η ζωή είναι αναζωογονητικά πρωτόγονη σε σύγκριση με το ποιος προκάλεσε τι να συμβεί σε εμάς όταν ήμασταν βρέφη
* Έγινα ζεν βουδιστής…τις εποχές που ήταν ήσυχη και ήρεμη, η ησυχία και η ηρεμία μου ήταν ο αληθινός ορισμός του άδειου…όπως στο κουρασμένος, κουρασμένος, απογοητευμένος και άδειος σαν στωικός βάτραχος να κάθεσαι σε ένα κρίνο... είναι αυτή η αγάπη, είναι αυτή η ζωή, είναι αυτή είναι μόνο μια κακή νύχτα… ποιος νοιάζεται… δεν μου μένει τίποτα
* Μια ανύπαντρη μητέρα… όλες οι ανύπαντρες μητέρες… άγια σκατά για αυτό το λόγο
* Ένα εγκαταλελειμμένο παιδί, ένας εγκαταλειμμένος γονιός… έπρεπε να την αφήσω κάτω να πάρω μια ανάσα...το έκανε και η γυναίκα μου...μισοπλάκαμε….βάλε την σε ένα καλάθι σαν τον Μωυσή smile emoticon
* Κάποιος έτοιμος να ρίξει μια γροθιά σε όλους τους τελευταίους αυτόκλητους δότες γονεϊκών συμβουλών στο facebook στον φιλητή… είναι δυνατόν να δημοσιεύσετε οτιδήποτε σχετικά με τη γονική μέριμνα ή τα παιδιά χωρίς καμιά δεκαριά συμβουλές;
* Ένας διψασμένος άνθρωπος…Εγώ δεν μπορούσα να πιω ούτε ένα νερό για περίπου 2-3 ώρες…τα πιο απλά πράγματα γίνονται πιο δύσκολα, και η λέξη θυσία κρεμόταν πάνω από το κεφάλι μου, όπως μια έντονη ναυτία κρέμεται από πάνω σου… καταναλώνει, σακατεύει, σαν άρρωστο χέρι σε κρατά κάτω..
Τώρα λένε ότι είναι μια έκρηξη ανάπτυξης 6 εβδομάδων. Λένε ότι είναι αέριο. Λένε ότι δεν είναι αέριο. Λένε ότι είναι το 4ο τρίμηνο. Λένε ότι υπάρχουν λόγοι. Λένε ότι δεν υπάρχουν λόγοι. Λένε ότι η ανατροφή των παιδιών είναι θυσία. Λένε ότι όλα είναι θέμα αγάπης και μπορεί να είναι εύκολο.
Λένε ότι λένε...αλλά το μόνο που άκουσα ήταν να ουρλιάζω...
Σήμερα το πρωί χρειάστηκα μια ώρα μόνο για να καθαρίσω τα θραύσματα της βόμβας δακρυγόνων…πώς έφτασαν τα πράγματα….ένα μπουκάλι νερό κύλησε στο πάτωμα δίπλα στην τηλεόραση , ένα ρέψιμο κουρέλι τοποθετημένο πάνω από έναν αεραγωγό θέρμανσης, το μηχάνημα λευκού θορύβου εξακολουθεί να παίζει ήχους κυμάτων, τα σκυλιά κοιτάζουν προς τα πάνω… φαγητό, έξω, σκίουροι; Οι πετσέτες σε όλο το πάτωμα στο μπάνιο, ο ανεμιστήρας ακόμα, βρώμικα πιάτα σε όλο τον πάγκο, κηλίδες γάλακτος σχεδόν όλα τα έπιπλα.
Κάθομαι για ένα λεπτό στα συντρίμμια… αισθάνομαι άδεια. Ανεβαίνω πάνω και κοιτάζω τη γυναίκα και την κόρη μου. Χαμογελάει και κοιτάζει το ταβάνι σαν να βλέπει αγγέλους να χορεύουν κάπου που δεν μπορούμε να δούμε. Κουνάει τα χέρια της στον αέρα. Η γυναίκα μου την κοιτάζει σαν την ημέρα που την φέραμε για πρώτη φορά σπίτι.
"Δύσκολο να πιστέψω ότι όλα έγιναν", μου είπε.
"Δύσκολο να το πιστέψω", επανέλαβα.
Έτσι, όπου κι αν σας πάνε οι δικές σας εκρήξεις Ερμή/Πλούτωνα, μην ξεχνάτε ότι η ζωή είναι έτσι. Είναι ακατέργαστο. Είναι δυνατό. Είναι γεμάτο με δόξα και πόνο και παραλογισμό. Είναι γεμάτο με την προσπάθεια ανακούφισης του πόνου. Είναι γεμάτο κενό. Υπάρχει πολλή σοφία να βρεθεί ή να αποκτηθεί, αλλά δεν είναι όλη απαραίτητη ή εφαρμόσιμη. Και υπάρχουν άγγελοι στο ταβάνι. Η κόρη μου τα βλέπει στα πτερύγια ενός ανεμιστήρα οροφής ή στα λευκά στίγματα. Τους βλέπω στο ταβάνι του ουρανού.
Δεν μπορώ να σας πω πόσες φορές χθες το βράδυ σκέφτηκα από μέσα μου, "Ερμής/Πλούτωνας, εντάξει, ευχαριστώ."
Προσευχή:Εντάξει. Είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς. Αλλά σας ευχαριστώ.